هشدار حزب کارگزاران در مورد نفوذ کمونیسم در میان کارگران

کاظم نیکخواه
September 18, 2019

کاظم نیکخواه : حزب کارگزاران سازندگی که در برگیرنده یک جناح مهم و سنتی حکومت است هفته گذشته در بیانیه ای در اشاره به فضای جنبش کارگری بویژه اوضاع مراکز کارگری در خوزستان هشدار داد

که این روزها صدای پای سوسیالیسم از همه جا به گوش میرسد.  در این بیانیه که در رابطه با احکام زندان برای دستگیر شدگان هفت تپه و اعتراضات گسترده علیه این احکام روز 20 شهریور منتشر شده، گفته میشود نه "رویکرد امنیتی" و نه رویکرد اجتماعی (یعنی سوسیالیستی) جواب نیست و باید مشکل اصلی را حل کرد. و نتیجه میگیرد که "ریشه در بحران نظام اقتصادی کشور است".  و بعد نتیجه میگیرد که راه حل خصوصی سازی های با قاعده است منظور اینکه همه جناحها از خصوصی سازی سهم ببرند!

حزب کارگزاران در برگیرنده یک جناح حکومت اسلامی است و اصل و نسب آن به هاشمی رفسنجانی میرسد و کسانی از دولت روحانی مثل اسحاق جهانگیری و شمار زیادی از مدیران بالای حکومت و خارج حکومت را در بر میگیرد. در ابتدای بیانیه مزبور چنین آمده است " صدور احکام حبس  برای تعدادی از کارگران  شرکت  نیشکر هفت تپه  به واکنش های اجتماعی منتقدانه ای  انجامیده است که با توجه به  حساسیت های اجتماعی و امنیتی به خصوص در استان خوزستان و جامعه ی کارگری کشور باید هوشمندانه و به دور از هیجان زدگی با آن برخورد کرد. به نظر ما  رویکرد صرفا امنیتی و قضایی  از یک سو و رویکرد صرفا اجتماعی و حقوق بشری  در دیگر سو برای فهم این چالش ها کافی نیست و باید راهبردی سیاسی و اقتصادی از موضع ملی را در برابر این مسائل در پیش گرفت. در رویکرد امنیتی فقط  با معلول برخورد می شود و در رویکرد اجتماعی تنها جانب معترضین و منتقدین گرفته می شود."

هشدار اصلی این بیانیه در واقع نسبت به "رویکرد اجتماعی یعنی رویکرد سوسیالیستی است که جانب معترضین را میگیرد و در این زمنیه هشدار میدهد که " به نظر ما ضعف  جامعه ی مدنی مستقل و مقتدر و به طور مشخص  کمبود نهادهای مدنی شناسنامه دار و پاسخگو سبب می شود اعتراضات اجتماعی فاقد مجرای حقوقی و اجتماعی روشن باشد . نبود  اتحادیه های کارگری ، فقدان  قانون اعتراضات اجتماعی ، غفلت رسانه های ملی و ضعف احزاب سیاسی کشور در گسترش نفوذ اجتماعی سبب شده است ، حریفان و رقیبان امنیت و منفعت ملی ایران وارد میدان شوند و با پوشش گسترده ی تبلیغاتی و حمایتی خویش ، انتقادات را به اعتراضات و اعتراضات مدنی را به بحران های امنیتی بدل سازند" و بعد ادامه میدهد که " این روزها چه در اردوگاه چپ و چه در اردوگاه راست صدای پای سوسیالیسم به گوش می رسد". (اینکه در اردوگاه راست چگونه صدای پای سوسیالیسم به گوش میرسد در واقع یک حرف پوچ  و مسخره است و فقط برای تضعیف رقبای اصولگرا مطرح شده است)

اعتراف به شکست

اعتراف به شنیدن صدای پای سوسیالیسم و کمونیسم از جانب حکومتیان حرف تازه ای نیست و این روزها بارها از جانب امام جمعه ها و مقامات ریز و درشت حکومتی هشدار داده شده است. نکته تازه در این بیانیه چیز دیگری است. این بیانیه میگوید رویکرد امنیتی تاکنونی یعنی دستیگری و بگیر و ببند نه تنها نتوانسته مانع نفوذ و گسترش کمونیسم شود بلکه به گسترش آن کمک کرده است.

اعتراف به شکست سیاست سرکوب و زندان برای عقب راندن خواستها و اعتراضات پیشرو کارگری و مانع ایجاد کردن بر سر راه نفوذ ایده های سوسیالیستی در میان کارگران، بویژه در شرایطی که دستگاه قضائی حکومت پشت سر هم احکام بسیار سنگین علیه کارگران و فعالین اجتماعی دستگیر شده صادر میکند، بسیار قابل توجه است. حزب کارگزاران اعتراف میکند که مساله اصلی بحران اقتصادی است و راه حل بحران اقتصادی را در خصوصی سازی های "منتطبق بر قواعد" میداند.

اما آنچه از اعتراف این حزب حکومتی استنتاج میشود اعتراف به یک بن بست کامل در تمام سیاستهای حکومتی است. به عبارت دیگر کارگزاران سازندگی میگوید خصوصی سازیهای تاکنونی چون بر اساس رانت خواری بوده به شکست رسیده، دولتی کردن اقتصاد قبل از آن به بن بست رسیده بود. سرکوب و بگیر و ببند کارگران معترض هم نتیجه عکس داشته و دارد. چه باقی میماند؟ جواب: بازهم خصوصی سازی! اما طبق قاعده. طبق کدام قاعده؟  بنا به قاعده اقتصاد آزاد.  میگوید "آزاد سازی در دانش اقتصاد به معنای انحصار زدایی از نهاد دولت در اقتصاد ، مقررات زدایی در عین احترام به حقوق مالکیت و شفافیت مالی و اداری و تقویت قوانین رقابت اقتصادی در بازار آزاد است. اما خصوصی سازی بدون آزاد سازی به معنای واگذاری اموال دولتی به نهادهای شبه دولتی و وابستگان خانوادگی و سازمانی آنان است " اینجا روشن میشود که بحث بیانیه بر سر سهم خواهی و رقابت های اقتصادی است و نه بهیچوجه بر سر حقوق کارگران.  

وقتی مافیای اقتصادی بر جامعه حاکم است قاعده همین است که اموال دولتی را به ثمن بخس به عمو زاده ها و آقا زاده های مفتخور بدهند، دارایی ها را بالا بکشند، کارخانجات را به ورشکستگی بکشانند و کارگران را صد صد و هزار هزار بیکار کنند و بعد که اعتراض کردند، نیروی سرکوب حکومت را به سراغشان بفرستند که آنها را سرکوب کنند. همین الان که من این مطلب را مینویسم یعنی دوشنبه 25 شهریور نیروهای گارد ویژه حکومتی به کارگران معترض هپکو در اراک که امنیت شغلی و حقوقهای خودرا طلب میکنند وحشیانه حمله کرده اند و دهها نفر را زخمی و راهی بیمارستان کرده اند و شمار زیادی را دستیگر کرده اند. این همان راهی است که حزب کارگزاران میگوید به شکست رسیده و باعث شده است که صدای پای سوسیالیسم همه جا به گوش برسد. و جالب است که بعد خود نیز از در دیگری با شعار خصوصی سازی با قاعده وارد میشود و باز از همینجا سر در می آورد. این داستان حکومت اسلامی و مافیای سرمایه داری و اقتصاد بحران زده و به بن بست رسیده آنست. مقصر نه جناح اصولگراست و نه جناح سازندگی بلکه مقصر کل سیستمی است که به ته خط رسیده است. هیچ راه حلی از جانب حزب خانواده رفسنجانی بجز سهم برابر برای تمام جناحها ارائه نمیشود.  اینها میگویند خصوصی سازی کنید اما همه را سهمیم کنید. نه یک بخش را.

 اشتباه نشود، حزب کارگزاران بر خلاف آنچه ابتدا بنظر میرسد مخالف سرکوب و بگیر و ببند نیست. بلکه معتقد است سیاست امنیتی باید دقیق اجرا شود تا به شکست نرسد. دقت کنید! این بیانیه در پایان به همه جناحها و نیروهای انتظامی و دادگاهها و قوه قضائیه در مورد دامن زدن به تضادهای اجتماعی توسط کمونیستها هشدار میدهد و میگوید " ما هشدار می دهیم شیوع جریانهای کمونیستی محصول یک بحران اقتصادی و اجتماعی گسترده است که می کوشد طبق آموزه های مارکسیستی با دامن زدن به تضادهای اجتماعی مانند "کارگر -سرمایه دار " یا " مرکز- پیرامون " وحدت ملی ، انسجام اجتماعی و حتی تمامیت ارضی ایران را تهدید کند . مخاطب ما در این هشدار همه ی حاکمیت از دولت و مجلس و  شوراها و شهرداری ها  و صدا و سیما و قوای قضایی و نظامی و انتظامی و امنیتی و همه ی احزاب سیاسی و نهادهای مدنی از  اصلاح طلب تا اصولگراست که مبادا با نگاه بخشی و جناحی به داستان ، اصل ماجرا را از یاد ببرند"

نقطه سر خط! حزب کارگزاران بعد از اینهمه مقدمه چینی به همان نقطه ای بازگشت که از اول بن بست و شکست آنرا اعلام کرده بود. حزب کارگزاران سازندگی بیهوده تلاش میکند که برای این بحران و بن بست حکومتی راه حل پیدا کند. راه حلی یافت می نشود. حزب سازندگی وانمود میکند که در یک فضای بازار آزاد و "خصوصی سازی با قاعده"، و ایجاد یک مشت تشکلهای کارگری دست ساز، اقتصاد شکوفا میشود و کارگران از ایده های سوسیالیستی رویگردان میشوند و سرمایه داران نیز به ثروت اندوزی ادامه میدهند. اما  سناریوهای خیالی قبلا طرح شده و به شکست کامل رسیده است. 

راه حل همان است که کارگران نیشکر هفت تپه و اسماعیل بخشی فریاد زدند "اداره شورایی" و خلع ید از سرمایه داران مفتخور و جپاولگر و بی خاصیت. راه حل اوضاع امروز جامعه فقط همین است. تمام راه های دیگر پیموده شده و به بن بست رسیده است. سرمایه داری دولتی و سرمایه داری بازار آزاد با قاعده و بی قاعده، نتیجه اش همین وضعیتی است که اکثریت کارگران را خانه خراب کرده و یک مشت اقلیت بی خاصیت مفتخور را به ثروتهای نجومی رسانده است و به اعتراف حزب کارگزاران یک بحران سیاسی "خطرناک" را علیه حکومت دامن زده است . سرکوب و بگیر و ببند و احکام سنگین زندان برای دستگیر شدگان نیز به اعتراف همگی شان به رشد کمونیستها و ایده های سوسیالیستی منجر شده است. کارگران راه حل واقعی را پیدا کرده اند و همان است که صدای پای آن به گوش حزب کارگزاران و همه بخشهای حکومتی رسیده است: انقلاب علیه حکومت اسلامی و خلع ید از تمام سرمایه داران مفتخور و حریص!  (kazem.nikkhah@gmail.com) 18 سپتامبر 2019