ملزومات سازماندهی: مخفیکاری، مخفیکاری، مخفیکاری

کمیته عمل سازماندۀ کارگری‎
December 01, 2019

ملزومات سازماندهی: مخفیکاری، مخفیکاری، مخفیکاری

بخش مهمی از اعتراضات سراسری آبان بر دوش جوانانی ساخته شد که چه بسا پیش از سال ۹۶ سابقۀ مشارکت در اعتراضات خیابانی یا حتی فعالیت سیاسی نداشتند. با اینحال سطح وسیع استفاده از ماسک و پوشش چهره در تظاهرات خیابانی و حمله به دوربین‌های مداربسته و تذکر به فیلم‌برداران، یعنی توهمی دربارۀ روش‌های شناسایی و میزان توحش رژیم در سرکوب وجود نداشت. امری که به معنای دقیق کلمه رژیم را کلافه کرد.

فراموش نمیکنیم این همان رژیمی است که هزاران فعال سیاسی را در دهۀ شصت به پایۀ چوبه‌های اعدام برد؛ کارگران مس خاتون‌آباد را به خاطر اعتصاب اقتصادی به رگبار بست و اسناد وسیع از شکنجه‌هایش در زندان مستند شده است.  

اینکه حداقل ۷۰۰۰ نفر را در عرض فقط یک هفته به پشت میله‌های زندان افکنده‌اند، کودک و نوجوان را به گلوله بستند و دستور «زجرکش» کردن مخالفان، جاسوسی اعضای خانواده از یکدیگر و احیای کمیته‌های دهۀ ۶۰ را از تریبون‌های رسمی حکومت صادر می‌کنند، یعنی مبارزۀ طبقاتی به قدری تشدید شده که حکومت تماماً آرایش نظامی گرفته است.  هرچند سال ۹۶ به بعد به خودی خود نشان از ورود به دورۀ جدیدی از سرکوب بود، با اینحال بعد از آبان بی‌تعارف باید اذعان کرد که دیگر مجالی برای آزمون و خطا و «هزینه‌تراشی» اضافی نیست.

بااینحال این به‌اصطلاح «اقتدار» حکومت پوشالی است؛ بارها گفته‌ایم و نشان داده‌ایم که می‌توان با رعایت حداقل‌های مخفی‌کاری درست زیر دماغ حکومت بیشترین سازماندهی را کرد و دخالت پایدار و ماندگاری ترتیب داد که منجر به دستگیری نشود.

ما قاطعانه از تمام مخاطبان کارگری و دانشجویی که این سطور را می‌خوانند خواستاریم که مسألۀ «مخفی‌کاری» در فعالیت‌های سازماندهی‌شان را در این دورۀ حدید از نان شب بر خود واجب‌تر بدانند.

همانقدر که ابتکارات «مخفی‌کاری» در میان سازمانده‌های اعتصابات کارگری و معترضان خیابانی مایۀ دلگرمی است، به همان میزان هم مایۀ تأسف است که نسل جدید چپ ایران با آن سابقۀ غنی در سازماندهی مخفی سالهاست بطور وسیع در حالِ دادنِ تلفات و درو شدن به خاطر ابتلا به ویروس «علنی‌گرایی» است. بخش زیادی از انتشار این ویروس را اگر مرهون جریانات چپِ اصلاح‌طلب باشیم، بخش دیگرش اما بر دوش فعالان و مبارزات نسل قدیم است که در انتقال تجارب «مخفی‌کاری» و ایجاد مصونیت در مقابل این رژیم متوحش به نسل جدید کمکار بوده‌اند.

 

در اینجا حداقل‌ها و الفبایی را که در رعایت مخفی‌کاری لازمند به شکل تیتروار در ۲۳ بند آورده‌ایم که قرارست به زودی با یک ویدیوی آموزشی تکمیل شود. رعایت این نکات هر چند ساده و‌بدیهی است، اما جایی که فکرش را نمیکنید به نجات شما خواهد آمد:

•        گزارش فعالیتهای سازماندهی و سیاسی خود را به هیچکس –حتی دوستان نزدیک و اعضای خانوادۀ خود- ندهید.

•  سازماندهی یک اعتراض یا اعتصاب در مراحل اولیه‌اش باید به شکل مخفی صورت گیرد. و سپس لایه به لایه عمومی‌تر شود. در این شرایط حفظ مصونیت هستۀ اصلی اولویت بسیار زیادی دارد و کمترین تعداد افراد باید در جریان آن قرار گیرند. بی‌دلیل نیست که ج.ا در بازداشت‌های فله‌ای اخیر مشغول «غربالگری» و تمرکزش بر یافتن لیدرهای «هستۀ اولیه» در اعتراضات است. روند تشکیل یک «کمیتۀ مخفی اعتصاب» را قبلاً در یک ویدیوی آموزشی توضیح داده بودیم، شرح تجربی‌تر آن را در جزوۀ یکی از کارگران گروه ملی فولاد میتوانید (در همین کانال) میتوانید بخوانید. مشابه این تجربه از سازماندهی لایه به لایه را میتوان در اداره و دانشگاه و محله هم پیاده کرد.

•   مطلقاً و تحت هیچ شرایطی با «هویت واقعی خود» اقدام به تأئید یا نظرگذاشتن یا بازانتشار مطالب گروه‌های مخالف سیاسی نکنید یا وارد موضوعات حساسیت‌برانگیز سیاسی نشوید. همین کمترین فعالیت مجازی شما هم میتواند ضمیمۀ پرونده‌ امنیتی‌تان می‌شود.

• ‌ اگر از طریق فضای مجازی اقدام به هماهنگی و سازماندهی اعتراضات کارگری یا دانشجویی می‌کنید یا حتی به مسائل سیاسی می‌پردازید، برای تمامی حساب‌های کاربری خود در اینترنت (اعم از تلگرام، اینستاگرام، توئیتر، فیسبوک و...) از نام مستعار استفاده کنید.

• هرگز هویت پشت حساب کاربری مستعارتان را حتی برای همکاران و دوستان نزدیک خود فاش نکنید یا نشانه‌هایی از خود نگذارید که به افشای هویت واقعی‌تان کمک کند.

 

• سازماندهی در گروه‌های واتس‌آپی را با تلگرام جایگزین کنید. واتس‌آپ، بدلیل افشای شماره تلفن فرد و باگ‌های امنیتی، محیط امنی برای سازماندهی نیست.

 

• فقط از نسخه اصلی تلگرام استفاده کنید و نه مطلقاً از نسخه‌های جعلی ساخت جمهوری اسلامی مثل تلگرام طلایی و هاتگرام و غیره.

 

• برای ساخت حساب‌های کاربری از سیمکارت داخل کشور (مثل ایرانسل و همراه اول و...) استفاده نکنید (خصوصاً اگر به نام خودتان باشد). اگر یک فعال شناخته شده یا سازماندۀ کارگری یا دانشجویی هستید و می‌دانید که کارفرما، حراست یا نیروهای اطلاعاتی شمارۀ تلفن شما را دارند، پس بدانید از طریق مخابرات می‌توانند راه ورود به حساب‌های کاربری شما (مثل تلگرام) را پیدا کنند. در این موارد می‌توانید از سیمکارت‌های فعال دست‌چندم (سیمکارت غیررسمی)، شماره‌های مجازی یا شماره‌های خارج از کشور استفاده کنید.

 

• برای ساخت حساب‌های کاربری فیسبوک، توئیتر و اینستاگرام اساساً نیازی به وارد کردن شماره تلفن نیست، پس اطلاعات اضافی خود را وارد این شبکه‌ها نکنید. اما برای ساخت حساب تلگرام که نیازمند شماره تلفن است، بجای شماره تلفن‌های داخلی و واقعیِ خود، از شماره‌تلفن‌های مجازی استفاده کنید (آموزش ساخت حساب تلگرام با شماره تلفن مجازی -در کمتر از سه دقیقه- در همین کانال موجود است).

 

• تمام حساب‌های کاربری خود در شبکه‌های مجازی را «دومرحله‌ای» کنید (آموزش آن در ویدیوی قبلی موجود است).

 

•  برای ساخت حساب‌های کاربری نه از ایمیل رسمی (و اسم و رسم‌دارتان) که از ایمیل مستعار استفاده کنید.

 

• در تلگرام ترجیحاً از «سیکرت چت» استفاده کنید. اخیراً تلگرام قابلیت پاک کردن دوطرفۀ پیام‌ها را میسر کرده است (یعنی وقتی شما پیامی را پاک می‌کنید، از دستگاه طرف مقابل هم پاک می‌شود). برای استفاده از این قابلیت، تلگرام‌تان را به روزرسانی کنید.

 

• پیش از رفتن به تظاهرات، اعتصاب یا محل قرار حساس و غیره، اقدام به انتقال تمام اطلاعات حساس از روی گوشی‌تان به مثلاً یک حافظۀ فلش کنید و با گوشی «تمیز» از خانه خارج شوید.

 

• به همین ترتیب همیشه و بالاخص در شرایط حساس، اطلاعات حساس کامپیوترتان را به هارد خارجی یا فلش منتقل و اقدام به پنهان‌سازی آن کنید؛ تا اگر هم دستگیر شدید و وسایل الکترونیک شما ضبط شد، مدرک جرم اضافی از شما موجود نباشد.

 

• کسانی که سابقۀ زندان، دستگیری یا احضار داشته‌اند، در شرایط حساس اعتراضی در تور و رصد هستند، بدین ترتیب هم احتمال دستگیری پیشگیرانۀ آن‌ها هست و هم احتمال انتقال ضربه به افراد جدیدی که با آن‌ها ارتباط می‌گیرند. به زعم ما این افراد اگر بخواهند درگیر فعالیت سازماندهی شوند، با اولین نشانه‌های اعتراض اجتماعی باید اولاً تلفن خود را تماماً و کاملاً خاموش نگه دارند و به سرعت جای خود را عوض کنند. اگر موبایل آن‌ها روشن بماند، به راحتی امکان شناسایی محل سکونت جدید‌شان برای حکومت وجود دارد. 

 

• اگر تابحال سابقۀ دستگیری و احضار نداشتید، مطلقاً از ارتباط تلفنی با کسانی که سابقۀ زندان، دستگیری یا احضار داشته‌اند برحذر باشید، در عوض تمام ارتباطات خود با این افراد را به تلگرام (سیکرت) منتقل کنید.

 

• ممکنست دوستان یا همکارانی با سوابق قبلی بازداشت، بخواهند بی‌توجه به رعایت «مخفی‌کاری» و با گل و گشاد بازیِ خود درگیر فعالیت سازماندهی با شما بشوند، مطلقاً در این موارد مماشات نکنید و هرگونه مشارکت و همکاری آنان را منوط به رعایت پیشینی دو بندِ بالا کنید.

 

• در شرایط قطع اینترنت برای سازماندهی اعتصاب و اعتراض در مقیاس یک دانشکده، اداره یا کارخانۀ کوچک، بدون داشتن هیچ تکنولوژی میتوان از روابط تن به تن استفاده کرد؛ بطوریکه هستۀ اصلی سازماندۀ اعتراض مخفی بماند (رجوع به بند ۲ از همین فهرست). یعنی: ساعت و مکان تجمع (بدون اینکه هستۀ اصلی درگیر شود) بصورت دهان به دهان از سوی لایۀ بعدی بین افراد بچرخد، یا با ماژیک بر روی درهای کلاس و کارخانه یا پخش تراکت دربارۀ آن اطلاع‌رسانی شود. اگر اعتراض در مقیاس کارخانه یا دانشگاه بزرگ قرارست انجام شود، لازم به درگیر کردن حداقل یک فرد معتمد از بخش‌های مختلف واحدهای مختلف آن کارخانه یا اعتصاب در هستۀ اصلی سازماندگان است (رجوع به بند ۲).

 

• اگر اینترنت مانند هفتۀ گذشته کاملاً قطع شد و اینترانت جای آن را گرفت، مطلقاً از روی ناچاری به سراغ سازماندهی از طریق «تلفن» و «اینترانت» نروید. استفاده از این دو تکنولوژی مشروط به رعایت یک سری نکات امنیتی است. ملزومات اولی را اینجا مختصراً توضیح میدهیم و شرح دومی را که به لحاظ فنی کمی پیچیده‌تر است موکول به ساخت یک ویدیوی آموزشی می‌کنیم.

 

شرایط استفادۀ امن از موبایل برای سازماندهی:

•   علیرغم تلاش‌های همه‌جانبۀ حکومت در متلاشی کردن بازار سیم‌کارت‌های غیررسمی، اما این بازار هنوز در ایران فعال است. بسیاری از دکه‌های روزنامه‌فروشی و مراکز موبایل بشکل مخفیانه اقدام به فروش این سیم‌کارت‌ها می‌کنند. در ایران حدود یک میلیون افغانستانی وجود دارد که به دلیل محرومیت از اوراق هویتی ایرانی، مجبورند از سیمکارت‌های غیررسمی استفاده کنند. بنابراین اگر هیچ راهی برای یافتن سیمکارت‌های غیررسمی پیدا نکردید، از آن‌ها برای خرید سیمکارت غیررسمی کمک بگیرید.

 

•  در شرایط قطع اینترنت، تنها به شرطی می‌توانید از سیمکارت غیررسمی برای سازماندهی استفاده کنید، که طرف مقابل‌تان هم از سیمکارت غیررسمی استفاده کند. یعنی مثلاً اگر هستۀ اصلی سازماندۀ اعتراض در کارخانه یا دانشگاه، یک گروه ۷ نفره است، تمامی آنها باید مجهز به سیمکارت‌های غیررسمی باشند. از این سیمکارت‌ها فقط و فقط برای ارتباط با سیمکارت‌های غیررسمی یکدیگر باید استفاده کرد و نباید از آنها برای ارتباط با «سیمکارت‌های رسمی و علنی» افراد استفاده کرد؛ وگرنه به لحاظ امنیتی «سوخت» میشوند.

 

•  ویژگی این سیمکارت‌ها اینست که میتوان از تکنولوژی در دست حکومت علیه خودش استفاده کرد. این سیمکارتها در رصد اطلاعاتی «دستی» نیستند. اما باید در استفاده از آنها شروطی را رعایت کرد که از زیر رصد اطلاعاتی «اتوماتیک» هم در بروند. مثلاً جمهوری اسلامی نرم‌افزارهای پایش و فیلتر پیامک‌های متنی مخابراتی را دارد و آن را در مورد تمام پیامک‌های مخابراتی اِعمال می‌کند. پس باید حواستان باشد که  در رد و بدل کردن «پیامک متنی» از کلمات حساسی مثل «اعتصاب، اعتراض، تجمع و امثالهم» استفاده نکنید تا سیمکارت‌ها زیر رصد اتوماتیک نروند. در مورد صحبت شفاهی اما آزادی عمل بیشتری وجود دارد. احتمال اینکه تکنولوژی پایش و فیلتر کلمات شفاهی صحبت‌ها به جمهوری اسلامی رسیده باشد، بسیار ضعیف است؛ با اینحال از آنجایی که این تکنولوژی در کشورهای پیشرفته‌ای مثل آمریکا اِعمال می‌شود، باید جانب احتیاط را رعایت کرد و کلیدواژه‌های حساس را نگفت.

 

• از سیمکارت غیررسمی می‌توان بعنوان یک روش تبلیغی وسیع هم استفاده کرد. اگر لیست شماره‌های تلفن همکاران یا هم‌دانشگاهیان خود را دارید، هستۀ اصلی سازمانده می‌تواند از طریق یک سیمکارت «غیررسمی»، اقدام به ارسال پیام انبوه به شماره‌تلفن‌ رسمی دیگران برای رساندن زمان و مکان اعتراض کند، منوط به آنکه بلافاصله پس از پخش این پیام تبلیغاتی سیمکارت را درآورده و آن را «سوخته» قلمداد کنید.

ضروریست که در زمان ارسال این پیامک اطلاع‌رسانی انبوه، در یک مکان جغرافیایی تصادفی (نه خانه یا محل کار) باشید و بلافاصله پس از ارسال، سیمکارت را از گوشی خارج و دیگر از آن استفاده نکنید.

 

کمیته عمل سازمانده کارگری – ۱۰ آذر ۱۳۹۸

منبع: 

https://ksazmandeh.com/2019/12/01/ملزومات-سازماندهی-مخفیکاری،-مخفیکار/