جعفر شفیعی( دکتر جعفر) از زمره رهبران کمونیستی بود که نقش برجسته و پر شور او درتاریخ جنبش کمونیستی ایران و کردستان ثبت شده است. دکتر جعفر مارکسیست و مدافع سر سخت طبقه کارگر و توده های زحمتکش و منتقد جدی خرافات و عقب افتادگیها و مبارز پیگیر علیه حکومت های بورژوازی و ضد کارگری پهلوی و جمهوری اسلامی، علیه حزب دمکرات و بوژوازی کرد و ناسیونالیسم و قوم پرستی بود. جعفر شفیعی از رهبران کومله و حزب کمونیست آن زمان بود که تمام زندگی خود را صرف مبارزه طبقاتی و کمونیستی ورهائی انسان کرد و در این مسیر اعتبار و محبوبیت وسیع اجتماعی کسب کرده بود.
رفیق جعفر از برجسته ترین مروجین و مبلغین کمونیستی بود که با زبان ساده و شیوای خود درد و رنج و ستم اعمال شده بر طبقه کارگر، زنان و تهیدستان جامعه را بیان میکرد و مورد توجه همه قرار میگرفت. ناسیونالیسم و مذهب و “خلق گرائی” و روایت های غیر مارکسیستی از مبارزه طبقاتی و کارگری را نه تنها نمی پذیرفت که خود این پدیده ها و خرافات و مفاهیم را به عنوان عارضه و پلاتفرم سیاسی و آرمانهای بورژوازی به منظور تحمیق و سرکوب و به بیراه بردن طبقه کارگر میدانست و نقد میکرد و با روشن بینی و جسارت کم نظیر در نوشته ها، سخنرانی ها و برنامه های رادیوئی اش بر علیه آنها صحبت میکرد و توده کارگر و زحمتکش را به اتحاد و خود آگاهی طبقاتی فرا میخواند.
جعفر شفیعی نمونه برجسته یک کمونیست انقلابی و پیگیر و پراتیسین اجتماعی بود که به رهائی طبقه کارگر و رسیدن به یک جامعه سوسیالیستی عمیقا معتقد بود و همین شور انقلابی بر تاثیر گذاری او در چپ آندوره و تلاش برای ایجاد حزب کمونیست در همراهی با اتحاد مبارزان کمونیست و منصور حکمت نقش به سزائی ایفا کرد. جعفر شفیعی یکی ازکمونیستها و رهبران دلسوز انقلابی آندوره بود که کومله کمونیست و حزب کمونیست محصول کار و فعالیت چنین شخصیتهای در آندوره بود. متاسفانه افق و تلاش و اهداف که امروز در قالب های تحت عنوان “حزب کمونیست” یا شاخه های “کومه له” دنبال میشود نه تنها هیچ سنخیتی با اهداف و خصلت کمونیستی جعفر شفیعی و دوره ما ندارد که تماما بر ضد آن بازسازی شده اند.
دکتر جعفر به عنوان یکی از رهبران کمونیست صادق، اجتماعی، بدون تکبر و بسیار صمیمی نزد همه ما کمونیست ها در حزب کمونیست و کومله سابق جایگاه خاصی پیدا کرده بود و قلبا دوستش داشتیم.
رفیق جعفر در سال ١٣٣٠ در شهر بوکان متولد شد. در سال ١٣۵١ به وسیله ساواک بازداشت، زندانی و شکنجه گردید. از سال ١٣۵٨ به عضویت کمیته مرکزی کومله در آمد و از سال ١٣۶٢ که حزب کمونیست ایران تاسیس گردید تا زمانی که در قید حیات بود عضو کمیته مرکزی این حزب بود. با کمال تاسف این کمونیست محبوب روز پنجشنبه هفتم آبانماه سال ١٣۶۶ برابر با بیست و نهم اکتبر ١٩٨٧ در جریان تصادف ماشین جان باخت.
بار دیگر یاد رفیق جعفر شفیعی را، دربیست و سومین سالگرد جانباختنش، گرامی خواهیم داشت. با تداوم راه و اهداف والا کمونیستی او یاد عزیزش همیشه نزد ما زنده و گرامی خواهد بود.
ده هم آبان ماه ۸۹