جناب کورش پارسای عزیز

پیام شما در پیامگیر تلفن من در یافت شد.
از اینکه فرمودید نمی توانید به هیچ یک از جریاناتی که ما درخواست سخنران کردیم (یعنی "حزب کمونیست کارگری"،" فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی" و "کانون خاوران"  یعنی" سازمان دفاع از زندانیان سیاسی"  سخنران بدهید هم متاسفم.

مطمئن هستم که اگر "کمپین علیه اعدام " و یا "کمیته بین المللی علیه سنگسار"  و یا هر جریان آزادخواه و سرنگونی طلب دیگری هم  چنین درخواستی داشتند شما جواب منفی می دادید.  شاید تا  اینجای قضیه هم  قابل درک باشد.
در تورنتو آقای سعید چوبک که در تدارک گرفتن اتوبوس برای آمریکا هست مطرح کرده بود که هرکس می تواند بنر و پرچم و شعار خود را بیاورد و هیچ محدودیتی نیست و ما تصور کرده بودیم که ایشان با شما هماهنگ کرده و شما هم به قدر ایشان دموکرات هستید؟!
اما اینکه  فرمودید پرچمهای قرمز و گروهی را کسی نیاورد برای من جالب بود!
 شما می فرمایید همه آزادند که پرچم سبز! و سه رنگ بیاورند! ولی پرچم های قرمز و گروهی را نمی شود آورد.
خلاصه اش یعنی همه آزادند غیر از شما و دو خردادیها و موسوی چی ها و دنبالچه های سابق رژیم مانند امثال گنجی و سازگارا و… و فقط هر چیزی و هر شعار و بنر و پرچمی که شما می فرمایید آزاد است.
یادم آمد که خمینی گفته بود " در جمهوری اسلامی حتی کمونیستها هم آزادند مگر اینکه خیانت کنند" و شما گویا چون از همین حالا پیش بینی کرده و تشخیص داده اید که خیلی های دیگر از جمله کمونیستها خیانت می کنند پرچمها و بنر هایشان را سانسور کرده اید.
باید بگویم این دموکراسی نیم بندی که شما شعارش را می دهید حد اقل در غرب و آمریکا نسبت به دیدگاه و تفکر شما خیلی جلوتر رفته است.
یادآوری می کنم که کمونیستها و آزادیخواهان برای آوردن پرچم و بنر خود هیچ وقت از کسی اجازه نخواهند گرفت. اجازه خیابان و دهان مردم را خیلی ها سعی کرده اند بگیرند و هیچ وقت هم کاملا موفق نشده و نخواهند شد.
کمونیستها به همین دلیل بوده که هزاران قربانی داده اند تا آزادی بدون قید و شرط را برای جامعه بیاورند.
به امید سلامتی شما
بابک یزدی
۲۲ سپتامبر ۲۰۰۹