نیما از میان ما رفت

جوانمیر مرادی
October 22, 2019

نیما از میان ما رفت.

با نهایت تاسف نیما ابراهیم زاده فرزند زبیده حاجی زاده و بهنام ابراهیم زاده، فعال کارگری و مدافع حقوق کودک روز گذشته 29 مهر، بعد از تحمل ده سال درد و رنج زندگی را بدرود گفت و خانواده و دوستان و همه انسانهایی که در طی دوره طولانی بیماری سرطانش با او آشنا شده بودند و مدام اخبار مربوط به وضعیت بیماری و روند درمانش را با نگرانی و اضطراب دنبال می کردند، غرق در ماتم و غم نمود.

نیما تنها کودک و نوجوانی نبود که متحمل درد و رنج و بیماری مهلک سرطان شد و در نهایت مرگ را به آغوش کشید. در این دنیای نابرابر و غیر انسانی که قربانی کردن انسانها بخشی از مسابقه دولت ها و حکام مدافع نظم نابرابری و انباشت سرمایه است، روزانه هزاران نیما در گوشه، گوشه جهان قربانی می شوند. طی یک دهه گذشته در همین نزدیکیها، در سوریه، عراق و افغانستان ده ها هزار کودک و نوجوان مستقیماً مورد اصابت گلوله ارتش ها و گروه های آدم کش قرار گرفتند و جان باختند، یا در جریان آوارگی ناشی از جنگ قدرت ها قربانی بی رحمی بیابانها و دریاها و گرسنگی و بیماری شدند و یا با تحمل درد وحشتناک تاثیر گازهای کشنده ناشی از بمباران های شیمیایی اسد و اردوغان در حالیکه تمام پیکرهایشان تاول زده بود، جان باخته و یا در حال جانباختن هستند. و همین حالا میلیون ها کودک در سراسر دنیا و بویژه در ایران به خاطر بی تامینی تبدیل به کودکان کار و زباله گرد شده که به طور جدی در معرض ابتلا به انواع بیماری های کشنده هستند یا مبتلا گشته اند که هر روز ازشان قربانی گرفته می شود.

از این جهت، نیما با خیل عظیم کودکان قربانی بی عدالتی، نابرابری و قوانین ضد کودک تفاوتی ندارد. اما آنچه که نیما را از بقیه قربانیان متمایز می کند، آنست که نیما علاوه بر تحمل درد و رنج ناشی از سرطان، درد و رنج های دیگری که حکومت با زندانی کردن پدرش، اضطراب، نگرانی و ناامنی و مصائب دیگری که هر کودکی ممکن است در اثر فراق از والدین به آن دچار شود، بر او تحمیل نمود. مرگ زودرس نیما محتوم نبود، چنانچه علاوه بر تحمل درد سرطان، ناچار به بر دوش کشیدن آلام دیگر، دوری از پدر و محرومیت از نوازش و مهر او نبود و چنانچه از امکانات پزشکی مناسب و مدرن برخوردار بود.

نیما از این لحاظ نماد قوانین کودک آزاری است. نیما همچنین با وجود سن کمش، مبارزی علیه بی حقوقی کودک بود و بارها با نوشتن نامه های اعتراضی سرگشاده به مقامات حکومتی، فریاد  اعتراضش به فشارهایی که به خاطر زندانی بودن پدرش که به خاطر دفاع از حقوق کودکان او را زندانی کرده بودند، را تحمل می کرد، بلند کرد. به همین خاطر نیما در ذهن هر انسان شرافتمندی که خبر از وضعیتش داشت، به عنوان سیمایی از مقاومت و مبارزه علیه بی حقوقی کودکان نقش بست و جاودانه گردید.

نیما شایسته بالاترین درجه احترام است و یادش برای همیشه در خاطرات باقی خواهد ماند.

یادش گرامی

جوانمیر مرادی

30/7/1398

@anjomanbfk