پنجم دی ۱۳۹۸: ادامه مسیر یک پایان

گرایش مارکسیست های انقلابی ایران
December 26, 2019

پنجم دی ۱۳۹۸: ادامه مسیر یک پایان!

خاطره جان باختگان آبان را گرامی بداریم

در خبرها آمده است که حکومت جنایت‌کار جمهوری اسلامی درغالب شهرهای ایران دست به نقل و انتقال نیروهای نظامی، بسیج و سپاه پاسداران زده و درکنار آنان اوباشان و جنایت‌کاران را به کار گمارده تا از شرکت مردم در مراسم چهلم جان باختگان سرکوب های آبان ۱۳۹۸ جلوگیری به عمل آورند. دولت در تلاش است که تا با ایجاد رعب و وحشت و برقراری شرایط پلیسی و نظامی سدی در مقابل خشم خروشان و فورانی مردم ایجاد کند.

اما  این تحرکات بیش از آن‌که در مردم خشمیگن ایجاد وحشت کند، نشان‌گر این حقیقت عریان است، که رژیم به شدت به وحشت افتاده است. آنان به درستی از عمق نفرت، انزجار و خشم کارگران و دیگر اقشار زحمتکش جامعه نسبت به خود آگاه بوده و می دانند که علی‌رغم انجام کلیه این حرکات مذبوحانه زمان مرگ محتومشان لحظه به لحظه نزدیک‌تر می شود.

چگونه می‌توان فریادهای دادخواهی مادران و پدرانی که فرزندان‌شان را در کشتارهای اخیر از دست داده‌اند خاموش کرد؟ چگونه می‌توان زبان‌ها را بُرید و لب‌ها را به هم دوخت. همان‌طور که دیدیم پدر و مادر پویا بختیاری و همراه آنان، دیگر پدران و مادران نیز پای به میدان گذاشت‌اند. آنان شجاعانه از مردم ایران تقاضا کردند که با شرکت خود در مراسم یادبود چهلمین روز قتل  بیرحمانه پسرشان، و تمامی آنان که در آبان‌ماه امسال و در تلاش برای سرنگونی این رژیم ننگین و جنایت‌کار جان باختند، خاطره‌شان را گرامی بدارند؛ و حکومت به درستی می‌داند که این گردهم‌آیی در واقع بیانیهٔ اعتراض ملتی است که از چهل سال ظلم، بی‌داد و فقر و نداری به جان آمده است و دادخواهی می‌کند. آنان پس از طی چهل سال تجربه عملی و زندگی در شرایط غیرقابل تحمل و رقت بار، اینک به این حقیقت رسیده‌اند که نه تنها این حکومت، بل‌که هر دولت دیگری که بخواهد براساس مناسبات موجود سرمایه‌داری اداره جامعه را بر عهده بگیرد، گرهی از رنج ناگشوده آنان بازنخواهد کرد و تنها در سایه یک نظام شورایی همراه با  ادارهٔ شورایی جامعه است که می توان اندک‌اندک زخم‌های مهلک آن را بهبود بخشید.

جنایت‌کاران جمهوری اسلامی این پیام را به وضوح، چه از طریق تظاهرات و اعتصابت کارگری در دو ساله اخیر، و چه از خلال تظاهرات شکوهمند آبان ۱۳۹۸ شنیده‌اند. آنان به وحشت و تکاپو افتاده‌اند؛ تلاش کردند تا با ایجاد جو ارعاب و وحشت ، و تهدید مستقیم پدر و مادر پویا از برگذاری این مراسم جلوگیری به عمل آورند، اما موفق نشدند. و پس از ناکامی، اقدام به دست‌گیری کلیه افراد خانواده بختیاری نمودند؛ ولی همان‌گونه که مادر بزرگ پویا گفت “این مراسم برپا خواهد شد”، حتی اگر احدی از خانواده وی آزاد نباشند، همه ستم‌دیگان و زحمتکشان پدران و مادران پویاها هستند که دیر یا زود داد خود را باز می‌ستانند. زهی خیال باطل که بتوان ندای حق‌خواهی کارگران و زحمتکشانی را که پسران، دختران و دیگر عزیزان خود را در این کشتار از دست داده‌اند، خاموش کرد. در تاریخ هرملت دقایقی است که تا ابد پایدار می ماند و پنج آبان یکی از آن دقایق تاریخی ست

آمار کشته‌شدگان و خواست‌گاه آنان، محلات و شهرهایی که آنان بدان تعلق داشتند، به روشنی بافت طبقاتی جنبش آبان را مشخص می‌کند. این ارتش کارگران و اقشار مزدبگیر و فقیر جامعه است که به حرکت افتاده و تازمانی که نان برسفره و سرپناه برسر و امنیت نداشته باشد، از حرکت باز نمی‌ماند. شاید رژیم تا مدتی بتواند با اتخاذ سیاست‌هایی مذبوحانه چون قطع اینترنت و یا سرکوب وحشیانه اندک خللی در حرکت این رودخروشان فراهم آورد، اما قادر نخواهد بود که از پیشرفت نهایی آن ممانعت بعمل آورد.

تاریخ سرشار است از خاطره حاکمانی که با انفجار خشم گرسنگان و ستمدیدگان به زبالهدانی تاریخ پرتاب شدند. مردم می‌مانند و به حیات خود ادامه می‌دهند وعاملان ستم و استثمار به بیرون از چرخه رانده می‌شوند. سرنوشتی که جانیان و استثمارکنندگان جمهوری اسلامی را به انتظار نشسته است.

اما علی‌رغم پذیرش این واقیت تاریخی، ما بر این باور نیز هستیم که اگر چه تاریخ هر ملتی توسط مردمان تحت ستم آن نوشته می‌شود اما هیچ حرکت تاریخی بدون بهره گیری از رهبریت منسجم ستمدیدگان و بدون اتکاء به یک سازماندهی مستحکم و آهنین به سرانجام مطلوب نرسیده است.

خاطره شکست انقلاب بهمن ۱۳۵۷ آموزه ارزشمندی در رابطه با ضرورت سازماندهی گسترده و منسجم است. مردم در آن سال نیز برای مدت کوتاهی قدرت خود در قالب شوراهای خودجوش کارگری و محلی را تجربه کردند. اگرچه تمامی این نهادهای خودجوش و مردمی پس از مدتی به علت عدم ارتباط ارگانیک  درونی و خلاء رهبری انقلابی از هم گسست و جا به ارتجاع حاکمیت جمهوری اسلامی داد، اما. آنان آموختند که در مقابله با دشمنی منسجم و سازمان داده شده تنها با حربه‌ای مشابه می‌توان موفق بود و تنها با بهره‌گیری از  سازمان رهبری متکی بر کارگران و زحمت‌کشان که منفعتی در حفظ مناسبات موجود ندارد می‌توان از وقوع فاجعه‌ای همانند قدرت‌گیری رژیم منحط و ضد انسانی جمهوری اسلامی جلوگیری به‌عمل‌ آورد. آموخته‌ای که امروز در شعارهای محوری کارگران هفت‌تپه و دیگر واحدهای تولیدی منعکس است.

گرایش مارکسیست‌های انقلابی ایران ضمن گرامی‌داشت خاطره جان‌باختگان آبان هم‌دردی خود را با بازماندگان داغدار این عزیزان اعلام می‌نماید. ما نیز در کنار دیگر اقشار زحمت‌کش جامعه در این حرکت سراسری زحمتکشان، جوانان و زنان و ملیت های تحت ستم، شرکت می‌کنیم. ما قویاً بر این باور پای می‌فشاریم که خاطره آن جان‌باختگان تنها با استمرار حرکت آنان تا ابد پایدار خواهد ماند و معتقدیم که این استمرار تنها در سایه سازمان‌دهی هسته‌های مخفی کارگری و محلی  در راستای تدارک حزب پیشتاز کارگری برای یک انقلاب سوسیالیستی به رهبری شوراهای کارگری، به سرانجام مطلوب خواهد رسید.

پیش به سوی ایجاد هسته‌های مخفی کارخانجات و محلات

پیش به سوی ایجاد حزب پیشتاز کارگری

پیروز باد حکومت کارگری

گرایش مارکسیست‌های انقلابی ایران

۵ دی ۱۳۹۸