١۶ دسامبر ٢٠١١، روز به اصطلاح استقلال ملی قزاقستان، پلیس فاشیست سرمایه داران قزاقستان برروی هزاران کارگر نفت معترض در شهر ژانا اوزن آتش گشود و آنها را به خاک و خون کشید. بنا به اخبار رسمی از طرف مقامات دولتی قزاقستان تعداد ١۶ نفر کشته و بیشتر از ٨۶ نفر زخمی شده‌اند. اما بنا به اخبار مستقل تعداد کشته شدگان و زخمیها بسیار بیشتر است. وبسایت دنیای سوسیالیست نقل میکند که حدود ٧٠ نفر کشته و ٨٠٠ نفر زخمی شده‌اند. بخاطر قطع امکانات ارتباطی از طرف دولت دسترسی به اخبار دقیق مشکل است. پلیس و مقامات دولتی از این عمل جنایتکارانه خود دفاع کرده و کارگران را یک مشت اوباش خوانده‌اند که از طرف اجنبی‌ها هدایت میشوند.
حدود یکسال پیش، از ماه ژانویه، کارگران شهر آکتاو میخواستند رهبر اتحادیه خود بنام یربوسین کوسارخانو را که طرف کارفرما را میگرفته است عوض کنند. چهار ماه بعد، در آوریل، آنها قادر به این کار میشوند ولی کارفرما رهبران جدید را برسمیت نمیشناسد. اعتصاب در ماه مه در آکتاو شروع میشود و بلافاصله به ژاناو اوزن میرسد. ١٨٠٠٠ کارگر در این دو شهر نفت خیز به اعتصاب میروند. بیشتر از هزار کارگر در جریان این اعتراضات از کار بیکار میشوند. اعتراضات اما ادامه پیدا میکند. کارگران معترض چهار خواست اساسی دارشتند: کار برای بیکاران، افزایش دستمزدها، آزادی فعالیت اتحادیه‌ها و آزادی وکیلی بنام ناتالیا سوکولووا که بجرم “تحریک اختلافات اجتماعی” به شش سال زندان محکوم شده است. ناتالیا در واقع جرمش این است که به کارگران اعتصابی کمک میکرده است.
اخبار کشتار کارگران ژانا اوزن بسرعت در تمام دنیا پیچید. ویدیوهایی که در سایتهای اینترنتی منتشر شده است وحشیگری پلیس را بوضوح بنمایش میگذارند. شلیک مستقیم بر روی هزاران کارگر معترض و افتادن گله‌های پلیس بر بدن‌های افتاده کارگران زخمی با باتون و لگد ماهیت وحشی پلیس را بنمایش گذاشت. بدنبال این کشتار مردم ژانا اوزن و آکتاو به خیابانها ریختند و به اعتراض برخاستند. دولت قزاقستان بلافاصله اوضاع اضطراری برای سه هفته اعلام کرد. تمام ارتباطات تلفنی و اینترنتی برای پنج روز قطع شد. برای بازسازی چهره کریه خود، دولت قزاقستان از سازمان ملل درخواست کرده است تا در تحقیقات مربوط به این کشتار وحشیانه شرکت کند. همچنین کریم بک کوشربایو، استاندار مانگیستاو جایگزین شده است.
مبارزه کارگران قزاقستان بخشی از مبارزه جهانی طبقه کارگر در برابر نظام ناعادلانه و استثمار گرانه سرمایه داری هست. دنیای امروز سرمایه داری بیشتر از هر زمان دیگر نشان داده است که طبقه کارگر، که شامل اکثریت عظیم مردم دنیاست، چاره‌ای جز مبارزه هر روزه برای بهبود زندگی خود ندارد. حتی در پرسودترین بخشهای اقتصاد مثل نفت و گاز، که سرمایه داران میلیاردها دلار به جیب میزنند، سهم کارگر یک زندگی بخور و نمیر بیشتر نیست. سرمایه داران برای بالا بردن سهم خود از ثروتهای جامعه ابائی از بیکار کردن هزاران نفره کارگران و تحمیل شرایط کار و زندگی هر چه فلاکت بارتر ندارند. تنها نیرویی که میتواند از فلاکتبارتر شدن هرچه بیشتر زندگی کارگران جلوگیری کند مبارزه سازمان یافته و متحد کارگران است. در نبود این مبارزه سرمایه داران خط قرمزی در استثمار وحشیانه کارگران و اقشار زحمتکش برای خود قائل نیستند.
بدنبال کشتار کارگران در روز ١۶ دسامبر، روز بعد (شنبه) صدها شهروند ژانا اوزن مسیر قطار راه آهن را سد کردند. پلیس بر روی معترضین آتش گشود و یک نفر کشته و یازده نفر زخمی شدند. در شهر آکتاو هم بیشتر از ۵٠٠ نفر در اعتراض به کشتار کارگران دست به اعتراض زدند. همچنین در شهر بیشکیک از کشور ازبکستان نیز تظاهراتی در حمایت از کارگران نفت صورت گرفت. اعتراض علیه کشتار کارگران در ژانا اوزن و در همبستگی با کارگران نفت قزاقستان در سرتاسر جهان صورت گرفته و در جریان است. در روزهای ١۶ و ١٧ دسامبر فعالین اجتماعی و کارگران در شهرهای آخن، برلین، وین، لندن، استکهلم، براسل، دوبلین و مسکو تظاهرات کردند. در روز ٢١ دسامبر فعالین کارگری در هانگ کانگ تظاهرات کردند و شرکتهای چینی که با شرکتهای نفتی قزاقستان مراوده دارند را تحت فشار قرار دادند. پتیشن‌ها و نامه‌های اعتراضی زیادی هم در اعتراض به کشتار کارگران به مقامات دولتی قزاقستان فرستاده شده است. فعالین و تشکلهای کارگری هم طبقه ای‌های خود در قزاقستان را تنها نگذاشته‌اند. کارگران قزاقستان بخشی از طبقه کارگر جهانی هستند و کارگران جهان به حمایت از این بخش طبقه خود بر خاسته است.
زنده باد مبارزه کارگران قزاقستان برای یک زندگی بهتر
زنده باد اتحاد و همبستگی جهانی طبقه کارگر
٢۴ دسامبر ٢٠١١