پیامهای نوروزی کاخ سفید امریکا در دو سال گذشته سناریویی توجه برانگیز است! در سکانس اول٬ سال گذشته٬ باراک اوباما با سیاست تغییر٬ تازه به کاخ سفید راه یافته٬ محبوبیتی دارد٬ می خواهد سیاستهای سلفش را راست و ریست کند٬ در پی وصله پینه کردن سیاستهای جورج دبلیو بوش پسر و حذف سناریوی محور شرارات در رابطه با نقش جمهوری اسلامی ایران در منطقه است. پیام نوروزی او خطاب به حکومت اسلامی “بعنوان نماینده مردم ایران” است و همه جا از مردم و حکومت ایران همزمان و هم وزن نام میبرد. عبارت کثیف جمهوری اسلامی را همه جا به مردم ایران می چسباند و تا میتواند دست دوستی امریکا را٬ به زور هم که شده میکشاند تا به دستان خونین جمهوری اسلامی برساند! بنی آدم اعضای یکدیگرند می خواند و سرکیسه شل میکند و سناریوی چماقی در دست٬ هویجی در کف را در بازار روز سیاسیت آن دوره می گذارد!
کل سناریو تهوع آور و نفرت برانگیز است. مردم آزادیخواه و سرکوب شده ایران را بحق خشمگین می کند! کسی به نام “تغییر” در مناسبات سیاسی٬ روز روشن دارد نعل وارونه میزند و قربانیان بخاک و خون کشیده شده ای را با خشن ترین حکومت قاتلین و اوباشان تاریخ معاصر یک کاسه می کند.
با پیام سال گذشته اوباما٬ برای جمهوری اسلامی٬ رحمت الهی نازل میشود! گزکی را که میخواهد بدست می آورد و در حساب اعتبارات نداشته “قدرت بین المللی” خودش میریزد٬ در میانه میدان بر کوهی از جنایت و کشتار و سرکوب و ضدیت آشکار با حقوق بشر٬ گرد و خاک بپا میکند و رجز می خواند٬ دستان حکومت امریکا را چدنی می خواند و پرزیدنت اوباما و چرتکه انداختنهای کاخ سفید را منتر خودش می کند. در سکانس اول جمهوری اسلامی دیوی است که دولت امریکا دارد سر وشاخش را نوازش می کند.
اما . . . کمی بیش از دوماه از این گرگم به هوای دیپلماتیک و تغییر در سیاست با جمهوری اسلامی نگذشت که مردم ایران فرصت اعتراض علنی در خیابانها را به یک انقلاب جدی بدل می کنند! از این پس توجه جهانیان بقدرت واقعی و بستر اصلی تحولات سیاسی در ایران٬ بسوی مردمی جلب می شود که در زیر چکمه سنگین ترین دیکتاتوریهای جهانی٬ شورانگیزترین صحنه های حماسی و مدرن ترین نمایش اعتراضی دهه اول قرن بیست و یکم را می آفرینند!
همه حساب و کتابهای مماشات و بده بستان و زد و بند با جمهوری اسلامی از هر نوعش دود میشود و هوا میرود! مدعیان واقعی قدرت از حاشیه به متن می آیند و جا برای گربه رقصانی های مرسوم دیپلماتیک تنگ میشود. مبارزات مردم آزادیخواه ایران چنان قوی و کوبنده است که هر نوع رابطه با جمهوری اسلامی٬ اتوماتیک باید از بزرگراه مردم بگذرد و اگر مهر تایید نخورد باطل است! حالا حساب مردم ایران از سران حکومت اسلامی کاملا جداست! کسی جرات نمیکند مرزهایی چنین شفاف و در عین حال عمیق و در ضدیت با هم را مخدوش کند.
نه ماه مبارزات درخشان و کیفرخواست صریح مردم آزاده ایران علیه جمهوری اسلامی مهر خودش را بر هر رابطه ای با حکومت اسلامی زده است.
زمین یکبار دیگر به دور خودش میچرخد. درسکانس دوم٬ باز هم نوروز است و درمقابل دوربین تلویزیون٬ اوبامایی نشسته است که پیام نوروزی اش این بار خطاب به مردم ایران است. ورق برگشته است٬ او از دخترکی میگوید که در خون تپیده است٬ میداند که “ندا” سمبل مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران٬ سمبل نفرت از حکومت اسلامی٬ سمبل مقاومت و ایستادگی مردم و شکست سیاست چماق سرکوب جمهوری اسلامی است.
پرزیدنت اوباما از “تلاش برای دسترسی ایرانیان به اینترنت بدون سانسور” و از جمهوری اسلامی منزوی و حکومتی که حسن نیت جامعه بین المللی را ندیده گرفته سخن میراند! از افزایش فرصتها برای دانشجویان ایرانی جهت تحصیل در محیط‌های دانشگاهی سخن بمیان می آورد و میگوید که صدای انقلاب مردم ایران را شنیده است.
رئیس جمهور اوباما باید اعتراف کند که “جهان در سال گذشته مردمی را که خواستار برخورداری از حقوق انسانی خود بودند٬ با تحسین نظاره کرده است. اما با نهایت اندوه، آرمانهای مردم ایران نیز با مشت گره کرده روبرو شده است”. و در ادامه خطاب به رهبران جمهوری اسلامی ایران میگوید که “ما می‌دانیم که شما با چه چیزی مخالفید؛ اکنون بگویید با چه چیزی موافقت دارید” و رهبران حکومت اسلامی ایران را ناتوان از پاسخ به این پرسش می داند! و دستی را که به سوی آنها دراز شده بود تنها مشت گره کرده خود پاسخ داده ند!
موضوع روشن است٬ پیام سال گذشته تلاش سیاسی ایالات متحده برای جلب رضایت سران جمهوری اسلامی وایجاد فضای دیپلماسی آرامتر با یک جمهوری اسلامی کمی اهلی و متناسب با سیاستهای غرب است و پیام امسال تلاش سیاسی کاخ سفید٬ برای آماده کردن جهانیان و مردم ایران برای تحریمهایی است که دولت امریکا در کنگره و در شورای امنیت سازمان ملل دنبال میکند!
توجه به برنامهی هستهای ایران، بدون توجه به میلیونها مردمی که برای پایان دادن به عمر این رژیم تبهکار در خیابانند دیگر عاقلانه به نظر نمیرسد٬ یا به بیانی بهتر دیگر امکان پذیر نیست.
پرزیدنت اوباما در پیام نوروزی امسالش بعد از اشک تمساح ریختن برای مردم ایران٬ کماکان تاکید مواکد دارد که “پیشنهاد دیپلماسی و گفتگو با جمهوی اسلامی ایران که سال پیش ارائه کرد همچنان پا برجاست”. پراگماتیسم سیاسی غرب بالاخره باید کار خودش را بکند!
برای ما مردمی که پیروزمندانه با توان و قدرت خود٬ توانسته ایم در فضای دیپلماسی آلوده و بند و بستهای آشکار و نهان٬ چنین تناسب قوا را به نفع خود عوض کنیم٬ یک چیز مسلم است و آن اینست که ما سرمایه ای بجز خودمان و پشتیبانی مردمی مثل خودمان در سطح جهان نداریم!
مقایسه پیام نوروزی سال گذشته و امسال پرزیدنت اوباما٬ بدون تردید بر این نکته طلایی تاکید میگذارد که سال ۸۸ سال ما مردم بود! این سال را ما مردم با قدرت و فداکاری خود ساختیم!*