جديدترين مطالب: پل / محمود درویش




	پل / محمود درویش شعر July 02, 2020 1 « پل » * از محمود درویش گفتند : پیاده .. یا با دست وپای ، خزیده ، به وطن بازمی گردیم . صخره ی بزرگِ روبه روشان ، کوچک وکوچک تر می نمود .. وشب راهنما ی شان . نمی دانستند راه به مقصد ، خون ست و دام و هلاکت . همه ی کاروان ها ، پیش ازآنان ، دررودخانه غرق شده اند .. ورودخانه خیره شده به ، تن هایِ تکه پاره یِ بازگشت کنندگان ، درروسویِ کرانه اش . بازگشتی ها ، اکنون ، سه تن بودند : پیرمردی بادخترش ویک رزمنده ی قدیمی . کنارپل ایستاده .. درانتظا رِاجازه ی عبور . پل درخواب ست ..وشب پوشش آن سه . [ پیرمرد می گوید : لحظه ای دیگر به خانه می رسیم . درآن جا آبی برای نوشیدن خواهد بود ؟ کلید خانه را که لمس کرد، با خیا لی آسوده زیرلب آیاتی از قرآن خواند . ] و شادمانه گفت : چه خانه هایی که آن جا درانتظارجوانان ست ! دختر گفت : پدر ، خانه ها ، اما ، درآن جا همه ویران اند ! جواب داد : اما ، دستانی هست که آن ها را ازنو بسازند .. سخن اش ناتمام ، که صدایی برخاست : بیایید این جا .. بیایید .. وصدای شلیک چند گلوله در پیِ آن . سرِپل برجای ایستادند . نگهبان مرز وظیفه دارد ، آتش شوقِ رفتن به وطن را ، اینجا خاموش کند . [ دستورتیراندازی ست به هرکس که بخواهد از این پل بگذرد . این پل گیوتینِ کسی ست ، که نخواهد تسلیم ٌ آژانس کمک رسانی ٌ جدید ، یا انتخاب مرگِ مجانی ، شود . هرکه سرپیچی کند ، کشته خواهد شد . این پل گیوتینِ کسی ست ، که هنوزدررؤیایِ وطن ست ! ] نخستین شلیک گلوله ، تاریکی ازچهره ی شب زدود . 2 وگلوله ی بعدی ، قلب رزمنده ی قدیمی را شکافت . پیرمرد دست دخترک را محکم گرفت ، وزیرلب آیه ای از قرآ ن خواند .. وآرام وشکیبا گفت : این چشمان کوچک عزیز ، وچهره ی کندمگون ، ازآنِ من ست .. اورا نکشید.. مرا بکشید . [ اب رودخانه بالا وبالاترمی آمد.. آنان که به مرگ مجانی تن ندادند، رنگِ دگری به آب دادند . روزی که پل به تندیسی درآید ، - بی شک – با رنگ خون ، رنگ گندم ، ورنگِ پریده ی مرگی ناگهانی ، نقاشی خواهد شد . ] دراین جا کشتن چون سیگارکشیدن ست . اما ، سربازان ٌ پاک دل ٌ ، - که نا م شان ، دردفتر نگهبانیِ پل ، ثبت است - ، به آن دو شلیک نکردند .. پیرمرد را به رودخانه انداختند ، ودخترک ، بالباس پاره شده اش ، یتیم ماند . عطر یاسمینِ سینه ی عریان اش را ، بوی گند جنایت فراگرفت . وباز، همه جا سکوت .. ورودخانه ، به اجساد پراکنده ، دردوسوی کرانه اش ، خیره ماند . بازگشت کنندگان نمی دانند ، که راه به مقصد ، خون ست ودام .. کسی نمی داند که این رود ، چگونه گوشت مهاجرین را می بلعد ؟ [ اما ، پل ، هم چون راه ، بزرگ وبزرگ ترمی شود .. وهجرت خون ، ِدرآب رودخانه ، سنگ دره را می ساید ، وتندیسی به رنگ ستاره ، وزخم زبان می سازد .. وارزش عشق والاترازعبادت می شود . ] ________________________________________ *- احتمالا اشاره به پل ألِنبی ( پل ملک حسین ) است ، که دوکرانه ی غربی وشرقی رود اردن را به هم می رساند وازگذرگاه های مهم میان اردن وفلسطین می باشد . ترجمه ی آزاد از حسن عزیزی . 20.06.20

	مطالب مرتبط
	پل / محمود درویش زايش / اکبر يگانه مردسالارها / خدامراد فولادی به ابریشم بال پروانه سوگند‎ / نوید اخگر داس آدمکُش نیست / مهستى شاهرخى

Copyright © 2006 azadi-b.com