ساعتی پیش نوشتهای از “ناصر زراعتی” تحت عنوان “بهتانی بهت‌انگیز” که به همراه نامه‌ای از “علی بهبهانی” (فرزند سیمین بهبهانی) در “تریبون زمانه” (۱) درج شده است توجه‌ام را جلب کرد. آنرا خوانده و پس از خواندن آن تلاش کردم تا نوشته‌های دیگری را که در این رابطه نوشته شده بودند و در اینترنت می‌توانستم آنها را بیابم را بخوانم. ادامه‌ی خواندن
اخیرا نوشتهای از محمد هُشی را دیده و خواندم و در سایت شخصی‌ام “ریشه‌ها” درج نمودم۱. در این نوشته نویسنده به گفتگویی در یکی از برنامه‌های تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی‌زبان به نام “پرگار” پرداخته بود. در این برنامه که در تاریخ سه‌شنبه ۸ ماه مه ۲۰۱۲ برابر با ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۱ پخش شده بود “حسن بهزاد از سازمان فدائیان (اقلیت)” در مناظره‌ای با “فرخ نگهدار یکی از رهبران سابق فدائیان اکثریت” شرکت کرده و در چهارچوب این گفتگو به درست یا نادرست بودن “مبارزه مسلحانه پس از استقرار جمهوری اسلامی” پرداخته است. گرداننده این مناظره “داریوش کریمی”، سردبیر و مجری برنامه “پرگار” بوده و بر طبق روال این برنامه دو فرد دیگر نیز که وظیفه گوش فرادادن به مناظره و طرح پرسشهایی از دو شرکت‌کننده در مناظره را دارند، شرکت داشتند. این دو فرد “سمیه اغنیا”، مهندس کامپیوتر، و “کیانوش بوستانی”، دانش‌آموخته علوم سیاسی، بودند. مطالعه نوشته خوب و منطقی محمد هُشی کنجکاوی من را برانگیخت. به جستجوی برنامه یادشده پرداخته و آن را در ۴ بخش و در مجموع نزدیک به ۵۰ دقیقه در یوتیوب یافتم۲. بخشهای این مناظره و سخنان ۵ نفر یادشده را با دقت دنبال کرده و احساس کردم که ضروری است در نوشتهای کوتاه درباره این مناظره نظرم را با دیگران در میان بگذارم. ادامه‌ی خواندن
چند روزی است که نوشته تازه رفیق اشرف دهقانی، “چریکهای فدایی خلق و بختک حزب توده خائن”، را دریافت کرده و خوانده‌ام. بر آن برآمدم تا نوشتهای کوتاه برای معرفی این کتاب به تحریر درآورم و برای روشن کردن زمینه عینی مندرجات کتاب نگاه‌هایی به گذشته نموده و از چند نما که در زندگی خودم روی داده و با وجود گذشتن چندین سال هنوز در خاطرم باقی مانده است، تصویری ارائه کرده و سپس به معرفی کتاب یادشده بپردازم. ادامه‌ی خواندن
یکی دو روز پیش از فرارسیدن سالروز مرگ خمینی، این جلاد توده‌های ما، اهالی شهر ساری – مرکز استان مازندران- با ناباوری شاهد ناپدید شدن مجسمه‌هائی شدند که سالها بود در میدان “امام” (پیش از آن میدان “ولیعهد” خوانده می‌شد) قرار داشته و تزیین‌کننده زیبایی برای این میدان بودند. این تندیسها شامل چندین اسب که از سال ۱۳۵۴ در میدان نصب شده بودند و مجسمه‌ای از آرش کمانگیر قهرمان اسطوره‌ای ایران، که چند سال پس از آن به این مجموعه اضافه شده بود، بودند. همانطور که در عکس ضمیمه دیده می شود آرش ایستاده بر ارابه‌ای در پس دو اسب، با تیر و کمانی در دست، در حال پرت کردن تیری است که با مایه گذاشتن از جان خویش به آن نیرو بخشیده، گویی به آن پر و بال داده تا کیلومترها به پیش رود و بدینگونه سرحد مرز ایران و توران را با آن مشخص ساخت. ادامه‌ی خواندن
در دیار دردزده ما بار دیگر ستاره‌ای دیگر به قفس کشیده شد. این بار سخن از اشرف علیخانی جوان آگاه دیگری است که به “جرم” اندیشیدن، به بیان آوردن و بر روی کاغذ آوردن اندیشهایش به زندان انداخته شده است. ادامه‌ی خواندن
بار دیگر بیدادگاهی در جمهوری اسلامی بر مبنا و منطبق با اصل وحشیانه انجیلی و قرآنی “چشم در برابر چشم، دندان در برابر دندان” حکم دیگری مبنا بر کور کردن یکی از چشمان و بریدن بخشی از یکی از گوشهای جوانی را صادر کرده است۱. ادامه‌ی خواندن
بار دیگر سوم خرداد شده و این‌بار ۴۰ سال از آن روز شوم می‌گذرد. روز دوشنبه بود که صدای شلیک گلوله‌ها محله ما، نیروی هوایی، را به لرزه درآورد. صدا از هفت کوچه پائین‌تر بود. همگی ما، جوانان و نوجوانان و دیگر کنجکاوان محله، با در نظر گرفتن تعداد ماشینهای پلیس و چرخیدن هلیکوپترها در آسمان متوجه شده بودیم که درگیری شدیدی در جریان است. و سپس با بستن آن کوچه از سوی پلیس سکوتی مرگبار بر محله حاکم گردید. ادامه‌ی خواندن
بار دیگر نیروھای جنایتکار ارتش مزدور و وابسته به امپریالیسم عراق با استفاده از سلاحھای سبک و سنگین به مکان استقرار نیروھای سازمان مجاھدین در این کشور، حمله کرده‌اند. بنا بر گزارشات رسیده در اثر این اقدام جنایتکارانه بیش از ۳۰ نفر کشته شده و دھھا تن مجروح و تعدادی دستگیر شده‌اند. ادامه‌ی خواندن
nader.sani@gmail.com; www.nadersani.net
روز شنبه ۳ مرداد ۱۳۸۸ (۲۵ ژوئیه ۲۰۰۹) در اعتراض به سرکوب وحشیانه اعتراضات مردم و بازداشتهای گسترده اخیر در ایران از طرف نیروهای چپ و رادیکال متشکل در "ستاد حمایت از مبارزات مردم ایران در استکهلم" تظاهرات باشکوهی در میدان سرگل Sergelstorget در استکهلم، سوئد، برگزار شد.