امسال در شرایطی به استقبال ٨ مارس می رویم که‌ شاهد پیشروی هر چه بیشترجبهه مدافعین حقوق زنان هستیم و این جبهه به دژی  مستحکم و تسخیر ناپذیر در مقابل آپارتاید جنسی و هر ستمی تبدیل شده است که پایمال کردن حقوق زنان را آماج خود قرار داده است .  به‌ عقب راندن و انهدام این سنگر عدالتخواه امکانپذیر نیست و تلاشهای مذبوحانه‌ جبهه واپسگرایان و مرتجعان را در بازگرداندن  آب رفته‌ به‌ جوی را با ناکامی روبرو ساخته‌ است.
حضور چشمگیروتوان مقاومت و قدرت زنان دوش‌به‌ دوش مردان در اعتراضات اخیردر ایران، مبارزه و مقاومت مادران پارک لاله در تهران و در جلو زندانها و خاورانها ، اعتراض و تجمع مادرانی در کردستا ن که حکم اعدام فرزندانشان را صادر کرده اند و هنوز به امید آزادی آنها در شرایط سخت و ناهنجار بسر می برند  و دهها اعتراض و کمپین دیگر زنان مبارز و تشکلهای آنان ، این دستاوردها را به واقعیت انکار ناپذیر تبدیل نموده است .
جمهوری اسلامی ایران به درازای عمر نکبت بارش در پایما ل کردن حقوق زنان در تمام عرصه ها ازهیچ جنایتی دریغ نورزیده است. تمام تلاش خود را بکار برده‌ است  تا بی حقوقی زن را به‌ جامعه تحمیل و آنرا “قانونی” و “نهادینه” سازد و از این مسیر فرهنگ مرد سالاری را به فرهنگ حاکم  در جامعه تبدیل نماید. به‌ این ترتیب میبینیم که‌ نقض مداوم حقوق زن در این رژیم قرون وسطائی به‌ یکی از پایه های نظام اسلامی  و به‌ جزئی از سازوکارهای حکومتی این سردمداران ارتجاع و عقب‌ماندگی درآمده‌ است و در ضمن آن به‌ جد در تلاش‌اند سم این آفت مهلک را به‌ انواع حیل و دست‌اندازیهای مداخله‌گرانه‌ و تجاوزکارانه‌ به‌ دنیای اطراف نیز صادر نماید.
به یمن مبارزه سخت و رودررو زنان مبارز در ایران و به قیمت تحمل تلفات زیاد و اعدام و زندانی کشیدنها و تحقیر و سختیهای فراوان ،و هم چنین پیوستن زنان و دختران مبارز در کردستان به صفوف پیشمرگان که ضربهای کاری بر پیکر فرهنگ مرد سالاری و قانون زن ستیز اسلامی بود و سازماندهی دهها تشکل مدافع حقوق زن و وجود سازمانها و جریانات چپ و مترقی ، در تقابل بااین آفت و هیولای زمانه ایستادگی شد و پرچم رهایی زن را برافراشته نگه داشتند .
دفاع از حقوق زنان که سابقأ خواست نخبه گان و جریانات چپ و مترقی بود امروز به خواستی فراگیرتر تبدیل شده است و به میان خانواده و بطن جامعه هم رسوخ کرده است و راه هر کوره دهی را هم سراغ گرفته است . حتی در مواردی به بحث و جدل صحنه های دادگاه هم مبدل  می شود . این مقاومتها در مواردی که خوشبختانه رو به کمی می رود در شکل خودسوزی و دیگر صحنه های دلخراش دیگر، خودرا نشان داده است . در یک کلام می توان ادعا کرد که‌ در مقابل فرهنگ مرد سالاری و قوانین ارتجاعی حاکمیت اسلامی ،  فرهنگی مترقی، برابری طلب و انسانی  شکل گرفته و می گیرد که سر ستیز با هر نوع ستمی دارد که علیه زن و نیمی از بشریت اعمال می شود .
در اینجا و در این روز جا دارد هم آوا و یک‌صدا خود را در کنار زنان و مردان مبارزی بیابیم که رهایی انسان را از قید هر نوع زور و ستمی ، در سر لوحه ی مبارزه ی خود قرار داده اند . در پارک لاله، در جلو زندان اوین ، در خاوران و در کردستان، در کنار مادران و پدرانی باشیم که خواست آزادی، آزاده گان و جگرگوشه هایشان را دارند که در زیر تیغ جلادان بسر می برند . خودرا “ندا” بدانیم، با “دعا” و “فادیمه‌ شاهیندال” باشیم  و برای یک لحظه هم که‌ شده است د رآتشی قرار بگیریم که عشق و عاطفه در آن می سوزد ، سنگسار شویم  و در زندانها مورد اهانت و حقارت قرار گیریم، با مادران و زنان بی حقوق و بی نان و نوا همسفره شویم که فرزندانشان گرسنه سر بر بالین می گذارند .
آنگاه با تمام توان بانک برآوریم و فریاد زنیم
زنده باد ٨ مارس . زنده باد آزادی . .