بنابه اطلاعیه “سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه” که به تاریخ دوم بهمن یک هزاروسیصد و نود – منتشر شده، آقای ”منصور اسانلو” از ریاست هیئت مدیره این سندیکا – بر کنار شده است. در این اطلاعیه تاکید شده که “اسانلو” بخاطر “تخلفات متعدد، عدم پایبندی به تعهدات خود و نادیده گرفتن هشدارها و اعتراضات درونی سندیکا” اخراج شده است. قابل ذکر است که تا این لحظه، اظهار نظری از جانب آقای “منصور اسانلو” صورت نگرفته. از این رو، قضاوت کردن بسیار دشوار می باشد. اما در حد اطلاعیه فوق و سپس پیرامون اظهار نظرهای صورت گرفته از جانب افراد مختلف و … دوست دارم نکاتی را مطرح نمایم.
به‌باور من، یکی از شاخص های تشکل های کارگری، قدرت از پاین، کنترل رهبری خویش و اولویت بخشیدن به مصالح جنبش ستمدیدگان است. اگر شرکت واحد، بر این مبناء آقای “اسانلو” را بر کنار کرده باشد، نه‌تنها فاجعه‌ی رخ نداده بلکه کار کاملأ شایسته‌ی انجام داده و برایشان باید درود فرستاد. ولی اگر بدون مدرک و در چهار چوب فرقه‌گرایی و یا بخاطر فشار از بیرون، آقای “اسانلو” را بر کنار کرده باشند، آنگاه خطایی فاحش مرتکب شده و راهی جزء معذرت خواهی از شخص “اسانلو” و هم چنین از افکار عمومی را پیش رو ندارند. در هر کدام از این دو حالت، فعالین جنبش کارگری و هم چنین افکار عموی، چشم به انتظار توضیحات بیشتر و شفافیت کامل می باشند. اما قسمت دوم اطلاعیه، خطاب به نهادها و یا تشکل های بین المللی نوشته شده و در این خصوص می شود اظهار نظر کرد.
قبلأ و به مناسبت های مختلف، نقطه نظرات خود را راجع به سندیکاها و اتحادیه‌های اروپا، آمریکا، استرالیا و … داده‌ام و بدین بهانه هم بار دیگر رئوس کلی نظراتم را طرح می کنم و از آن جایکه مواضع شرکت واحد را در مورد “سندیکا”های مورد نظر نمی دانم، بحث مفصل را به آینده موکول می کنم.
همانطور که مشاهده می کنید، رونوشت نامه بر کناری “اسانلو” برای تشکل های بین المللی ارسال شده و نه‌تنها جایی تأمل است بلکه به نوعی سوال بر انگیز می باشد. اگر”شرکت واحد” بر این باور است که تشکل های بین المللی، در نقطه مقابل کارفرماها و نظام سرمایه‌داری این کشورها قرار گرفته‌اند و قدم به قدم در جهت رهایی کارگران گام بر می دارند، سخت در اشتباء است. زیرا هژمونی آنها، کماکان در دست نظام سرمایه‌داری قرار دارد. در واقع، بدنه این تشکل ها هیچ نقشی در تعین سیاست و نحوه رهبری این سندیکاها ندارند. در نتیجه، ایجاد همبستگی با این تشکل های زرد، دولتی و آلوده به نظام سرمایه‌داری – خطاست و خط قرمز کارگران ایران، باید شفاف باشد. اگر “شرکت واحد” تشکلی است مستقل و جهت بهبود زندگی کارگران ایجاد شده و به بخاطر این هدف انسانی، مورد تهدید رژیم فاشیستی ج.اسلامی قرار گرفته و تابحال نیز هزینه‌ی سنگینی را متحمل شده، لذا هیچ دلیلی ندارد که نامه به این تشکل های غیر مستقل و آلوده به نظام سرمایه‌داری بنویسد. حداقل انتظار این است که شرکت واحد، مواضع خود را پیرامون تشکل های غربی روشن سازد که در آینده کدورتی پیش نیاید.
هم اکنون ما در شرایط غیر متعارف و در جامعه‌ی مبارزه می کنیم که هیچ چیزی برای اکثریت شهروندان حالت نورمال ندارد. بنابراین، لازم است که جهت کاهش مشکلات و هزینه‌های گذاف، اهمیت فراوانی به کنترل رهبری و نمایندگان مختلف داده شود. البته این به معنای بی اعتمادی نسبت به یکدیگر نیست بلکه به معنای فعال کردن پادزهری در مقابل توطئه دشمن و اساسأ جهت ارتقای جنبش است. در کنار کنترل و حساب رسی دائم، ما باید بکوشیم که روند مبارزه را بسوی سوق دهیم که کسی بیشتر از یک دوره، نتواند ریاست تشکل های ما را در دست داشته باشد. اگر ما، بر کار جمعی اعتقاد داریم، اگر بر قدرت از پاین، معتقدیم و اگر به سنت های وحدت طلبانه باور داریم، هیچ دلیلی ندارد که رهبری مادام العمر برای تشکل هایمان بتراشیم. رهبری سنتی و مادام العمر، مربوط به احزاب و دولت های بورژوازی است. بنابراین، اگر به نکات فوق اهمیت داده شود – بطور طبیعی سنت های پیشرو در جنبش ما نهادینه می گردد و طبعأ ثمر اولیه‌اش جلو‌گیری از تخلفات، فساد سیاسی، اقتصادی و … خواهد بود. به‌هرحال، مباحثی که ظاهرأ حول اخراج آقای “اسانلو” در خارج کشور راه افتاده، به روشنی مصاف بورژوازی و کارگران مستقل را نشان می دهد.
در این خصوص و با کمترین تأمل، روشن می شود که اکثریت قلم به دستان، از اصل ماجرا خبر ندارند!. اما علی رغم ناروشنی و عدم شفافیت در اخراج اسانلو، تعدادی به ظاهر طرف اسانلو را گرفته و تعدادی دیگر طرف شرکت واحد. در واقع داستان پشت برده، آلوده کردن فضایی موجود و هم چنین دشوار ساختن مبارزه برای کارگران جنبشی می باشد. این جدال، اساسأ برای دامن زدن به فرقه‌گرای و جذب مشتری است. سوال این است، اگر اینها طرفدار دمکراسی و شفافیت هستند، چرا در تشکلات سیاسی خود، دمکراسی، شفافیت، برابری و … ممنوع است؟ چرا زیر پوشش لیدر و رهبرمادام العمر، بت می سازند. روشن است که اینها، مریدها و دراویش جلوی خانقا می باشند و ته دلشان این است که در جنبش کارگری هم بت ساخته شود. اینها چنان به بت پرستی عادت کرده‌اند که عزل یک فعال کارگری توسط مجمع عمومی – برایشان دشوار است.
صدیق جهانی
پنج شنبه ۱۱ بهمن۱۳۹۱
——————————————————————————–
برکناری منصور اسالو از ریاست هیئت مدیره سندیکا
از : سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
به : فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل (ITF)
موضوع : برکناری منصور اسالو از ریاست هیئت مدیره سندیکا احتراما” سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه اعلام می دارد؛ منصور اسالو را به علت انجام تخلفات متعدد و عدم پایبندی به تعهدات خود و نادیده گرفتن هشدارها و اعتراضات درونی سندیکا، از ریاست هیئت مدیره برکنار کرده و از این تاریخ هیچگونه سمت و مسئولیتی در این سندیکا ندارد و از آن نهادکارگری خواستار قطع همه ارتباطات ،همکاری ها و حمایتها از نامبرده می باشد.
یادآوری می شود سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه هیچ نماینده وسخنگویی در خارج از کشور ندارد.
با امید به گسترش صلح ،عدالت و صداقت در همه جهان
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
دوم بهمن یک هزاروسیصد و نود و یک
رونوشت:
– سازمان جهانی کار (ILO)
– کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های آزاد کارگری (ITUC)
– کنفدراسیون کارگران فرانسه ( CGT)
– کلیه اتحادیه ها و نهاد های کارگری داخلی و بین المللی