در روز جمعه ۱۴ سبتامبر دولت آفریقای جنوبی وحشت زده تهدید کرده بود که نا آرامیهای کارکران معادن این کشور را تحمل نخواهد کرد و با آنها بر خورد خواهد کرد و آنها را خلع سلاح می نماید. گویا تا کنون بر خوردی نکرده است و هیچ کشتار و قتل عامی روی نداده است! تا کنون همه چیز در کمال آرامش گذر کرده است و حالا قصد بر خورد تند را دارد؟!
بیش از ۵ هفته است که دولت سرمایه داران آفریقای جنوبی در مقابل اعتراضات و خواسته های به حق کارگران ایستاده است. می گیرد، می برد، تهدید می کند، در معرض عموم اعدام صحرایی کرد و به چهرۀ بشریت خون پاشید، در بین اتحادیه های کارگری و رهبران نالایق آنان توطئه می چیند و سیاست مشهور انگلیسها چوب و هویج را بکار می برد، امّا تا کنون موفق نشده است اعتصاب کارگران را بشکند. تا کنون کارگران بر روی اضافه حقوق و خواسته های انسانی خویش ایستاده اند و پای می فشارند و با وجود تمامِ این توطئه ها در صد بسیار کمی به سر کار باز گشته اند.

تا در بامداد روز شنبه ۱۵ سپتامبر پلیس وحشیانه به اقامتگاههای کارگران حمله می کند و اقامتگاههای آنان را به هم می ریزد و به دنبال سلاحهای گرم به عنوان بهانه می گردند. که سخنگوی پلیس این حمله وحشیانه را به خبر گزاری فرانسه چنین توجیه می کند.
“امروز حدود ۵۰۰ پلیس با یورش به محل اسکان معدن چیان،اقدام به ضبط قمه ها، نیزه ها، وسایر سلاحهای معدن چیان کردند”

بعد از این حملۀ وحشیانه کارگران در اطراف معدن دست به اعتراض و تظاهرات زدند و برای به دست آوردن حق و حقوق خود هم چنان پا فشاری می کردند و پلیس هم با گاز اشک آور به صف کارگران معترض حمله می کند و ۱۲ نفر از کارگران را دستگیر می نمایند.
هم اکنون دولت تجربه اعتراضی کارگران این کشور را در دوران آپارتاید دارد، در نتیجه از این اتحاد و همبستگی به وحشت افتاده است، چون اعتصاب از معدن پلاتین لون مین آغاز گردید و طولی نکشید که به معادنِ طلا نیز گسترش یافت. بخش معادن هم شاهرگ اقتصاد آفریقای جنوبی است و بیش از نیم ملیون کارگر در آن کارمی کنند دولت سرمایه دارن در هراس این مسئله است که این اعتراض به سراسر کشور گسترش یابد و به قیام علیه این دولت بیانجامد.
در این کشور اعتراض و رادیکالیسم وجود دارد، کارگرو کارهم، وجود دارد، پول و طلا به اندازه چندین برابر جمعیت این کشور وجود دارد، کمونیسم وجود دارد. آنچه که جایش خالی است حزبی کمونیستی کارگری است که بتواند مسیر این مبارزه را به انسانی ترین شکل مشخص ترسیم کند، و کارگران و توده های مردم را در زیر چتر خویش علیه نظام ضد بشری سرمایه داری سازماندهی و رهبری کند و توسط شوراهای مردم حکومت و نظامی را سر کار آورد تا همه احاد آن کشور در آرامش و آسایش زندگی کنند . زنده باد انسانیت، زنده باد اتحاد و همبستگی طبقاتی این کارگران. محمدامین کمانگر شنبه ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۲