سعيد صالحى نيا

مقدمه: بیش از دو سال پیش در چند مقاله(۱و۲)من بحث تابوها ، مکانیزم تولید تابوها و متدهای مبارزه با تابوها را ارائه دادم.توضیح دادم که تابوها سیستمهای اعتقادی دگمی هستند که بنا به دلایلی در ذهنیت تاریخی جوامع عقب افتاده تثبیت می شوند و تقدس می یابند و جوامع با کشیدن دیوار تقدس به دور آنها ، تصمیم می گیرد …

مقدمه: احزاب و شخصیتهای سیاسی گاها از طریق توپوق زدن ، بخش نامرئی تر سیاستهاشانرا نشان می دهند.درست مثل سایر آدمها! فروید روی این نکته خم شد و بحث تداعی معانیش بواقع باز کردن “ضمیر تاخودآگاه” بود که در علم امروز هم بعنوان روان ناخودآگاه مورد حمایت محققین دانش عملکردی مغز است.

مقدمه: متعافب انتشار خبر حمله شیمیائی در سوریه که به فاجعه کشته شدن نزدیک به ۱۵۰۰ نفر منجمله ۴۰۰ کودک انجامید افکار عمومی جهان یکبار دیگر متوجه فاجعه انسانی در سوریه   جلب شد. ابتدا سوال این بود که مفصر ماجرا کیست؟ برخی گفتند بشار اسد مفصر است چون سلاح شیمیائی دارد.مشکل این بود که انفجار شیمیائی در منطفه کنترل خود …

مقدمه: مزدم مظلوم سوریه همچنان دارند در میان چرخ دنده قطبهای جنایتکار ضد انقلاب حکومتی و “اپوزسیون اسلامی و پروغرب” جان می دهند و انقلاب سوریه در گرداب سناریوی سیاه ضد تمدن بیشتر و بیشتر بی صدا و زخم دیده می شود.(۱)

(این مقاله را تقدیم می کنم به یار و همسرم سیمین بخاطر یادآوری مسئله محیط زیست و سالگرد ازدواجمان) مقدمه:

پاسخهائی به چند “دفاعیه ” از برنامه کنونی دنیای بهتر بخش هفتم از سری نقد دنیای بهتر

مقدمه: حدود سه سال پیش وقتی من بحثهای نقد لنینیزم را شروع کردم و مدعی شدم که کمونیزم کارگری انقطاب است از لنینیزم، تعدادی از سینه چاکان لنینیزم در احزاب کمونیست کارگری اعتراض کردند که لزوما هم متمدنانه نبود! مدعی شدند که منصور حکمت خودش گقته که لنینیست است!(۱).

بالاخره کمونیستی است؟ سوسیالیستی است یا “اصلاحات در نظام سرمایه داری”؟! نگاهی به تناقضات برنامه دنیای بهتر در موضوع هدف گیری کلان (بخش پنجم)

مقدمه(۱): فرق است بین “در اپوزسیون بودن” و طرح حکومت دادن.از دید من بخش مهم علت شکست تجربه شوروی و بسیاری انقلابات، شکست در امر حکومت کردنست.رهبرانی که عمری شعار دادند و مردم را تهییج کردند وقتی قدرت بدستشان آمد نمی دانستند باهاش چه کنند!

مقدمه: در سطح جامعه ، آنجائی که مردم . فعالین آزادیخواه به احزاب سیاسی نگاهی می کنند ، مدتهاست این معما که چگونه چند حزب کمونیست کارگری وجود دارد و چگونه است که همه این احزاب ، خودشانرا با یک “برنامه دنیای بهتر” تداعی می کنند ، هم غیر قابل هضم بوده و هم تعجب آور.