بیانیه ۸۰ سندیکا و تشکل کارگری در سراسر دنیا درباره کولبران

بيانيه
August 02, 2020

 

 

 

En Iran, les Kolbars ne doivent pas être oubliés

Les régions kurdes à l'ouest de l'Iran, appelées Rojhelat et peuplées de 8 à 10 millions de Kurdes, subissent une politique discriminatoire et répressive de la part du régime iranien, qui y réprime férocement toute contestation politique et revendication identitaire. Pour maintenir la population dans la précarité, il a bridé le développement économique de la région, n'y installant quasiment aucune industrie et orientant la production de ressources principalement dans l'intérêt des régions centrales du pays. Le chômage y est endémique, sans opportunité d'emploi pour les jeunes qui doivent s'exiler massivement dans les grandes villes perses.

La frontière Irak-Iran génère la seule alternative économique pour des milliers d'habitant.e.s du Rojhelat : le kolbari, c'est à dire les échanges transfrontaliers de marchandises, à travers les montagnes, portées à dos d'homme ou de mule. Au prix de risques élevés, ce sont toutes sortes de biens qui transitent ainsi de l'Irak à l'Iran : des couches pour bébé aux appareils électroménagers, en passant par les vêtements, couvertures, les pneus de voiture, le thé... et aussi, des produits interdits en Iran : antennes paraboliques, alcool, cigarettes. Ces marchandises vont ensuite alimenter les marchés des grandes villes, jusqu'à Téhéran. Tout le long de la frontière, des milliers de travailleuses et de travailleurs, parmi lesquels des enfants et des vieillard.e.s, font le trajet chaque jour au péril de leur vie pour gagner à peine de quoi faire vivre leur famille au jour le jour. Seuls les hommes d'affaire qui embauchent les kolbars s'enrichissent. L'activité des kolbars est dans une zone grise, soumise aux aléas politiques et au bon vouloir des autorités : parfois légale, parfois tolérée, parfois illégale.

Outre les dangers de la montagne, glaciales en hiver et brûlantes en été, et dont les sols sont infestés de mines, ils subissent une répression féroce de la part du gouvernement iranien. Selon leur bon vouloir, au gré des pots de vin qui leurs sont versés, les garde-frontières peuvent décider de fermer les yeux sur l'activité des kolbars ou au contraire de tirer à vue, au prétexte de la « sécurité de l'état » et de « la lutte contre la contrebande ». En 2019, 79 kolbars sont morts dont 57 tués par balle, assassinés par les gardes-frontière, et 165 ont été blessés. Un grand nombre est condamné à des peines de prison ou à des amendes élevées, impossibles à payer. Si les autorités iraniennes ont fini par mettre en place des permis de travail, ceux-ci ont été distribués en nombre largement insuffisant et à des conditions trop restrictives notamment sur le nombre de voyage autorisés pour que leurs détenteurs puissent gagner correctement leur vie. De fait, il a surtout donné un argument juridique supplémentaire pour réprimer la majeure partie des Kolbars, qui travaillent sans permis.

Le sort des kolbars synthétise à la fois l'impact des Etats-Nations et de leurs politiques assimilatrices sur le peuple kurde, les dérives poussées à l'extrême du néo-libéralisme pour alimenter à tout prix la société de consommation iranienne tout en maintenant une population dans la précarité la plus extrême, et l'effet néfaste des sanctions des USA sur l'Iran, qui ne font que précariser davantage des populations déjà maintenues sous pression par le régime.

En tant qu'organisations syndicales, nous dénonçons les politiques répressives du régime iranien envers les kolbars et plus généralement les Kurdes. Nous attirons l'attention des travailleuses et des travailleurs, et de la communauté internationale sur la catastrophe humanitaire et sociale que représente la situation des Kolbars. Le gouvernement iranien doit cesser la répression des Kolbars et les assassinats, respecter les droits humains fondamentaux et permettre le développement de vraies alternatives économiques pour la population du Rojhelat.

 

 

In Iran, Kolbars should not be forgotten

West of Iran, the Kurdish regions, called Rojhelat and populated by 8 to 10 million Kurds, are subjected to a discriminatory and repressive policy from the Iranian regime, which fiercely suppresses all political contestation and identity claims. To keep the population in precariousness, it restrained the economic development of the region, installing hardly any industry there and redirecting the production of resources mainly in the interest of the central regions of the country. Unemployment is endemic there, with no job opportunity for young people who have to massively exile in the big Persian cities.

The Iraq-Iran border offers the only economic alternative for thousands of inhabitants of Rojhelat : the kolbari, that is to say the cross-border exchanges of goods, through the mountains, carried on the back of a man or a mule. At high risks, all kinds of goods thus transit from Iraq to Iran: from baby diapers to household appliances, including clothes, blankets, car tires, tea ... and also, products banned in Iran: satellite antennas, alcohol, cigarettes. These goods will then supply the markets of big cities, as far as Tehran. All along the border, thousands of workers, including children and elderly people, make the journey every day risking their lives to barely earn enough to support their families from day to day. Only businessmen who hire the kolbars get richer. The activity of the kolbars is in a gray area, subject to political vagaries and the goodwill of the authorities: sometimes legal, sometimes tolerated, sometimes illegal.

Besides the dangers of the mountains, freezing in winter and scorching in summer, and whose soils are infested with mines, they are under fierce repression from the Iranian government. According to their good will, and to the bribes paid to them, the border guards can decide to turn a blind eye on the activity of the kolbars or, on the contrary, to shoot on sight, under the pretext of "state security. " and "the fight against smuggling ". In 2019, 79 kolbars died, including 57 shot dead, murdered by border guards, and 165 were injured. Many are sentenced to prison terms or heavy fines that they cannot paid. If the Iranian authorities ended up putting in place work permits, they were distributed in a largely insufficient number and under conditions that were too restrictive, in particular on the number of authorized trips so that their holders could earn a decent living. In fact, it gave above all an additional legal argument to suppress the major part of the Kolbars, who work without a license.

The fate of the kolbars synthesizes both the impact of the nation-states and their assimilative policies on the Kurdish people, the extreme drifts of neo-liberalism to fuel the Iranian consumer society at all costs while maintaining a population in the most extreme precariousness, and the harmful effect of the sanctions of the USA on Iran, which only make more precarious populations already kept under pressure by the regime.

As trade unions, we denounce the repressive policies of the Iranian regime towards the kolbars and more generally the Kurds. We draw the attention of workers and the international community to the humanitarian and social disaster of the situation of the Kolbars. The Iranian government must stop the repression of the Kolbars and the assassinations respect human rights and allow the development of real economic alternatives for the people of Rojhelat.

 

کولبران را نباید فراموش کرد

مناطق کردنشین غرب ایران، موسوم به روژهلات و با جمعیت بین ۸ تا ۱۰ میلیون کرد، سیاست های تبعیضاتی و سرکوبگرانه را از سوی رژیم ایران متحمل می شود. رژیم ایران هرگونه اعتراضات سیاسی و مطالبات هویتی - فرهنگی کردها را به شدت سرکوب می کند. برای نگهداشتن مردم این منطقه در وضعیت بی ثباتی و فلاکت، رژیم مانع از توسعه اقتصادی منطقه شده، تقریباً هیچ صنعتی در این منطقه راه اندازی نشده، و سمتگیری تولیدات و منابع عمدتا برای مناطق مرکزی کشور است. بیکاری بسیار گسترده است. با توجه به نبود کم ترین فرصت اشتغال در منطقه، جوانان بطور گسترده ای مجبورند به شهرهای بزرگ فارسی زبان مهاجرت کنند.

برای هزاران تن از ساکنان روژهلات مرز عراق و ایران تنها منبع تامین معاش می باشد: کولبری یعنی مبادلات مرزی کالا، حمل اجناس بر کول انسان و یا بر پشت قاطر با عبور از کوه ها. انتقال انواع کالاهای از عراق به ایران، توام با مخاطرات بسیار. از پوشک بچه گرفته تا لوازم الکتریکی خانگی، از جمله پوشاک، پتو، لاستیک اتومبیل، چای ... و همچنین محصولات ممنوعه در ایران نظیر آنتن ماهواره، الکل، سیگار. این کالاها در بازارهای شهرهای بزرگ از جمله تهران عرضه می شوند. هر روزه هزاران کارگر زن و مرد، از جمله کودکان و افراد مسن، برای آن که نانی به کف آورند و معیشت روزانه خود و خانواده شان را به سختی تامین کنند به پیشواز خطر می روند و در طول این مرزها جان خود به مخاطره می اندازند. فقط بازرگانانی که این کولبران در استخدام شان هستند، ثروتمند می شوند. به لحاظ قانونی وضعیت کولبری مبهم است، گاه قانونی، گاه روا و گاه غیرقانونی، و منوط به حسن نیت مسئولان.

علاوه بر خطرات ناشی از کوه های صعب العبور، سرمای کشنده زمستان، گرمای سوزان تابستان، و منطقه پر از مین های منفجر نشده، کولبران به شدت توسط دولت ایران سرکوب می شوند. همه چیز به واکنش مرزبانان بستگی دارد و متناسب با میزان رشوه های دریافتی آن ها تصمیم می گیرند که چشم خود را به فعالیت کولبران ببندند و یا برعکس به بهانه "حفظ امنیت کشور" و یا  "مبارزه با قاچاق" به سوی آن ها تیراندازی کنند. تنها در طی سال ۲۰۱۹ رقم تلفات جانی کولبران ۷۹ نفر بوده که ۵۷ نفر در اثر تیراندازی توسط مرزبانان به قتل رسیدند. تعاد زخمیان به ۱۶۵ نفر می رسد. هم چنین تعداد بسیاری به مجازات زندان و یا جریمه های سنگین محکوم شده اند که پرداخت آن برای کولبران غیرممکن است.

هرچند که مقامات دولتی برای تعدادی اندکی کولبر پروانه کار صادر کرده اما تعداد ناکافی پروانه کار و اعمال محدودیت های شدید برای آن ها، از جمله محدودیت در تعداد سفر، به هیچ وجه امکان یک زندگی بخور و نمیر به دارندگان پروانه کار را نمی دهد. در حقیقت، صدور پروانه کار در تعداد کم عمدتاً مستمسکی قانونی است برای سرکوب اکثریت عظیم کولبران که فاقد آن هستند.

سرنوشت کولبرها پی آمد عوامل چندی است: متأثر از مقوله دولت - ملت و سیاست های ادغام گرایانه حکومت مرکزی در مورد کردها؛ سیاست های اقتصادی نئولیبرال افراطی، که از یک سو مشوق مصرف گرایی هرچه بیشتر در جامعه ایران است و از سوی دیگر مردم کشور را در شرایط فلاکت اقتصادی کامل نگهداشته است؛ و تأثیرات مخرب تحریم های آمریکا علیه ایران، که فقط باعث وخیم تر شدن وضعیت توده های بنقد زیر فشار رژیم شده اند.

ما سازمان های سندیکایی، سیاست های سرکوبگرانه رژیم ایران نسبت به کولبرها و به طور کلی در مورد کردها را محکوم می کنیم. ما توجه زنان و مردان کارگر، و جامعه بین المللی را به فاجعه انسانی و اجتماعی کولبران جلب می کنیم. دولت ایران باید به سرکوب و کشتار کولبران پایان دهد به اصول حقوق بشر احترام بگذارد و راه توسعه آلترناتیوھای واقعی اقتصادی برای مردم روژھلات را ھموار سازد.

 

کۆڵبەرەکان لەبیر نەکەین

 ناوچە کوردییەکانی ڕۆژئاوا و باکووری ڕۆژئاوای ئێران ناسراو بە ڕۆژهەڵاتی کوردستان کە بەپێی خەمڵاندنە نافەرمییەکان ٨ تا ١٠ ملیۆنی کۆی دانیشتووانی وڵاتی ئێران پێک دەهێنن، لەلایەن حکوومەتی ئێرانەوە ڕووبەڕووی سیاسەتگەلی سەرکوتکەرانە و پڕ لە هەڵاواردن دەبنەوە. حکوومەتی ئێران هەر چەشنە ناڕەزایی سیاسی و داخوازیی ناسنامەیی-کولتووری کوردەکان سەرکوت دەکات. حکوومەت بۆ هێشتنەوەی خەڵکی ناوچەکە لە دۆخی ناسەقامگیر و نەهامەتباردا، پێش لە گەشەی ئابووری دەڤەرەکە دەگرێت، بەدەگمەن نەبێ هیچ چەشنە پیشەسازییەک لە ناوچەکەدا بەدی ناکرێت و زۆربەی بەرهەمەکان و سەرچاوەکان تەرخان کراون بە ناوچە ناوەندییەکانی ئێرانەوە. بێکاری لە هەڵکشاندایە و بەو پێیەی کەمترین هەلی کار لە ناوچەکە بوونی نییە، گەنجانی کورد ناچارن بە لێشاو ڕوو لە شارە فارسییەکان بکەن.

بۆ هەزاران کەس لە نیشتەجێبووانی ڕۆژهەڵات، سنووری نێوان ئێران و عێراق تاکە سەرچاوەی بژیوی ژیانە: کۆڵبەری واتە ئاڵوگۆڕی شتومەک لەسەر سنوور، گواستنەوەی کاڵا بە کۆڵی مرۆڤ و یان بەسەر پشتی هێستر و ئەسپەوە و تێپەڕین لە توولەڕێ سەغڵەتەکانی چیاکانی کوردستان. گواستنەوەی جۆرەها کەلوپەل لە عێراقەوە بۆ ئێران و ڕووبەڕووبوونەوە لەگەڵ جۆرەها مەترسی؛ لە جلوبەرگی منداڵانەوە بگرە تاکوو کەرەستەی ئەلکترۆنی نێو ماڵان، جلوبەرگ، بەتانی، لاستیکی سەیارە، چای... و هەروەها شتومەکە نایاساییەکان لە وڵاتی ئێران لەوانە دیشی سەتەلایت، خواردنەوە کحولییەکان و جگەرە. ئەم شتومەکانە لە بازاڕی گەورەشارەکانی ئێران لەوانە تاران مامەڵە دەکرێن. ڕۆژانە، هەزاران کرێکاری ژن و پیاو لەوانە منداڵان و بەساڵاچووانیش بۆ بەدەستهێنانی پاروە نانێک بۆ خۆیان و بنەماڵەیان، گیانیان دەخەنە مەترسییە و دەبنە ڕێبواری ڕێگەی دژواری ئەم سنوورە دەستکردانە. ئەوەی لەو نێوەندەدا دەوڵەمەند دەبێ، ئەو قەبە بازرگانانەن کە سەرێکیان بە مافیای باشوور و سەرەکەی تریان بە مافیای تارانەوە وەسڵە. لە ڕووی یاساییەوە، دۆخی کۆڵبەری ناڕوونە، هەندێجار یاسایی و هەندێجار قەدەغەیە و دوابڕیار گرێدراوی حەز و ویستی بەرپرسە ئەمنییەکانی ئێرانە.

 سەرەڕای مەترسی بەربوونەوە لە کاتی تێپەڕ بوون لە بەرزایی کێوەکان، سەرما و سۆڵەی تاقەتپڕووکێنی زستان، گەرمای سووتێنەری هاوین و ناوچەیەکی تەنراو و چنراو بە مینی نەتەقیو، کۆڵبەرەکان هاوکات بە توندی لەلایەن حکوومەتی ئێرانەوە سەرکوت دەکرێن. هەمووشت دەکەوێتەوە سەر کاردانەوەی سنوورپارێزەکان و بەپێی زۆر و کەمی بەرتیلی وەرگیراو بڕیار دەدەن ئاخۆ چاو بنووقێنن بەسەر هاتوچۆی کۆڵبەران و یان بەپێچەوانەوە بە بیانووی ''پاراستنی ئەمنییەتی وڵات'' و یان ''بەرەنگاربوونەوە لە دژی قاچاخ''، تەقەیان لێ بکەن. تەنیا لە ماوەی ساڵی ٢٠١٩دا، ٧٩ کۆڵبەر گیانیان لەدەست داوە کە ٥٧ کەسیان بە تەقەی ڕاستەوخۆی هێزە سنوورپارێزەکانی ئێران کوژراون. ١٦٥ کەسیش بریندار بوون. هەروەها کۆمەڵێک لە کۆڵبەرەکانیش بە پێدانی پارە یان مانەوە لە گرتووخانە سزا دراون، پارەیەک کە دابینکردنی بۆ کۆڵبەرەکان یەکجار ئەستەمە.

  ئەگەرچی کاربەدەستە حکومییەکان بۆ ژمارەیەکی کەم لە کۆڵبەرەکان پسۆڵەی کارکردنیان دەرکردووە، بەڵام کەمی ژمارەی ئەو پسۆڵانە و دانانی کۆسپی فراوان لەبەردەم کۆڵبەرەکان لەوانە سنوورداربوونی ژمارەی هاتوچۆکان، بە هیچ لەونێک ئیمکانی ژیانێکی مەمرەومەژی بە خاوەنەکانی ئەم پسۆڵانە نادات. لەڕاستییدا دەرکردنی پسۆڵەی کار کردن بە ڕێژەیەکی کەم، بەزۆری بیانوویەکی یاسایی بووە بۆ سەرکوت‌کردنی زۆرینەی کۆڵبەرەکانی تر کە خاوەنی ئەم پسۆڵانە نیین.

 

 چارەنووسی کۆڵبەرەکان دەرەنجامی گەلێک هۆکارە لەوانە کاریگەرییەکانی پرۆسەی دەوڵەت-نەتەوە سازی لە ئێران و سیاسەتی لکاندن و تواندنەوەی دەوڵەتی ناوەند لە پەیوەند بە کورد و هەروەها دەرەنجامی سیاسەتگەلی ئابووریی هەوسارپچڕاوی نیولیبڕاڵی، کە لەلایەک بوەتەوە هۆی پەرەپێدان بە کولتووری بەرخۆری و مەسرەفگەرایی لەنێو جڤاکی ئێران و لە لایەکی‌ترەوە خەڵکی ئێرانی لە دۆخێکی نەهامەتبار و دژواری ئابوورییدا هێشتووەتەوە، هەروەتر کاریگەرییە ڕووخێنەرەکانی گەمارۆ ئابوورییەکانی ئەمریکا دژ بە ئێران، کە تەنیا بوونەتە هۆی خراپتربوونی دۆخی کۆمەڵانی خەڵک لە ژێر چەپۆکی حوکمڕانیی کۆماری ئیسلامی ئێراندا.

ئێمە وەک ڕێکخراوە سەندیکاییەکان، سیاسەتە سەرکوتکەرەکانی ڕێژیمی ئێران لەهەمبەر کۆڵبەرەکان و بەگشتیی دژ بە کوردەکان شەرمەزار دەکەین. ئێمە داوا لە ژنان و پیاوانی کرێکار و کۆمەڵگەی نێونەتەوەیی دەکەین تاکوو سەرنجێکی زیاتر بدەنە کارەساتی مرۆیی و کۆمەڵایەتی کۆڵبەران.

حکوومەتی ئێران دەبێ کۆتایی بهێنێت به کوشتوبڕی کۆڵبه ران و ڕێز دابنێت بۆ بنه ماکانی مافی مرۆڤ و ڕێگه خۆش بکات بۆ به دیھاتنی نه لترناتیڤه ئابوور ییه واقعییه کان بۆ خه ڵکی ڕۆژهەڵات.

 

اتحادیه کارگری و مردمی برزیل (CSP-Conlutas) -  برزیل

کنفدراسیون عمومی کار (CGT) - اسپانیا

اتحادیه سندیکای همبستگی -  (Solidaires) فرانسه

کنفدراسیون عمومی کار - (CGT-B)  بورکینافاسو

کنفدراسیون جنبش مردم اندونزی (KPRI) - اندونزی

کنفدراسیون سندیکایی - (Intersindical) اسپانیا

اتحادیه ملی مستقل کارکنان دولت (SNAPAP) - الجزایر

نبرد کارگر - هائیتی

اتحادیه سندیکایی ایتالیایی - ( (USI ایتالیا

کنفدراسیون ملی کارگران - همبستگی کارگری (CNT SO) فرانسه

اتحادیه کمیسیون های پایه (CO.BAS) - اسپانیا

سازمان مستقل عمومی کارگران هائیتی - (OGTHI)  هائیتی

سندیکای بین حرفه ای  (SI COBAS) -ایتالیا

کنفدراسیون ملی کار (CNT-f) -  فرانسه

سندیکای آلترناتیو کاتالونی  (IAC) -  اسپانیا

اتحادیه عمومی کارگران صحرا -  (UGTSARIO) صحرای غربی

همگرایی چپ سندیکایی  (ESK) -باسک

کنفدراسیون ملی کارگران سنگال (CNTS / FC) - سنگال

فدراسیون اتحادیه های مستقل کارگری (EFITU) -  مصر

سندیکای خودمدیریتی کارگران - (SIAL-COBAS) ایتالیا

فدراسیون عمومی اتحادیه های مستقل (GFIU) - فلسطین

کنفدراسیون طبقه کارگر  (CCT) - پاراگوئه

شبکه همبستگی کارگران -  پرو

اتحادیه مترقی کارگران نیجر (USPT) - نیجر

اتحادیه ملی سندیکاهای مستقل کارگران سنگال (UNSAS) - سنگال

اتحادیه ملی برای دفاع از طبقه کارگر (UNT) - السالوادور

همبستگی کارگری (SO) - اسپانیا

اتحادیه ملی کارگران راه آهن، دریایی و حمل و نقل -  (RMT / TUC)انگلستان

مرکز ملی کارکنان - کنفدراسیون اتحادیه های کارگری مسیحی  (CNE / CSC) -بلژیک

اتحادیه ملی کارگران کشاورزی - (SINALTRAINAL / CUT)  کلمبیا

فدراسیون عمومی پست، تلفن و مخابرات - اتحادیه عمومی کار (FGPTT / UGTT) -  تونس

اتحادیه کارگری -  اتحادیه کارکنان بخش مالی یونان

اتحادیه ملی کارگران خدمات بهداشتی انسانی(SYNTRASEH) - بنین

اتحادیه کارگران فیوچرز (ASFOC-SN) -  برزیل

سازمان های سندیکایی مستقل راه آهن(ORSA Ferrovie) -  ایتالیا

اتحادیه ملی معلمان ) - (UNNOH هائیتی

کنفدراسیون متحده کارکنان دانشگاه تحقیقات دانشگاهی پایه (CUB SUR) - ایتالیا

کنفدراسیون متحد کارگران مهاجر (CUB Immigrazione) - ایتالیا

هماهنگی خود مدیریتی حمل و نقل  (CAT) ایتالیا

 کنفدراسیون متحده کارکنان اعتبارات و بیمه  (CUB SALLCA) - ایتالیا

اتحادیه کارگران راه آهن - اتحادیه ملی کارگران (SYTRAIL / UNTM) -  مالی  

اتحادیه کارگران صنایع غذایی - کنفدراسیون اتحادیه های کارگران انقلابی - (GIDA-IŞ / DISK) ترکیه

اتحادیه ملی کارگران قطار کوچک آبی (SNTPTB) -  سنگال

انجمن ملی کارکنان صندوق تامین خدمات اجتماعی (ANFACSS) - پاناما

شورای دبیرستان های (CLA) -  الجزایر

کنفدراسیون متحده حمل و نقل (CUB Trasporti) -  ایتالیا

اتحادیۀ همبستگی آموزش عالی (SESS) -  الجزایر

اتحادیه کارگران خدمات پستی فلسطین (PPSWU) - فلسطین

اتحادیۀ دانشجویان (USE) -  بلژیک

اتحادیه کارگران مخابرات (STCC) - پرتغال

اتحادیه کارگران صنایع نفت (Sinutapetrolgas) -  ونزوئلا 

اتحادیه کارکنان بهداشتی و کارکنان دولتی مکزیک

اتحادیه کارگران پست کانادا (STTP) - کانادا

 

سندیکای مستقل کارگران پست (SAP) - سوئیس

فدراسیون ملی خبرنگاران آموزش و پرورش (SUTEChili) -

پلتفرم ملی سازمان های حرفه ای بخش عمومی - ساحل عاج

اتحادیه کنگره، لیورپول -  (TUC Liverpool) انگلیس

سندیکای مستقل ایالتی برشا (ORMA Brescia) - ایتالیا

فدراسیون سندیکایی خدمات دولتی SUD، کانتون ود  Vaud (SUD Vaud) - سوئیس

اتحادیه کاتالونیا (Metro SU) - کاتالونیا

 اتحادیه چرم سازان توزلا و ازمیر -  (DERİ-İŞ Tuzla et Izmir) ترکیه

اتحادیه دیگر، کانتون ود (L'autre syndicat)  سوئیس

سندیکای خدمات عمومی، شهر بروکسل (CGSP / FGTB Brussels) - بلژیک

کارگران انترناسیونالیست  ای. گ. متال برلین (IG Metall Berlin) - آلمان 

دانشگاه بوینس آیرس، بهیا بلانکا  (SUTEBA / CTA de Bahia Blanca) - آرژانتین

اتحادیه کارگران صنایع نفت و گاز خصوصی - /CGT) ( Chubut   آرژانتین

اتحادیه کارکنان دانشگاه و کالج  UCUلیورپول (UCU Liverpool) - انگلستان

کارگران صنایع جهان - کمیسیون همبستگی بین المللی - (IWW)

تبادل اطلاعات بین المللی (آلمان (TIE آلمان

گرایش بین المللی (رهایی) -  فرانسه

ردیاب جهانی مانیتورینگ (GMO) - هنگ کنگ

گرایش سندیکالیست انقلابی (CSR) - فرانسه

نه به تضعیقات، هماهنگی مبارزه  - ایتالیا

همبستگی سوسیالیستی با کارگران در ایران (SSTI) - فرانسه

ابتکار همبستگی پایه (BASO) - آلمان

مقاومت کارگری - کارگران فیات-ایریس بوس - ایتالیا

 سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تھران و حومه