خبر شلاق خوردن ۱۷ کارگر معترض به بیکاری و حقوق معوقه شان و ۳۵ جوان دختر و پسر شرکت کننده در جشن فارغ التحصیلی در باغی در اطراف قزوین، واکنش گسترده ای را در شبکه های اجتماعی و در میان فعالین کارگری و اپوزیسیون رژیم ایجاد کرد و افراد زیادی با آنها ابراز همدردی کردند. ادامه‌ی خواندن
اخیرا خبری مربوط به عقیم سازی زنان کارتن خواب واکنش های زیادی را برانگیخت. شهیندوخت مولاوردی معاون روحانی در امور زنان، مسئله عقیم سازی زنان کارتن خواب را برای جلوگیری از بارداری مطرح کرده است، که انعکاس نگاه ارتجاعی و ضد انسانی جمهوری اسلامی در برخورد به معضلات اجتماعی است، در این طرح گفته شده است که زنان کارتن خواب در پروسه بارداری درد زیادی متحمل میشوند و بدون هیچ امکانی بچه شان را به دنیا می آورند و چون این بچه ها بدون سرپناه و در خیابان بزرگ میشوند، آسیب های اجتماعی را از نسلی به نسل دیگر گسترش می دهند. در این رابطه گفته است عقیم سازی به عنوان طرحی جهت کاهش آسیب های اجتماعی و جلوگیری از بارداری زنان کارتن خواب در دستور بحث و بررسی دولت است. البته ایشان برای توجیه این عمل زشت و غیر انسانی، میگوید دولت هیچ اقدامی در این رابطه در دستور ندارد و فعلا برسر آن بحث است و قبل از اینکه دولت در این مورد تصمیم بگیرد، ارزیابی کارشناسان وزارت بهداشت و امور اجتماعی نیز لازم است. ادامه‌ی خواندن
رژیم بقای خود را در ناامن کردن بیشتر جامعه می بیند
جمهوری اسلامی نیروی آموزش دیده جدیدی را در حیطه فضای اجتماعی برای کنترل زنان و جوانان سازمان داده است. یعنی در کنار سازمان عریض و طویل نیروی انتظامی، هفت هزار نفر دیگر به نام چشم های نامحسوس و یا گشت نامحسوس امنیتی به عرصه کنترل اجتماعی اضافه شده است. قطعا این طرح نیز مثل طرح های دیگر رژیم مردم را مرعوب نمیکند و با شکست روبرو میشود. اما رژیم به چنین طرح هایی برای فشار روانی به مردم و ناامن کردن فضای اجتماعی نیاز دارد. این طرح یک سویش ناشی از بحران درونی است که میخواهد نشان دهد در بر همان پاشنه قبل از برجام میچرخد و همچنین به جامعه بگوید وعده های ناچیز روحانی و رفسنجانی هم برای ایجاد اندکی گشایش فرهنگی معتبر نیست، و سوی دیگرش مرعوب کردن و عقب راندن جامعه و جلوگیری از پیشروی بیشتر زنان و جوانان در قلمرو آزادی فردی و اجتماعی است. در این میان هنوز هم حجاب نقطه تمرکز اصلی سیاست های ارتجاعی جمهوری اسلامی علیه زنان است. ادامه‌ی خواندن
اینکه سران جمهوری اسلامی در هر بزنگاه و مناسبتی وارد یک کشمکش حادی با هم میشوند، ریشه در موقعیت شکننده رژیم در میان مردم دارد. رژیمی که با وجود ۳۷ سال جنایت، کشتار، شکنجه و اعدام، نه تنها نتوانسته مردم را تسلیم کند و جامعه را به رنگ خود در آورد بلکه با مقاومت و مبارزه بیوقفه کارگران، زنان، جوانان و معلمان روبرو بوده است و در هر فرصتی که پیش آمده، مورد تعرض مردم قرار گرفته است. ادامه‌ی خواندن
جمهوری اسلامی جهت تضمین سود نجومی برای صاحبان سرمایه، هستی کارگران را بیوقفه مورد تعرض قرار داده است، سوخت و ساز جامعه را مختل و کارگران را به تباهی کشانده است. جمهوری اسلامی در طول حیات ننگینش هیچ سقفی از آسایش و رفاه را برای کارگران به رسمیت نشناخته است و هر سال ریاضت اقتصادی بیشتری به آنها تحمیل نموده، تا جائی که به طور باورنکردنی طبقه کارگر را به موقعیتی رانده است که در ازای یک ماه کار دستمزدی معادل هزینه زندگی یک هفته به آنها پرداخت میشود. در موارد زیادی صاحبان سرمایه در زیر سایه بربریت اسلامی، همین دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر را نیز چندین ماه پرداخت نمی کنند. کارفرمایان کارگران را در موقعیتی قرار دادند که بجای مجبور شوند بجای اعتراض و مبارزه برای رفاه و یک دنیای بهتر، مبارزه برای دستمزد پرداخت نشده به نرم آنها تبدیل شود. در جنگل جمهوری اسلامی حتی قانون رسمی بی معنی است. طبقه کارگر نباید اجازه دهد وضعیت فعلی را بخصوصیت دائمی زندگیش و به نرم جامعه تبدیل نمایند، باید متشکل شد و جلو این اتفاق را گرفت. باید سیاست در انتظار نگاه داشتن جامعه و تحمیل ریاضت اقتصادی را با سازمان دادن صف طبقاتی خود درهم شکست. قدرت طبقه کارگر در تشکل اوست. صفوف آگاه و متشکل کارگران میتواند با اعتراض و مبارزه سازمان یافته این روند را به عکس خود تبدیل نماید و دست جمهوری اسلامی را از تعرض به معیشت خود کوتاه کند. ادامه‌ی خواندن
بلوک بندی ارتجاعی که حول سوریه جهت ایجاد بالانس برای تجدید تقسیم خاورمیانه شکل گرفته است، این کشور را به قتلگاه مردمانی تبدیل کرده که هیچ دخالتی در این جنگ کثیف ندارند. اینها مردم را مستاصل نمودند و چهارچوب مدنی جامعه سوریه را بر متن عجز و استیصال عمومی، تخریب کردند و امروز با قدرت بیش از سابق دارند به این عمل ضد انسانی و جنایتکارانه ادامه میدهند. طولانی شدن جنگ داخلی در سوریه نتیجه کشمکش های وسیعتری بین قدرتهای جهانی و آرایش آنها برسر تحولات مورد نظرشان در خاورمیانه است. یک سوی این بلوک بندی آمریکا و غرب و دولتهای مرتجع ترکیه و عربستان هستند و سوی دیگر آن روسیه و دولت مرتجع ایران و سوریه و حزب الله لبنان میباشد. اینها برسر مبانی سیاسی و ساختار حکومت آینده سوریه که منافعشان را تامین نماید، جنگی ارتجاعی و ویرانگری به این کشور تحمیل کردند که صدها هزار کشته بر جای گذاشته و به آواره شدن چهارده میلیون انسان منجر شده است، فاجعه ای که جهان را متحیر کرده است. ادامه‌ی خواندن
تمام تلاش این دوره امریکا و غرب، ملی اسلامی ها داخل و خارج، اپوزیسیون مجاز رژیم و بخشی از ناسیونالیسم کرد این بود و است که بعد از برجام و در پروسه انتخابات، تصویری را به جامعه بدهند که از طریق حمایت از جناح روحانی و رفسنجانی امکان شکستن حیطه قدرت رهبری وجود دارد و به این اعتبار میشود مدار بسته ای که در ساختار قدرت سیاسی ایجاد شده است و امکان اصلاح رژیم و شرکت در قدرت را از بخشی از حامیان جمهوری اسلامی سلب کرده است، باز نمود. ادامه‌ی خواندن
انتخابات این دوره مجلس اسلامی به یک دغدغه و نگرانی واقعی برای ولی فقه و همه جناح های رژیم تبدیل شده است. بن بست جمهوری اسلامی تنش ها را حادتر کرده و در عین حال هر دو جناح از صفوف بهم ریخته جمهوری اسلامی و اوضاع بشدت وخیم اقتصادی و اجتماعی مردم به وحشت افتاده اند. ادامه‌ی خواندن
حدود چهار سال قبل دولت های مرتجع جهانی برای تسلط بر خاورمیانه، مبارزات برحق مردم برای سرنگونی اسد و دولت سوریه را قیچی کردند و مسیر دیگری را جهت متوقف کردن این مبارزات، پیش روی آنها قرار دادند. مبارزات مردم با سرکوب دولت اسد از یک سو و مسلح کردن نیروهای مرتجع مخالف اسد و حمایت مالی و تسلیحاتی و تقویت آنها از سوی امریکا و دولت عربستان به حاشیه رانده شد و با گرم شدن تنور یک جنگ ارتجاعی مردم به نظاره گر و قربانیان آن تبدیل شدند. جنگی را به مردم تحمیل کردند که تا کنون ۲۵۰ هزار کشته و بیش از این زخمی و معلول بر جای گذاشته و میلیونها نفر آواره در داخل سوریه جابجا شده اند و میلیونها نفر نیز در اردوگاه های مرزی و کشورهای همجوار ساکن شده اند. صدها هزار نفر نیز خود را به آب و آتش زدند تا به اروپا برسند و هنوز هم ادامه دارد. از آن تاریخ تا امروز، جنگ و جنایت با دخالت و مهندسی قدرت های جهانی، منجر به از هم پاشی کامل شیرازه جامعه مدنی سوریه شده و شوونیسم ملی، قوم پرستی، تعصب کور مذهبی و تروریسم را در ابعاد کلان و بی سابقه ای شکل داده و تقویت نموده است. فجایع غیر قابل توصیف این جنگ برای مردم بیگناه و غیر نظامی سوریه، نشان دهنده آن است که نظام سرمایه داری در قرن بیست و یکم یک سیستم تمام قد ارتجاعی است و ذره ای انسانیت را نمایندگی نمیکند. داعش و سایر جریانات تروریست اسلامی مستقیم و غیرمستقیم ساخته این دولت ها و محصول این شرایط هستند. ادامه‌ی خواندن