خط مشی حمید تقوایی و آینده حزب کمونیست کارگری / مصاحبه پرتو با رحمان حسین زاده

مصاحبه
December 20, 2019

خط مشی حمید تقوایی و آینده حزب کمونیست کارگری!

(مصاحبه با رحمان حسین زاده)

 

تلویزیون پرتو: ارزیابی از اعتراضات دانشجویان در ۱۶ آذر امسال بحثهای مختلفی به همراه داشت. از جمله حمید تقوایی لیدر حزب کمونیست کارگری ایران سیاستهایی را مطرح کرده، که با نقد و اعتراض زیادی روبرو شده و جای مکث بیشتری است. در این رابطه گفتگویی داریم با رحمان حسین زاده و با این سئوال شروع میکنیم که شما در مطلبی نوشته اید "حمله حمید تقوایی به دانشجویان و ۱۶ آذر سرخ امسال محکوم است". چرا محکوم کردن؟ بعضی ها به مساله محکوم کردن ایراد دارند و میگویند می بایست نقد میکردید؟

 

رحمان حسین زاده: حمید تقوایی علیه دانشجویان و ۱۶ آذربحث سیاسی و نقد نکرده، تا من هم نقد کنم، بلکه یک موضع و نوشته خصمانه را با شنیعترین کلمات و عبارات در مقابل دانشجویان و ۱۶ آذر درخشان امسال قرار داده، یک هجوم دست راستی را علیه اعتراضات گسترده و محکم روز دانشجو را پایه ریخت که بخشی از اعضای حزبش متعصبانه حول آن بسیج شده و هیچ مرز سالم سیاسی را رعایت نمیکنند. حتی به این جمله اول نوشته خودش وفادار نماند که معلومه برای خالی نبودن عریضه چنین نوشته، "شانزده آذر امسال چپ گرایانه و ادامه آبانماه بود ولی!!" جالب است اما "ولی اش" چند صفحه کاغذ سیاه کردن علیه ۱۶ آذر و دانشجویان است. خود را موظف نمیداند نیم صفحه، حتی دو پاراگراف همان یک خط اول نوشته خودش را توضیح دهد. به بهانه پلاکاردی "علیه نئولیبرالیسم و شعار علیه مجاهد و پهلوی" در اوج بی مسئولیتی، سازندگان این اعتراضات درخشان را به "خط امامی، همراهی با خامنه‌ای، پرورژیمی، عقب‌تر از خیابان، اینکه اعتراضات توده ای نبود!! اعتراض فعالین بود"، به دانشجویان اتهامات سنگین زده و حیرت آور تقلا میکند، این حرکت مهم را کم اهمیت کند. اینها را در مقابل تحرک مهم دانشجویان در ۱۶ آذر گفته که بعد از سرکوبهای خشن آبانماه مشت محکمی به دهن جمهوری اسلامی کوبیدند. تداوم اعتراض گسترده علیه این رژیم هار را تضمین کردند. دهها شعار  و بنر و بیانیه و سخنرانی رادیکال ارائه کردند. بعد از ۴۱ سال مبارزه حرفه ای و کمونیستی این را از جنبش و تجربه ام آموخته ام به آسانی صورت ظاهر مسائل را نپذیرم. این را از رهبر با درایت جنبش کمونیسم کارگری یعنی منصور حکمت یاد گرفتم که "پشت دیوارگچی، کاه گل هم وجود دارد" و پشت صحنه ها را هم ببینم. در این مورد پشت تحلیلهای مشعشع و پادرهوای تقوایی ظاهرا به بهانه "نئولیبرالیسم و شعارعلیه مجاهد و پهلوی"، یک هجوم گستاخانه و دست راستی علیه چپ گرایی موجود در دانشگاه نهفته که تشخیص آن ساده و تعمق جدی لازم ندارد. کسانی مدعی شده اند که من "حمید تقوایی" را محکوم کردم، آن را با محکومیت "گالیله و سلمان رشدی" مقایسه کردند. مقایسه بیموردی است. من کاری به شخص حمید تقوایی نداشتم. خودش و حزبش هم میداند هیچ مساله شخصی با ایشان و هیچ فردی در حزب کمونیست کارگری ایران ندارم. من "حمله حمید تقوایی به دانشجویان و ۱۶ آذر سرخ را محکوم کردم". تقوایی خطای سیاسی جدی علیه جنبش ما، جنبش آزادیخواهی و چپ، مرتکب شده، و حساسیت من و خیلی ها را به همراه داشته است. راهش ساده است، این موضع را پس بگیرد و از آرشیو خارج کند، آنوقت نوشته من هم موضوعیتش تمام میشود و از آرشیو خارج میشود.

 

تلویزیون پرتو: چند مسئله، یکی پلاکاردی علیه نئولیبرالیسم، و شعاری علیه  مجاهد و پهلوی، و مساله دیگر سوزاندن پرچم آمریکا در ۱۹ آذر باعث شده، ادعا شود که "خط امامی های جمهوری اسلامی" در این حرکات دست دارند، نظر شما چیست؟

 

رحمان حسین زاده: از این بخش دوم شروع کنیم، آنچه در ۱۹ آذر اتفاق افتاده و از جمله سوزاندن پرچم آمریکا نه تنها ربطی به ۱۶ آذر ندارد، بلکه سازماندهندگانش عامدانه علیه ۱۶ آذر علمش کردند. البته حمید تقوایی در مورد وقایع ۱۹ آذر چیزی نگفته، چون زودتر موضع گرفته بود. واقعه تک افتاده و حاشیه ای ۱۹ آذر الان بیشتر معلوم شده، مقابله "محور مقاومتی های" پرورژیم و عناصر معلوم الحال با اعتراضات گسترده و رادیکال ۱۶ آذر است. هرکس این واقعه را به ۱۶ آذر وصل کند، فقط به شارلاتانیسم سیاسی پناه برده است. واضح است رویداد ۱۹ آذر را باید افشا کرد و رسواکرد. اعتراضات خوب به مناسبت ۱۶ آذر از دوازدهم در دانشگاههای رازی کرمانشاه و تبریز شروع شد، در روز ۱۶ آذر در تعداد زیادی از دانشگاههای سراسر کشور اوج گرفت، در هفدهم آذر موردی داشتیم، که در همه آنها با هماهنگی خوب، شعارها ، بنرها، بیانیه ها و سخنرانیهای رادیکال و چپ ارائه و دست بالا را داشتند.طبیعی است جاهایی هم به شکل فرعی رد پای گرایشات غیر رادیکال را می بینید. هر فعال و سازمان و حزب کمونیستی ارزیابی و صحبتی دارد اساسا بر روز ۱۶ آذر باید فوکوس کند و جمع بندی مسئولانه خود را از آن تجربه ارائه کند.

 

در مورد بنری که در یکی  دو دانشگاه و نه همه دانشگاهها بر روی آن، "سرنگونی نئولیبرالیسم" درج شده، تقریبا معلوم شده، این همان بنری است که در مبارزات فرانسه و بعضی کشورها مطرح بوده و عمدتا به نشانه همبستگی مبارزات این کشورها مطرح شده است. اولا این بنر گوشه کوچکی از سیمای ۱۶ آذر امسال است و در مقابل آن تحرک بزرگ و قدرتمند، فرعی تر است. ثانیا اگر کسی ریگی به کفش نداشته باشد، خطاب به دانشجویان آزادیخواه و چپ اعلام میکند، "نقد به نئولیبرالیسم کافی نیست، کمونیستی نیست. نقد کمونیستها به کلیت نظام سرمایه داری است و این را مستدل توضیح میدهد". کاری که ما کردیم. در اولین مصاحبه ام در جمع بندی از ۱۶ آذر با توضیحات لازم همین را گفتم و در نشریه مرکزی حزبمان در همین چهارچوب، رفیق آذرماجدی مطلب مستدل و خوبی نوشت. حمید تقوایی این بنر را بهانه کرد، برای تخطئه کل حرکت دانشجویان. ببینید، من از حمید تقوایی نمی پذیرم که گویا "نقد به نئو لیبرالیسم را ناکافی و گناه کبیره دانشجویان میداند" کارنامه دهساله اخیر او چیز دیگری میگوید. از جمله مگر "شورش نئولیبرالیستهای دست راستی در ونزوئلا و اوکرائین، را او و حزبش انقلاب ننامیدند و حمایتش نکردند"، مگراز دخالت ناتوی اهرم نظامی دست قدرتهای بزرگ کاپیتالیستی و "نئولیبرالیستی" به قول خودش در "انقلاب لیبی" حمایت نکرد. او که ناراحت شده از شعار علیه مجاهد و پهلوی، مگر این دو نیرو، شب و روز در بارگاه قدرتهای بزرگ نئولیبرالیستی به دریوزگی مشغول نیستند؟! یا مورد دیگر، مدتی قبل در حمایتش از بیانیه های مشهور ۱۴ نفره راستها، با دست و دل بازی شعار "تمامیت ارضی" مطرح شده آنها را همانند یک هم جنبشی برایشان توجیه نکرد و نگفت یک "مساله فرعی در بیانیه شان" است! در نتیجه چه مصلحتی است که تا نوبت دانشجویان آزادیخواه و چپ میرسد، یک شعار در میان مجموعه متعدد شعارها، اینچنین به اصل و مبنای تعرض تبدیل میشود؟ معلوم است، دانشجویان چپ و آزادیخواه را هم جنبشی خود نمیداند و به آنها تعرض میکند.

 

اما ناراحتی اصلی تقوایی و بعضی های دیگر از شعار علیه مجاهد و پهلوی است. چون سیاست "همه با همی" و "اپوزیسیون اپوزیسیون نشوید" آنها را زیر سئوال میبرد. به نام چپ و کمونیسم نزدیکی با نیروهای راست را برایشان سخت میکند. در برخورد به این شعار دانشجویان، روشهای ناسالمی هم بکار میبرند، و دروغ میگویند که گویا دانشجویان علیه همه اپوزیسیون شعار داده اند!! و مبارزه با اپوزیسیون را هم سطح جمهوری اسلامی گرفته اند! در این راستا بعضی فعالین سطحی وانمود میکنند که اصلا آزادی فعالیت مجاهد و پهلوی را به رسمیت نمیشناسند، گویا "مرگ بر مجاهد و پهلوی" را گفتند، در صورتیکه دروغ میبافند و اینجوری نیست. دانشجویان خلاقانه  گفته اند، "مجاهد، پهلوی، دشمن آزادی". گویا اگر در نوشته و اعلامیه بگویند، ایراد ندارد، اما اگر شعار شود، ایراد دارد!!. استدلال غیر منطقی عجیبی و نکته مهمتر دانشجویان حق دارند، علیه خاندان پهلوی و وارثان آن شعار بدهند و اعتراض کنند، مگر دانشگاه را در روز ۱۶ آذر نظام پهلوی به خون نکشید؟ از سال ۳۲ تا ۵۷ محیط دانشگاه زیر سیطره نظام سلطنتی بوده و نسل جان در هر دوره ای سرکوبهای آن دوران را از یاد نمی برد. در مورد جریان مجاهد که اپوزیسیون نرمالی نیست، یک جریان سناریوسیاهی، علنا و آشکار شب و روز در بارگاه این یا آن قدرت ارتجاعی جهانی و منطقه ای دنبال اینست خود را به عنوان ابزار راه اندازی سناریو سیاه آینده ایران به ثبت برساند، در اجتماع سالانه اش به عنوان "تنها نیروی آلترناتیو" مهره های جنایتکاری را از بارگاه دولتهای آمریکا و اروپا جمع میکند، جلو چشم همگان دنبال توطئه علیه مردم در فردای سرنگونی هستند، آن وقت سئوال اینست آیا صف آزادیخواه و چپ کفر کرده، علیه شان شعار بدهد؟!. شاید مثالی روشنگر باشد، سال ۲۰۰۲ اپوزیسیون بورژوایی و سناریو سیاهی عراق مشابه مجاهد در لندن اجتماع خود را برای شکل دادن به آلترناتیو بعد از صدام برگزار کردند. دو حزب کمونیست کارگری عراق و ایران وقت، در مقابل ساختمان محل اجتماعشان آکسیون اعتراضی برگزار کردیم و فقط به افشاگری عمومی اکتفا نکرده، بنر و شعار اعتراضی علیه این جریانات بورژوایی "اپوزیسیون" اعلام کردیم. ادای آلترناتیوسازی مجاهد هم هر ساله از این تیپ است.  نکته اینجا است، جریانات راست و به ویژه سلطنت طلبان در اعلام شعار علیه نیروهای چپ و کمونیست ابایی ندارند. فرشگرد سلطنت طلبان وقتی تاسیس شد، با شعار علیه "ارتجاع سرخ و سیاه" شروع به کار کرد. سئوال اینست آنوقت چرا حمید تقوایی به آنها تذکر نداد، "اپوزیسیون اپوزیسیون نشوید". واقعیت اینست وقتی در مساله دقیق میشوی، حمید تقوایی و حزبش بیشتر منظورشان اینست "اپوزیسیون اپوزیسیون راست نشوید" والا خودشان  آشکارا "اپوزیسیون اپوزیسیون چپ" هستند. 

 

تلویزیون پرتو: به نظرشما علت موضع گیری خصمانه این دفعه لیدر حزب کمونیست کارگری علیه دانشجویان چیست؟

 

رحمان حسین زاده:  به نظرم چند علت دارد. ۱- ریشه در کل دیدگاه و خط مشی راست و بورژوایی ایشان دارد که در یکسال گذشته موارد متعدد فاصله خود را با گرایش چپ و کمونیستی در جامعه و در جنبشهای اجتماعی از جمله در اعتصاب کارگران هفت تپه، در اتفاقات سندیکای واحد، در مبارزات دانشجویان بیشتر کرده است. ۲- خط مشی حمید و حزبش در دو دهه گذشته در میان نسل جوان و دانشگاه و دانشجویان تماما غایب است و به آن بیگانه اند و به جای اینکه در این مساله تعمق کنند، به این شکل خصمانه به دانشجویان آزادیخواه و چپ تعرض میکند. ۳- در اردیبهشت ماه و اکنون هم دانشجویان با شعارهایشان زیر پای این تز پادرهوای "اپوزیسیون اپوزیسیون نشوید" حمید تقوایی را خالی کردند و این سیاست را منزوی کرده و عصبانیت حمید تقوایی از دانشجویان بخشا به این دلیل است. ۴- حمید تقوایی و حزبش با این سیاستها و تقابل با دانشجویان چپ و قطب چپ به صراحت به نیروهای راست این سیگنال را  ارسال میکند، که با چپ افراطی نیستند و در صف همه با هم سرنگونی با جریانات راست همگامی میکنند. 

 

تلویزیون پرتو: شما از سیاست راست و بورژوایی حمید تقوایی صحبت کردید، بازتاب این سیاستها در مواضع و سیاستهای تاکنونی حزب کمونیست کارگری چگونه عمل کرده است؟

 

رحمان حسین زاده: متاسفانه سیاستهای حمید تقوایی تاثیرات مخربی بر حزب کمونیست کارگری داشته است. خط مشی پوپولیستی سابق ایشان و اکنون راست و بورژوایی حمید تقوایی سابقه قدیمی تری دارد. از کنگره اول اتحا مبارزان کمونیست این دیدگاه در تمایز با خط مارکسیستی منصور حکمت وجود داشته و موارد متعدد مورد نقد حکمت بوده ست. در مقاطع مختلف و به ویژه نزدیک به دو دهه اخیر بارها و بارها از جانب خیلی ها در درون و بیرون حزب کمونیست کارگری نقد شده است. شخصا دهها مورد نوشته بلند و کوتاه، مصاحبه و سمینار بنا به ضرورتهای مشخص در نقد سیاستهای حمید تقوایی دارم، که به تدریج تعدادی از آنها را مجددا منتشر میکنم. فعلا از جنبه نظری سیاسی مساله بگذریم. در یک نگاه فشرده در نتیجه این خط مشی سالها قبل این حزب حرکت مالیخولیایی فردی به نام "هخا" که از دارودسته سلطنت طلبان بود، و قرار بود با چندین هواپیما از لس آنجلس به تهران برسد و جمهوری اسلامی را ساقط کند،باور کرد و از آن حمایت کرد. چند مورد از تحرکات ارتجاعی و قوم پرستانه ناسیونالیستهای ترک و الاحوازی و کرد و بختیاری حمایت کردند. نمونه برجسته سال ۸۸ در جنبش ارتجاعی سبز هضم شدند و آن را "انقلاب نامیدند." جنبشی که با شعار "رای من کو" شروع شد و همانوقت حمید تقوایی آن را توجیه میکرد و میگفت این شعار مهم نیست و الان سر یک شعار به دانشجویان چپ گیر داده است. در جهت همگامی بیشتر با جنبش سبز، در کنگره حزبی، شعارهای هویتی جنبش کمونیسم کارگری و حزبشان را تغییر دادند. انقلاب کارگری  را به انقلاب انسانی و حکومت کارگری را به حکومت انسانی تغییر دادند، تا تصویر چپ افراطی را از خود بزدایند و مسیر نزدیکی با جریانات راست هموار کند. نهایتا متاسفانه اثرات منفی این راست رویها را در یکسال اخیر و در مبارزات کارگری و توده ای دیدیم. از جمله در جریان اعتصاب برجسته نیشکر هفت تپه با اعتصاب شکنان همگام شدند، در اتفاقات سندیکای واحد در کنار کسانی قرار گرفتند که با حمایت دولت طرح و نقشه ضد کارگری و قلابی علیه هیئت مدیره سندیکای واحد داشتند و نهایتا در اردیبهشت ماه و اکنون در مناسبت ۱۶ آذر در صف مقابل دانشجویان آزادیخواه  چپ و در کنار مجاهد و پهلوی قرار میگیرند. کل این کارکردها راست رویهای متعدد و برجسته ای است، که متاسفانه تصویر یک حزب راست با پوشش چپ را در جامعه جا میندازد.

 

تلویزیون پرتو: با توجه به مواضع لیدر حزب ، حمید تقوایی، آینده حزب کمونیست کارگری به چه سمتی میرود، یک عضوشان نوشته، که شما آرزوی منحل شدن حزب کمونیست کارگری را دارید، پاسخ شما به ای ادعا چیست؟

 

رحمان حسین زاده: این مدت تعدادی از اعضای حزبشان همانطور که قابل پیش بینی بود، درست همانند افراد فرقه های متعصب و تحریک شده، هرحرف و روش زشت و سبک را علیه من و حزب ما از خود بروز دادند. برایشان متاسفم و ارزشی برای "زمخت گویی شان" قائل نیستم. در این مورد که گویا آرزوی منحل شدن حزبشان را دارم!! اینطورنیست. با استناد به همه نوشته و نقدها و گفته هایم، اتفاقا هر راست روی که از این حزب دیده ام متاسف شده ام. در نقدهایم تلاشم این بوده، بلکه کاری کرد، مکثی بکنند و سیاستهای راست روانه را ادامه ندهند. وقتی که از آنها جدا شدیم، در بیانیه مان آرزو کردیم، کماکان حزب رادیکال و کمونیستی باقی بمانند و من در همه این سالها به آن پای بند ماندم. در نتیجه این ادعا بی پایه است. همیشه این توقع را به میان کشیدم بلکه سیاستهای راست را ادامه ندهند. اکنون بسیار ناامیدم از اینکه سد محکم کمونیستی در مقابل سیاستهای راست حاکم بر این حزب ایجاد شود. با ادامه این سیاستهای راست، آینده بسیار نامطلوبی برای حزب کمونیست کارگری ایران در چشم انداز است. حزبی که هرچه بیشتر از فلسفه اولیه ایجادش یعنی چپ گرایی و کمونیسم بیشتر و بیشتر فاصله میگیرد و به کمپ راست ملحق میشود و این خسارتی برای کمونیسم و چپ گرایی در آن جامعه است. صراحتا  راه مقابله کردن با این روند، تنها یک سنگربندی و تحرک انتقادی و کمونیستی دگرگون کننده در مقابل خط مشی ای است که حمید تقوایی آن را نمایندگی میکند. این خط مشی لازمست سراپا نقد و ایزوله و کنار گذاشته شود. چنین کاری قبل از همه دست کمونیستهایی را میبوسد، که در صفوف آن حزب به کمونیسم کارگری و سیاستها و خط مشی منصور حکمت متعهدند. علاوه بر آن وظیفه کمونیستهای کارگری و حکمتیستی است که با نقد این سیاستها کاری کنیم، چنان خود آگاهی ایجاد کنیم که نتوانند این سیاستهای راست را به نام کمونیسم کارگری در جنبش کارگری و جنبشهای اجتماعی رادیکال و جامعه معرفی کنند. نکته آخر اما مادام لیدر و رهبری این حزب سیاستهای کنونی خود  را ادامه میدهند، مسئولانه تر اینست منطبق با این سیاستها اسم جدیدی هم برای برنامه و هم برای حزب خود برگزینند. بیشتر از این به جنبش کمونیسم کارگری و منصور حکمت لطمه نزنند. براستی ارجاع آنها به کمونیسم کارگری و برنامه دنیای بهتر و منصورحکمت کارخودشان را هم برای نزدیکی به آلترناتیو راست و حرکت همه با همی با آنها سخت تر کرده و به نفعشان است از این موقعیت متناقض خود را خلاص کنند.  

 

***