کارگران و شیعه گری , در باره شعار؛ "یا حجت ابن حسن، ریشه ظلم را بکن"

سياوش دانشور
March 18, 2018

سياوش دانشور : من اطمینان دارم که بسیاری از کسانی که شعار "یا حُجت ابن حسن، ریشه ظلم را بکن" را در اعتراضات تکرار می کنند، معنی آنرا نمی دانند. اما کسانی که شعارهائی از این دست را در اعتراضات،

 حال  با هر توجیهی سرمیدهند، دقیقا میدانند چکار می کنند. مسئله برسر مذهبی بودن صرف این شعار نیست، بلکه هدف سیاسی ای است که توسط این شعارها آگاهانه دنبال می شود.  

حجت ابن حسن همان "امام زمان" و "مهدی موعود" است. کسی که نامش در هر خُطبه و آغاز سخن بر زبان خامنه ای و سران جمهوری اسلامی جاریست و احمدی نژاد و باندش سرسخت ترین مدافع این دیدگاه است. "حجت ابن حسن" یا " امام زمان" در فلسفه و تعبیر عوامانه و ارتجاعی شیعیان قرار است روزی "ظهور" کند و "جهانی مملو از عدل" را برقرار کند. این حضرت آقا طبق ادعاهای دُکانداران دستگاه دین، امروز در پایان سال ١٣٩٦ تقریبا ١١٧٤ سال عمر دارد! ایشان دو غیبت صُغرا و کُبری داشته اند. زمانی که ٥ ساله بودند، یعنی پس از مرگ پدرش حسن عسکری، در سال ٢٦٠ قمری غیب شدند که تا سال ٣٢٩ قمری ادامه پیدا میکند، یعنی ٦٩ سال، که اینرا "غیبت صُغری" نامیدند. بعبارتی حجت ابن حسن در ٥ سالگی "غیب" میشود و در ٧٤ سالگی دوباره سر و کله اش پیدا می شود. در دوره غیبت صُغری اوامرش را از طریق چهار نائب خویش معروف به "نواب اربعه" پیش می برد. اینها عبارتند از: ابو عمرو عثمان بن سعید عَمری، ابو جعفر محمد بن عثمان بن سعید، ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی، و ابوالحسن علی بن محمد سمری. این چهار نواب همه از شیعیان سامرا بودند و حوزه حکومتی و باج و خراج گرفتن شان در دوران عباسیان همه در سامرا و بغداد و نواحی دیگر عراق امروز بودند. قابل ذکر است که منصور حلّاج را عباسیان کشتند. 

دوره "غیبت کُبری"، با مرگ سمری آخرین نائب آغاز میشود. یعنی از سال ٣٢٩ قمری. این غیبت تاریخ ندارد و شیعیان می گویند: "تا زمانی که خداوند مصلحت بداند ادامه خواهد داشت"! طبق اظهارات دُکانداران تشیع، اکنون که سال ١٤٢٤ قمری است، از غیبت حجت ابن حسن ١١٦٦ سال می گذرد. یعنی از ٢٦٠ تا ٣٢٩ به مدت ٦٩ سال دوره "غيبت صُغری" و از ٣٢٩ تا كنون دوره "غيبت كبری" است. در یکی از اجتماعاتی که احمدی نژاد در بوشهر داشت هوادارانش شعار میدادند: "یا حجت ابن الحسن، کلیدو بگیر از حسن!"

واقعا چه کسانی شعار "یا حجت ابن حسن، ریشه ظلم را بکن" را میان اعتراضات توده ای و کارگری می برند؟ جنبش کارگری که از خودش اسلام و گرایش امام زمانی بیرون نمی دهد بلکه این اسلامیسم است که تلاش می کند پرچم اعتراض کارگری شود تا سرمایه داری را بعنوان مُسبب و بانی کلیه مشقات کارگران و مردم زحمتکش از زیر ضربِ اعتراض رادیکال بیرون ببرد.

کدام منطق ساده، کدام عقل متوسط و نسبتا سلیم، کدام درک زمینی از منفعت مادّی، میتواند قبول کند که "ریشه ظلم" را یک فرد مجهول الهویه و شبه اساطیری که اکنون حدود ١١ قرن عمر دارد، میتواند بکند و جهان را از ستم آزاد کند؟ شیعه گری، مثل هر دُکان سه نبش مذهبی دیگر، لابد در ایندوران به نیازی در جامعه برای کسانی که نمی توانند روی پایشان بایستند جواب می دهد. در دنیا کم خرافات وجود ندارد. میتوان اینرا هم یکی از خرافات دانست و قبول کرد که عده ای می توانند با آن برخلاف تمام دستاوردهای علمی و عقلی و حتی تجربی ساده بشر با آن خوش باشند. اما در جنبش سیاسی و طبقاتی این دیگر در قلمرو خرافات و عقب ماندگی نمی تواند طبقه بندی شود. این یک اسلحه سیاسی است که کارگر را در اوج عصبانیت و نفرت طبقاتی اش به مسلخ می برد. این منفعت سرمایه است که روی توجیهات خاصی سوار می شود و در مقابل تیر اعتراض کارگر جاخالی می دهد. این خطی دست راستی، ضد کارگری، رژیمی و خونین است که فقر و نابودی کارگر را مثل هر موعظه مذهبی "قضا و قدر" و آن جهانی می کند تا منفعت زمینی و این جهانی اش را نجات دهد. برای کارگر و جنبش طبقاتی اش، بعد از نقد اقتصاد سیاسی کاپیتالیستی مارکس و بعد از بیش از دویست سال مبارزه و تجربه کشمکش طبقاتی در جوامع سرمایه داری، این شعار به میدان تیرباران کُموناردها می ماند.

در ایران مشخصا، این شعار محصول دستگاههای اطلاعاتی، نیروهای دست راستی و حامی سرمایه داری است که روی دوش تمایلات محافظه کارانه و قانونگرایانه و حتی پوپولیستی، می خواهد چهره کارگر و جنبش آزادیخواهانه و رهائی بخش اش را مخدوش کند. کارگر با شعار "یا حجت ابن حسن، ریشه ظلم را بکن" از استثمار و فقر و بردگی آزاد نمی شود، سهل است، زنجیر بردگی خویش را تا اعصار کُهن محکم تر می کند. کارگر کمونیست و سوسیالیست و رادیکال اگر امروز وظیفه ای دارد اینست که از جنبش اش اسلام زدائی کند. اسلام در ایران روبنای ایدئولوژیک نظم سرمایه است، نظمی که موقعیت بردگی و اختناق کنونی را به کارگر تحمیل و به این اعتبار به کل جامعه تسرّی داده است. کسانی که با این شعارها، تحت عنوان تمایلات "کارگران مذهبی" مُماشات می کنند، به نیروهائی سواری می دهند که ستون پنجم و چماق بدستان سرمایه در صفوف اعتراض کارگری اند.  

١٦ مارس ٢٠١٨