ابتدااشاره کنم که این مطلب کوتاه ، نظر شخصی من است و در این ظرفیت باید به آن برخورد شود.
و اما در مورد سمینار،به نظر من سخنان حمید تقوایی در این سمینار مثبت بود . تلاش برای تشکیل حزبی بزرگتر فراتر از احزاب و نیروهای موجود کمونیسم کارگری که “هنوزبه سیاست ، اهداف و نگرش کمو نیستی به مساُل جامعه متعهد مانده اند نه تنها مهم، بلکه نیاز زمانه ما ، سیاست در ایران و آرزوی همه ما و تشکیل آن بدون شک طبقه کارگر ایران و مردم زحمتکش را خوشحال خواهد کردو از آن بهره خواهند برد” . این خلا امروز بیشتر از هر زمانی احساس می شود.واین مسُله را حمید تقوایی بدرستی تشخیص داده است.
این حزب را ما داشتیم .منصور حکمت برای تشکیل چنین حزبی که در سیاست ایران و تحولات منطقه نقش ایفاکند کارهای بزرگی انجام داد و قدم به قدم این حزب را از موانع پیش رو عبور می داد. متاسفانه مرگ او این امکان را از ما گرفت و در نیمه راه متوقف شد.
این حزب بعد ازمرگ منصور حکمت به دلایلی و از جمله اختلافات سیاسی و اشتباهات رهبری وقت علارغم تذکرات و پیشنهادات خود رفیق حکمت به انشعاب کشیده شد. این انشعاب و دو جدایی متعاقب آن در حزب کمونیست کارگری و حزب حکمتیست ، اگر چه تجارب ما برای تکرار آن تضمینی در ادامه این راه نیست ،اماآنقدر به ما آموخته است که بتوانیم به اختلافات سیاسی و مشکلات سر راه تا جایی که در چهارچوب سیاستها و مصوبات حزبی قابل حل است برخورد درست داشته باشیم . خودآگاهی و احاطه ما به این مساُل طبیعتا بعد از این همه اتفاقات بیشتر شده است.
آن حزب بزرگ کمونیستی و توده ای را باید در داخل ساخت، ساختن این حزب مشتق از احزاب موجود کمونیسم کمونیسم کارگری نیست . اما برای رفتن به این مسیر و تبدیل شدن به چنین حزبی که در سیاست ایران در آینده نقش ایفا کند ، جمع شدن احزاب و نیروهای این جنبش زیر یک چتر، کاری بسیارمفید وفوق العاده خوب است و باید برای آن تلاش کرد.
امروز مشکل چیست؟
موانع برای انجام این امر امروز طبیعتا کم نیستندو فعالیت زیادی طلب می کند.به نظر من از همه موانع می شود عبور کرد، اما یکی را نمی شود رفع کرد وآن در اختیار مانیست ، سیاستهای غلط وبعضا راست حزب کمونیست کارگری ایران است. !
حزب کمونیست کارگری در چند سال گذشته و در مقاطع مختلف سیاستهایی اتخاذ کرد که مغایر با نگرش و سیاستهای کمونیستی در دوره منصور حکمت بود و هست . اینجا قصدم نقد سیاستهای این حزب نیست .این نقدها بارها از جانب رفقا و در مواقع لازم صورت گرفته است.
تبدیل شعار آزادی ، برابری ، حکومت کارگری به حکومت انسانی سیاست پایه و کلان کمونیستی است که حزب کمونیست کارگری از آن عدول کرد . این شعار، خیلی ساده طبقاتی نیست . چرخش در سیاست پایه به سادگی چرخش در سیاست و تاکتیک روز را ایجاب می کند. مقاطع زیادی در تاریخ سیاسی این حزب از بدو جدایی تا به امروز وجود دارد که این چرخشها به روشنی در آن وجود دارد.
جنبش سبز، مواضع و پراتیک این حزب در آن مقطع ،اوج چرخش به راست درسیاست حزب کمونیست کارگری ایران بود.
بر متن هر اتفاق و رویدادی در جامعه ایران این حزب انقلابی را سازمان می دهد . چه انقلابی بماند، این اوج سطحی نگری این حزب را در سیاست به نمایش می گذارد و بلاخره مواضع بعضا پرو غربی آنها در مقطع فعلی از جمله مساُلی هستند که مانع چنین اقدامی می باشد.
نصرین رمضانعلی در این سمینار به درستی به این مسائل برخورد کرد و از جانب حمید تقوایی و یکی از رفقای شرکت کننده جواب سر بالا گرفت . این کار با شرط چاقونمی شود.! خوب این هم یک جواب است و فکر نکنم کسی را قانع کند .
جمع شدن زیر یک چتر اصل کار، فعالیت کونیستی سیاسی است موانع دیگر قابل گذرند. حزب کمونیست کارگری ایران در این رابطه کم دارد. حزب کمونیست کارگری ایران امروز و بر متن سیاستهای تاکنونی اش بسیار فعال و جدی است . با این حزب نشست و همکاری مانعی ندارد و لازم است .بیشتر از آن به زمان احتیاج دارد .امروز برای این کار زود است .
۲۲نوامبر ۲۰۱۲