تشکیل و هدف دادگاه ایران تریبونال لندن – لاهه و در پایان محکوم کردن رژیم جمهوری اسلامی ایران نقطه عطفی در تاریخ مبارزات خستگی ناپذیر سی و چهار ساله مردم ایران می باشد.
من به سهم خودم به مردم مبارز وآزادی خواه ایران و به تمام فعالانی که در این کارزار مبارزاتی شرکت کردند و از خود مایه گذاشتند تبریک میگویم ودست آنها را به گرمی می فشارم واز صمیم قلب به آنها درود می فرستم. تا اینجای مبارزه خانواده های جانباختگان و زندانیان سیاسی و مردم دلسوز و مبارز و سازمانهای سیاسی اپوزیسیون که فعالین بیشماری را در این سه دهه از تاریخ معاصر ایران از دست دادند و دیگر در بین ما نیستند بلکه در قلب ما جای دارند نتیجه مبارزات خسنگی ناپذیر خود را دیدند و آن را جشن گرفتند و آماده قدمهای بعدی هستند.
هر چند که این دادگاه در حال حاضر حکم وجنبه اجرایی ندارد ولی خودش زمینه چینی حرکات و مبارزات بعدی را فراهم آورده است.با برپایی این دادگاه بین المللی مردم جهان و دیگر دولتها فریاد دادخواهی سه دهه مردم در بند ایران را شنیدند و دیدند وفهمیدند که ماهییت این رژیم چیست. حتی آن دسته از حکومتهایی که پشتیبانان بی چون و چرای رژیم اسلامی بودند حالا با دیدی دیگر البته برای منافع و مصالح خودشان نه مردم ایران همچنانکه در تونس و مصر و لیبی هم دیدیم نگاه می کنند.
موضوعییت این دادگاه مردمی فقط به جنایات رژیم در سالهای دهه شصت ختم نمی شود بلکه کارزاری است علیه جنایتهای حکومت اسلامی در طی حاکمییت سی و چهار ساله اش وکل سیستم و ماهییت ضد انسانی وآزادی خواهی و جنایتکار بودن آن است.
در اقدامات بعدی باید روابط و مسایل حقوقی – دیپلماتیک – سیاسی –اقتصادی ونظامی رژیم را هدف مبارزات سیاسی قرار داد و به جامعه جهانی نشان داد که این یک رژیم قانونی و مردمی ونماینده آراء مردم نیست و با زور و سرکوب و خفقان حکومت می کند. این رژیم نباید در هیچ جایی نمایندگی داشته باشد چونکه نماینده واقعی مردم ایران نیست و در جامعه بین المللی حق ندارد و نمی تواند خود را نماینده این مردم جا بزند. کشورهای دیگر وقتیکه از دمکراسی وحکومت دمکراتیک و مردمی حرف می زنند باید روابط و مناسبات سیاسی و دیپلماتیک ونظامی خود را با رژیم قطع کنند و سران و نمایندگان و دیپلماتهایش از جلسات بین المللی تحریم و اجازه شرکت نداشته باشند. سفارتخانه ها و کنسولگریها و دفاتر نمایندگی آن در خارج در اصل مراکز جاسوسی و اداره اطلاعات وارشاد اسلامی حکومت هستند و باید برای همیشه بسته شوند. هر نوع معامله سیاسی – نظامی واقتصادی ممنوع شود چونکه این فقط مردم عادی هستند که از روابط و معامله های همه جانبه کشورهای خارجی و رژیم آسیب می بینند و دست اندر کاران رژیم ثروتمند تر و با دست بازتر به سرکوب مردم مبارز ادامه خواهند داد.
مبارزه برای محاکمه تمام افراد ریز و درشت رژیم در جلو چشم مردم ایران و جهان تا به زبان خودشان کتاب جنایاتشان را باز کنند و حقایق ناگفته آشکار شوند. آشکار کردن تمام زندانهای مخفی که فقط دست اندرکاران رژیم از آنها خبر دارند. رو کردن لیست اسامی تمامی اعدام شدگان واسامی زندانیان سیاسی که هیچکس از وضعییت زندان وزنده بودنشان خبری ندارد. اقرار به محل گورهای دسته جمعی و انفرادی و اسامی جان باختگانی که در آنجاها خفته اند. دست اندر کاران ریز و درشت رژیم بطور حتم از جای آنها خبر دارند و بدون شک لیست اسامی آنها را هم دارند. با این وصف صحنه جنایات رژیم برای مردم جهان روشن خواهد شد وهم اینکه مردم انقلابی وخانواده های جان باختگان عزیز بتوانند با تقدیم شاخه های گل بر سر مزار این عزیزان یادشان را گرامی و نامشان را زنده نگه دارند.
جنایات جمهوری اسلامی همچنان ادامه دارند. وضعییت اسفبار زندانهای اوین- کهریزک – تبریز- سنندج – عادل آباد – وکیل آباد وگوشه وکنار کشور را ببینید روزی نیست که انسانی بالای چوبه دار نرود. وضعییت زلزله زدگان شهر اهر و اطراف را مشاهده کنید به جای آنکه به مردم آسیب دیده غذا و لباس گرم و سر پناه بدهند آنها را دستگیر و با آزار و شکنجه دادن روانه زندانهای تبریز و ارومیه واهر می کنند. هر روز شاهد آن هستیم که در گوشه و کنار کشور کارگران- دانشجویان – معلمان معترض – نویسندگان وشاعران – جوانان بیکار- زنانی که نمی خواهند در زندان حجاب اسلامی باشند وفعالان سیاسی وغیره را به بهانه های مختلف دستگیر و روانه سیاهچالهای خود و سپس تعدادی از آنها را هم اعدام می کنند. وضعییت هلاکت بار اقتصادی مردم و افزایش بی سوادی روز افزون و نبود بهداشت و مسئله اعتیاد که دامن کل جامعه را گرفته است و هزاران نمونه دیگر که این رژیم باعث و بانی آنها می باشد.
این اعمال رژیم ددمنش وجنایتکار باید متوقف شوند و در اینجا فقط یک راه وجود دارد و آنهم سقوط جمهوری اسلامی می باشد. حمایت و پشتیبانی از دادگاه ایران تریبونال و نتایج حکم آن یکی از راههای مختلف مبارزه با رژیم قتل و کشتار است.
در اینجا بر عهده کمونیستها و کارگران سوسیالیست آگاه ومبارز چه گروهی و چه انفرادی است که با تمام دیگر اقشار آزادی خواه ومبارز جامعه دست در دست هم داده و متحدانه علیه این حکومت جهل و سرمایه قدم نهایی را بردارند. هر چقدر که اپوزیسیون و مردم از هم جدا و پراکنده باشند و اتحادی در روند مبارزه وجود نداشته باشد طول عمر رژیم بیشتر خواهد بود.
زنده باد مبارزه سوسیالیستی
زنده باد آزادی و انسانیت
بهمن شیرازی آبان ۱۳۹۱