اخبار و گزارشات کارگری ٢٠ فروردین ماه ١٣٩٩

اخبار کارگرى
April 09, 2020

اخبار و گزارشات کارگری ٢٠ فروردین ماه ١٣٩٩

بازی با جان کارگران وخانواده هایشان را خاتمه دهید

ارزش جان آنها بیشتر از سود اندوزی کارفرمایان است

- تجمعات رانندگان اتوبوس شهر کرمانشاه مقابل استانداری و شهرداری کرمانشاه برای برخورداری از حق بیمه بیکاری ویارانه سال 98

- اعتراض کارگران راه آهن جنوب شرق زاهدان نسبت به کار بدون ماسک و مواد ضدعفونی کننده وعدم پرداخت مطالبات

- اعتراض کارکنان یگان حفاظت سازمان ملی زمین و مسکن سمنان نسبت به عدم اجرای پروتکل کرونایی

- اطلاع رسانى تعدادى از فعالين كارگرى شهر سنندج

- چرا «بیمه بیکاری کرونا» شامل حال کارگران ساختمانی نمی‌شود؟!

- بی‌توجهی مدیریت شرکت واحد نسبت به اقدامات پیشگیرانه از ابتلا رانندگان خطوط به ویروس کرونا

- 16هزار کارگر میادین میوه و تره‌بارتهران در معرض خطر ابتلا به کووید19

- شروع فصل برنجکاری،خطرابتلای کارگران،شالیکاران وخانواده هایشان به کووید 19 ووظایف دولت منجمله وزارت جهاد کشاورزی

*تجمعات رانندگان اتوبوس شهر کرمانشاه مقابل استانداری و شهرداری کرمانشاه برای برخورداری از حق بیمه بیکاری ویارانه سال 98

روز چهارشنبه 20 فروردین،جمعی از رانندگان اتوبوس شهر کرمانشاه برای برخورداری از حق بیمه بیکاری ویارانه سال 98بدلیل تعطیلی 2 ماهه کارشان در راستای ماقبله با کووید 19 شدند.

*اعتراض کارگران راه آهن جنوب شرق زاهدان نسبت به کار بدون ماسک و مواد ضدعفونی کننده وعدم پرداخت مطالبات

کارگران راه آهن جنوب شرق زاهدان(شرکت پیمانکاری ریل صنعت کاران)با انتشار مکتوبی اعتراضشان را زاهدان نسبت به کار بدون ماسک و مواد ضدعفونی کننده وعدم پرداخت مطالبات،ابراز کردند.

دراین مکتوب از جمله آمده است:

مدیر شرکت ریل صنعت کاران *در حال زجر دادن کارگران زاهدان میباشد و حاضر نیستند سنوات کارگران را پرداخت کند و همچین ماسک و مواد ضدعفونی در اختیار کارگران قرار نمی دهد.

*علی اعظم میرگلوی بیات رئیس هیئت مدیره شرکت خدمات فنی مهندسی ریل صنعت کاران

*اعتراض کارکنان یگان حفاظت سازمان ملی زمین و مسکن سمنان نسبت به عدم اجرای پروتکل کرونایی

جمعی از کارکنان یگان حفاظت سازمان ملی زمین و مسکن سمنان: یگان حفاظت سازمان ملی زمین و مسکن سمنان پروتکل کرونایی بویژه ساعت کار و حضور دو سومی را اجرا نمی کند.

روز چهارشنبه 20 فروردین،تعدادی از کارکنان یگان حفاظت سازمان ملی زمین و مسکن با توجه بخشنامه شماره 10934 مورخ  19 فروردین 99 معاون رئیس جمهور مبنی بر حضور دو سوم کارکنان که از ساعت 7 صبح آغاز و تا ساعت 14 ادامه دارد،به خبرنگار رسانه ای گفتند: مدیر مربوطه با ارسال پیامک ساعت کاری کارکنان را از ساعت 7 لغایت 14:20 تعیین کرده است .

یکی از کارکنان یگان حفاظت سازمان ملی زمین و مسکن سمنان نیز گفت : پرسنل یگان حفاظت اداره کل راه و شهرسازی حتی در روزهای تعطیل و غیر اداری مجبور به انجام وظیفه با حداکثر نیرو هستند.

با توجه به اینکه بارها در ایامی که ویروس کرونا شیوع شده بود دولت و وزرای مربوطه جهت قطع زنجیره انتقال ویروس دستور دادند که ادارات و سازمانها با یک سوم کارکنان اداره شود اما در یگان حفاظت استان سمنان اجرایی نشد .

همچنین طبق بخشنامه جدید ادارات سراسر کشور با حضور دوسوم کارکنان در محیط اداری و یک سوم کارکنان از طریق دورکاری یا اعطای مرخصی بصورت نوبت بندی می باشد که با رعایت بخشنامه فوق الاشاره ، پروتکل های بهداشتی درخصوص کارکنان، محیط اداری، ارباب رجوع وتجمعات اداری و بخشنامه شماره ۷۲۴۵۵۵ مورخ ۱۳۹۸/۱۲/۱۲ صورت خواهد گرفت.

*اطلاع رسانى تعدادى از فعالين كارگرى شهر سنندج

‍ این روزها در شرایطی که کارگران و زحمتکشان جامعه، عامدانه و منطبق با منطق سرمایه از کمترین و ابتدائى ترين امکانات بهداشتی بی بهره اند.

فعالین کارگری شهر سنندج در حرکتی جمعی و مسئولانه امروز سه شنبه ١٩ فروردین اقدام به پخش موادضدعفونی در سطح محلات فقیرنشین این شهر کردند که با استقبال مردم حاضر در محل روبرو شد.

- لیست محلاتی که موادضدعفونی پخش شده است:

(کانی کوزله-نایسر-جاده‌ی بیمارستان-غفور-کمیز-حاجی آباد-پیرمحمد-کارگران مکانیک و فنی کار-جورآباد-فرح)

خواست و مطالبات فوری و بدون قید و شرط فعالین کارگری شهر سنندج مطرح شده به قرار زیر:

1- دولت ها موظفند که بهداشت و خدمات درمانی رایگان و منطبق با استانداردهای روز را برای تک تک افراد جامعه فراهم کنند.

2- تامین مایحتاج اولیه و ضروری تمام اقشار فرودست جامعه

3-  ارائه ی بیمه ی بیکاری و تخصیص منابع مالی لازم از طرف دولت به تمامی لایه های آسیب پذیر جامعه.

تعدادى از فعالین کارگری سنندج

1399/1/19

*چرا «بیمه بیکاری کرونا» شامل حال کارگران ساختمانی نمی‌شود؟!

میکائیل صدیقی:چرا کارگران ساختمانی نه مشمول بیمه می‌شوند و نه بسته معیشتی به آنها تعلق می‌گیرد؟ آیا ساختمانی‌ها شغل ثابت و قرارداد پایدار دارند؟ آیا همه سال شاغل هستند؟! چرا در شرایطی که بحران کرونا، رکود ساخت و ساز و بیکاری کارگران را تشدید کرده، هیچ نهادی به فکر معیشت کارگران ساختمانی نیست؟!

روز چهارشنبه 20فروردین،میکائیل صدیقی در ارتباط با وضعیت نامناسب معیشتی کارگران ساختمانی بعد از بحران کرونا به خبرنگار رسانه ای گفت: تاکنون هیچ خدماتی از قبیل بسته‌های معیشتی، بیمه بیکاری، کمک‌های نقدی و ... از طرف دولت شامل حالِ کارگران و استادکاران ساختمانی نشده است‌.

وی در ارتباط با بیمه بیکاری کارگران ساختمانی،گفت: طبق ماده 5 سازمان تامین اجتماعی که در سال 86 مصوب و از سال 87 اجرایی شده، مقرر شده از محل صدور پروانه‌های ساختمانی بیست درصد حق بیمه پرداخت شود؛ خود کارگر، هفت درصد واریز کند و مابقی که سه درصد است، توسط دولت بابت بیمه بیکاری کارگران ساختمانی به سازمان تامین اجتماعی پرداخت شود.

وی افزود: متاسفانه در قانون بیمه‌های اجتماعی به کارگران ساختمانی بیمه بیکاری تعلق نمی‌گیرد و سازمان تامین اجتماعی هیچ امتیازی برای بیمه بیکاری کارگران ساختمانی در نظر نگرفته است؛ این در حالی است که سازمان سه درصد حق بیمه سهم دولت را سالانه محاسبه و به عنوان بدهی دولت به نفع خود در دفاتر رسمی ثبت می‌کند و در نهایت هم از دولت وصول می‌کند. برای مثال سال 92 که سازمان تامین اجتماعی اعلام کرد کسری منابع دارد، مبلغ نُه هزار میلیارد ریال توسط سازمان دارایی، از محل ارزش افزوده مربوط به عوارض ساختمانی (طبق ماده 38قانون تعریف شده در این خصوص) بابت بخشی از بیست درصد سهم کارفرما به حساب تامین اجتماعی واریز شد.

اودرادامه گفت:تامین اجتماعی همواره سهم سی درصد خود را چه از کارفرما، چه از کارگر و چه به حساب دولت، دریافت نموده است با این همه، خدماتی از قبیل بیمه بیکاری، برای کارگران لحاظ نکرده است.

از وزیر و رئیس سازمان تامین اجتماعی می‌پرسیم که چرا در این شرایط ناگوار بازهم بیمه بیکاری شامل حالِ کارگران ساختمانی نمی‌شود؟

این فعال کارگری درادامه گفت: باتوجه به اینکه در اوایل سال 98در چند ماه کارگران درصدی اضافه به تامین اجتماعی پرداخت نمودند و باتوجه به دریافت کامل سی درصد حق بیمه کارگران ساختمانی و باتوجه به اینکه مبالغ زیادی به عنوان مازاد بر ضابطه پایه دستمزد، تحت عنوان هفت درصد سهم کارگران طی چند سال گذشته از کارگران دریافت شده و سه درصدی که دولت پرداخت نموده و نیز باتوجه به شرایط موجود و شیوع بیماری کرونا و خانه‌نشینی کارگران و دست و پنجه نرم کردن آنها با مصائب و مشکلات مالی، از وزیر و رئیس سازمان تامین اجتماعی می‌پرسیم که چرا در این شرایط  ناگوار بازهم بیمه بیکاری شامل حالِ کارگران ساختمانی نمی‌شود؟

وی افزود:یکی دیگر از ناملایمات کارگران ساختمانی که متاسفانه توسط نمایندگان مجلس مصوب شده، بحث بازنشستگی است که کارگران ساختمانی باید با 35 سال بیمه‌پردازی بازنشسته شوند و به این ترتیب، یقیناً هیچ کارگری رنگ بازنشستگی را نخواهد دید!

میکائیل صدیقی اضافه کرد: بی‌توجهی دولت و سازمان تامین اجتماعی  نسبت به کارگران و استادکاران ساختمانی، موجب بروز آسیب‌های جبران‌ناپذیر اقتصادی و اجتماعی خواهد شد؛ انجمن‌های صنفی تاکنون تلاش بسیار کرده‌اند که وضع معیشتی و بیمه‌ای کارگران ساختمانی بهبود یابد اما نتیجه‌ای نگرفته‌اند!

وی افزود: همچنین سال گذشته، تامین اجتماعی در بخشنامه‌ای حق بیمه کارگران ساختمانی را خارج از قانون افزایش داد که با پیگیری و اعتراض انجمن‌های صنفی و تصویب کمیسیون مجلس، از طریق وزیر کار این افزایش لغو شد که امیدواریم سازمان مجدداً این اشتباه را در سال 99  انجام ندهد چون در این شرایط سخت و بحرانی، کارگران حتی توان پرداخت هفت درصد حق بیمه معمول خود را ندارند و باید این را هم اضافه کنیم که متاسفانه تعداد قابل توجهی از کارگران ساختمانی در کشور و به خصوص در استان  کردستان از خدمات بیمه‌ای کاملاً بی‌بهره‌اند.

«کرونا» موجب بیکاری تعداد قابل توجهی از کارگران در هر استان شده است؛ به گفته صدیقی، در پی شیوع ویروس کرونا تاکنون بیش از8هزار نفر در استان کردستان در سامانه درخواست بیمه بیکاری ثبت نام کرده‌اند که  پس از پایش و بررسی شرایط آنان توسط تامین اجتماعی، شمول یا عدم شمول  دریافت مقرری به آنان پیامک داده می‌شود. در سال 98 نیز در استان کردستان 4319نفر از خدمات بیمه بیکاری استفاده کرده‌اند.

چرا در شرایطی که بحران کرونا، رکود ساخت و ساز و بیکاری کارگران را تشدید کرده، هیچ نهادی به فکر معیشت کارگران ساختمانی نیست؟!

صدیقی در ادامه گفت: از دولت و نمایندگان مجلس درخواست داریم که در این شرایط بحرانی که بیش از 50درصد کارگران ساختمانی در تمام استانهای کشور بیکار شده‌اند، بیمه بیکاری شامل این کارگران بشود. هرچند بخشی از مجلس و نمایندگانی که الان باید تاثیرگذار باشند و طرح و برنامه برای خروج کارگران از بحران بیکاری و معیشتی کرونا ارائه دهند، در قرنطینه هستند و بخش اعظمی از کارگران ازجمله ساختمانی‌ها به امان خدا بدون هیچگونه حمایت اجتماعی رها شده‌اند.

وی در پایان می پرسد: چرا کارگران ساختمانی نه مشمول بیمه می‌شوند و نه بسته معیشتی به آنها تعلق می‌گیرد؟ آیا ساختمانی‌ها شغل ثابت و قرارداد پایدار دارند؟ آیا همه سال شاغل هستند؟! چرا در شرایطی که بحران کرونا، رکود ساخت و ساز و بیکاری کارگران را تشدید کرده، هیچ نهادی به فکر معیشت کارگران ساختمانی نیست؟!

*بی‌توجهی مدیریت شرکت واحد نسبت به اقدامات پیشگیرانه از ابتلا رانندگان خطوط به ویروس کرونا

براساس شواهد و گزارشات ارسالی رانندگان به سندیکای کارگران شرکت واحد، اقدام مدیریت شرکت واحد در قرار دادن نایلونی کوچک مابین کابین راننده و جایگاه مسافرین در پیشگیری از ابتلا رانندگان به ویروس کرونا بی‌اثر است و چنانچه قصد مدیریت نمایش نباشد؛ باید برای حفاظت رانندگان از ابتلا به ویروس کرونا، کابین راننده با چند متر نایلون از سقف تا کف و از طرفین تا شیشه‌های بغل از جایگاه مسافرین جدا گردد. با توجه به اینکه شرکت واحد تعمیرگاه‌های متعدد و نیروی کار کافی نیز دارد این مهم به راحتی قابل اجراست.

با توجه به جان باختن دو تن از رانندگان زحمت کش شرکت واحد دراثر ابتلا به بیماری کرونا و مبتلا شدن چهل تن دیگر از همکارانمان به این ویروس کشنده، متاسفانه در اقدام جدا سازی راننده ازمسافرین برای حفظ  جان رانندگان ، شرکت واحد همانطور که درعکس ارسالی به سندیکا مشخص است بجای اینکه  پشت کابین راننده بطور کامل با نایلون پوشیده شود تا با هر سرفه وعطسه مسافرین از انتقال ویروس به راننده جلوگیری شود در یک اقدام نمایشی فقط یه تکه کوچک در وسط نایلون کشیده شده است که هیچ تاثیری در جلوگیری از ابتلا راننده به ویروس کرونا ندارد، آنچه معلوم است مدیریت شرکت واحد فقط برای رفع تکلیف و ظاهر سازی و نمایش کارهایی انجام می‌دهد.

در همین ارتباط باید یادآور شد که وضعیت در اتوبوس‌های بخش خصوصی به مراتب بدتر از اتوبوس‌های ملکی شرکت واحد است و رانندگان زحمت‌کش در بخش خصوصی در مخاطرات جدتر ابتلا به ویروس کرونا قرار دارند.

سندیکای کارگران شرکت واحد هشدار می‌دهد این بی‌توجهی‌ها در اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از از ابتلا به ویروس کرونا نه تنها جان رانندگان و خانواده‌هایشان را بخطر می‌اندازد بلکه باعث گسترش این بیماری برای شهروندان هم خواهد شد.

*16هزار کارگر میادین میوه و تره‌بارتهران در معرض خطر ابتلا به کووید19

16 هزار کارگرمیادین میوه و تره‌بارتهران به علت مراوده روزانه با جمعیت زیادی از مردم بیش از دیگر کارگران در معرض ابتلا به کووید19 قرار دارند.

روز چهارشنبه 20فروردین،یکی از کارگران شاغل در یکی از میادین تهران به خبرنگار رسانه ای گفت: در روزهای ابتدایی شیوع کرونا به لحاظ امکانات بهداشتی وضعیت خوبی نداشتیم که البته طی روزهای بعد کمتر شد اما همچنان به علت ارتباط گسترده با مردم درگیر هستیم و نیاز به لوازم بهداشتی زیاد است. خیلی از مردم به علت قیمت‌های پایین‌تر تره‌بارها به اینجا مراجعه می‌کنند.

اوافزود: اغلب خانواده‌ها دچار مشکلات معیشتی هستند و این روزها توان خرید کردن از میوه‌فروشی‌ها را ندارند بنابراین تمرکز جمعیت در تره‌بارها و میادین شهرداری افزایش می‌یابد.

*شروع فصل برنجکاری،خطرابتلای کارگران،شالیکاران وخانواده هایشان به کووید 19 ووظایف دولت منجمله وزارت جهاد کشاورزی

«با اعلام پروتکلهای بهداشتی از سوی دولت به جهاد کشاورزی ، کار برای شالیکارانی که از کمبود امکانات و ادوات کشاورزی رنج می برند سخت تر شده و به نظر می رسد با منع عبور و مرور غیر بومی ها استخدام کارگران غیر بومی نیز عملا امکان پذیر نیست. در چنین شرایطی لازم است که وزات جهاد کشاورزی وارد عمل شده و با تجهیز روستاها به دستگاههای نشاگر و دروگرو سایر ادوات کشاورزی ، کشت مکانیزه در مناطق پرجمعیت و کم برخوردار را دهد. یا حداقل برای تامین سلامت کشاورزان و روستاییان ، لوازم بهداشتی مورد نیاز را در اختیار آنها قرار دهد تا شالیکاران مازندرانی علاوه بر تحمل رنج برنج ، متحمل رنج بیماری و تبعات ناشی از آن در خانواده هایشان نشوند.»

در شرایطی که شیوع بیماری کرونا و همه گیر شدن این بیماری در شهرها و روستاهای مازندران ، کسب و کارهای مختلف را دچار آسیب جدی کرده ، کشاورزان مازندرانی مجبور هستند ، با رعایت پروتکلهای بهداشتی اعلام شده ، فصل جدید کشاورزی را با دلهره و اضطراب بیشتری آغاز کنند. رعایت کامل موازین بهداشتی ، منع به کارگیری کارگران غیر بومی ، فاصله گذاری در بین کارگران و … از جمله مواردی است که وزارت بهداشت با تاکید بر آنها ، سعی در جلوگیری از شیوع بیشتر این بیماری در میان کشاورزان و روستاییان دارد.

یکی از شالیکاران با سابقه قائم شهرکه سالها به کشت برنج در منطقه کوهساران و روستای ریکنده مشغول است ، به خبرنگار یک رسانه محلی  گفت: زمان آب تخت کردن اراضی شالیزاری و آغاز نشاء برنج در روستای ریکنده به آب چاه های کشاورزی بستگی دارد. اگر این زمان بندی به تعویق بیفتد ، استفاده از دستگاههای نشاگر برنج تقریبا غیر ممکن می گردد.

وی در ادامه اظهار داشت: استفاده از کارگر و نیروی انسانی در هنگام کندن نشاء برنج از خزانه یا بانک نشا امری رایج است.

وی ضمن گلایه از کمبود امکانات بهداشتی و توزیع ناعادلانه اقلام بهداشتی در روستاها ، از کمبود نیروی انسانی در فصل کاشت برنج خبر داد و افزود:

در اکثر روستاهای منطقه کوهساران ، از جمله روستای ریکنده و سیف کتی و سید ابوصالح ، کشاورزان در فصل نشاء برنج با کمبود کارگر مواجه می شوند.

اغلب شالیکاران به روش سنتی و دستی نشا می کنند و از اعضای خانواده خود و فامیل برای این منظور استفاده می کنند که این مسئله در شرایط فعلی سلامتی آنها را نیز به خطر می اندازند.

با توجه به محدود بودن زمان نشا و کوتاه بودن عمر بوته های جدا شده از خزانه ، استفاده از کارگران غیر بومی گریز ناپذیر است.

وی رعایت فاصله 2 متری کارگران در زمان نشا را غیر ممکن دانست و اذعان کرد: ساقه های برنج در فاصله چند سانتیمتری از هم نشا می شوند و کارگران مجبورند برای کاشت ردیفی و منظم برنج ، در کنار یکدیگر و با فاصله کم حرکت کنند. برای رعایت فاصله 2 متری تعداد کارگران به نصف می رسد و مساحت بیشتری به آنها واگذار می شود که این کار زمان صرف شده را چند برابر می کند و منجر به زرد شدن و از بین رفتن بوته های جدا شده از خزانه می گردد.

وی کشت مکانیزه برنج را روشی مقرون به صرفه ، علمی و بهداشتی توصیف نمود و افزود: با توجه به تسطیح و یکپارچه سازی اغلب زمینهای شالیزاری در قائم شهر ، اگر دستگاههای نشاکار به وفور و تعداد کافی در دسترس کشاورزان قرار بگیرد ، حتی شالیکاران خرد نیز می توانند از روش کشت مکانیزه استفاده کنند تا علاوه بر کاهش هزینه ها و افزایش میزان تولید ، از تبعات ناشی از شیوع بیماری مصون بمانند.

یکی دیگراز شالیکاران مازندران که در منطقه فرح آباد ساری است وعلی رغم داشتن بیش از 4هکتار زمین کشاورزی ، سالها به روش سنتی برنج می کارد، گفت: بیش از 20هزار هکتار زمین شالیزاری در روستاهای اطراف جاده دریا وجود دارد که صاحبان آنها به علت کمبود دستگاههای نشاگر مجبورند به روش سنتی برنج بکارند.

او که ساکن روستای چمازک است و از مشکلات شالیکاران روستاهای مجاور خود خبر دارد،افزود: شالیکاران روستاهای دینک ، چمازک ، سمندک و حاجی آباد و …. توان مالی خرید دستگاه نشاگر را ندارند و در این چند روستا حتی یک دستگاه نشاگر وجود ندارد. در روستاهای دورتر یک یا دو دستگاه وجود دارد که به دلیل حجم بالای تقاضا و وسعت زمینهای شالیزاری ، نوبت به ما نمی رسد.

وی ضمن گلایه از بی توجهی جهاد کشاورزی ، نسبت به خرید و توزیع ماشین آلات کشاورزی در منطقه اظهار داشت: بنده به عنوان کسی که اولین دستگاه کمباین را در روستای چمازک خریداری کرد ، حاضرم یک دستگاه نشاگر نیز برای نیاز شالیکاران منطقه بخرم ، به شرط آنکه دولت آن را با سوبسید و ارزان تر از بازار آزاد در اختیار ما بگذارد.

این شالیکار ساروی ، کمبود کارگر بومی و بالا بودن دستمزد کارگران غیر بومی را از دیگر مشکلات کشاورزان جاده دریا دانست و افزود: در فصل کاشت برنج ، روزانه از 50کارگر روزمزد و 20کارگر در بانک نشا استفاده می کنیم که به دلیل نبودن کارگران بومی ، مجبور می شویم از کارگران گرگانی و بهشهری استفاده کنیم.

دستمزد روزانه یک کارگر زن حدود 100 هزار تومان و کارگران مرد 150 هزار تومان است. دستمزد کارگرانی که در محل خزانه یا بانک نشا کار می کنند حتی از این مبالغ بیشتر است.

دولت و جهاد کشاورزی سالانه فقط 2 کیسه کود سفید (اوره) به ما می دهد. در حالیکه بنده با هکتار زمین شالیزاری ، سالانه بیش از 200کیلو کود سفید مصرف می کنم.

از یک طرف به ما می گویند که پروتکلهای بهداشتی را رعایت کنید. از طرف دیگر اقلام بهداشتی در اختیار کشاورزان قرار نمی گیرد. در روزهای اخیر برای خریدن ماسک و دستکش و مواد ضدعفونی کننده بسیاری از داروخانه های ساری را زیرپا گذاشتم اما پیدا نکردم. کشاورزانی که حتی برای خود و خانواده هایشان نمی توانند اقلام بهداشتی را تهیه کنند ، چگونه می توانند آنها را در اختیار کارگران قرار بدهند؟!

akhbarkargari2468@gmail.com