اعلامیه بمناسبت سی ویکمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی

سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
September 11, 2019

اعلامیه سازمان اتحادفدائیان کمونیست،بمناسبت سی ویکمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی

یادشان گرامی باد!

 

 

درطول چهار دهه حاکمیت جمهوری اسلامی،زندانها  و شکنجه گاه های رژیم همواره مملو از زندانیانی بوده است که به خاطر آزادی و احقاق حقوق سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی خود به بند کشیده شدند .

از همان  زمانی که  قیام مسلحانه توده های مردم رژیم سلطنتی را ساقط نمود . جنگ میان  نو وکهنه ، ارتجاع و ترقی ، آزادی و سرکوب، آغازگردید .

 باسقوط شاه، طبقه سرمایه دار و صاحبان ثروت، این بار با حمایت از روحانیتی که برموج قیام عمومی سوار شده بود،برآن شدند تا به هر قیمتی شده از تداوم انقلاب و گسترش و تعمیق آن جلوگیری کنند .درآن زمان همه طبقات حاکم  و کشورهای معظم سرمایه داری با این امر موافق بودند که تنها اسلام وروحانیت با همه تناقضات اش  قادراست جلوی نفوذ واعتبار چپ را بگیرد ،مانع تعمیق انقلاب  و تعرض توده های مردم به ارکان اصلی استبداد و خودکامگی  بشود. تنها روحانیت است که میتواند  قدرت و امکانات پیروزی توده های کارگر و زحمتکش را محدود ساخته و پتانسیل آنها را برضد اهداف و آرمانهای آزادیخواهانه و برابری طلبانه  به کارگیرد .

 بدین ترتیب نیروهای سیاه ارتجاع به کمک ارتش و سازمانهای امنیتی باقیمانده از رژیم گذشته و با تجهیز و تسلیح نیروهای حاشیه جامعه در کمیته ها و سپاه وغیره، تعرض گسترده ووحشیانه ای را به دست آوردهای انقلاب و احزاب و سازمانها و تشکل های کارگری، دانشجوئی...، آغاز نمودند . ازآن پس حمله به کتابفروشیها ، دفاتر سازمانهای سیاسی ، روزنامه ها و نشریات مترقی ، راهپیمائیها و تجمعات کارگران، دانشجویان،زنان ودیگرفعالین اجتماعی وسیاسی تشدید شد ، حمله به کردستان، ترکمن صحرا ودستگیری و شکنجه و اعدام  به یک روال معمولی درجامعه ما تبدیل شد .هزاران مبارز ، انقلابی و آزادیخواه  درسیاهچالهای رژیم  به خاطر اعتقادات  شان و مخالفت شان با سلطه مجدد استبداد و خودکامگی  شکنجه شدند و هزاران نفر دیگر دردفاع ازآزادی ،جان خودرا از دست دادند.

 درتداوم این سرکوبگریها، کشتاردهه شصت و قتل عام زندانیان سیاسی درسال 67  بی شک  بمثابه  بزرگترین وفجیعانه ترین جنایت سیاسی درتاریخ کشورما  محسوب میشود که همچون لکه ننگی ابدی برپیشانی حاکمیت جهل وجنایت  جمهوری اسلامی وحامیان آن باقی خواهد ماند.

ترکیب عمده مبارزین و زندانیان سیاسی این دوره، برخاسته از میان اقشار زحمتکش جامعه بودند. کارگران زحمتکشان و جوانان و دانشجویان  ودانش آموزانی بودند که دربرابر تعرض رژیم جدید به آزادیها و سایر دست آوردهای قیام مقاومت میکردند وخواستار تداوم انقلاب درجهت برانداختن ستم واستثمار و زور وسرکوب، تثبیت آزادیهای سیاسی  بدست آمده و تحقق خواست های دموکراتیک و برابری طلبانه ای بودند که سالیان متمادی برای آنها مبارزه کرده و جانفشانی نموده بودند.بسیاری از آنها  رهبران عملی جنبش کارگری ، دانشجوئی و توده ای بودند  ویا سالیانی دراز علیه رژیم شاه مبارزه کرده  وازپیشگامان جنبش توده ای منجربه قیام 57 به شمارمیامدند. وجالب است که درتمام این دوران و بویژه درجریان قتل عام سال 67 امپریالیستها و دولی که خود را مهد دموکراسی و حقوق بشر میدانند ، درجریان وقوع این کشتارهای وحشیانه سکوت اختیار کردند تا رژیم جلادان با این نسل کشی ها محیط مناسب سرمایه گذاری و چپاول آنها را فراهم سازند.اما گوئی فراموش کرده اند که مبارزه برای رهائی از ستم و استثمار و زور و سرکوب  و مبارزه برای رسیدن به جامعه ای  آزاد و برابر و انسانی، با سرکوب و قتل و غارت  متوقف نمی شود .تا وقتیکه نظام سرمایه داری ودستگاه دولتی سرکوبگر و فجایع ناشی از آن باقی است، این مبارزه تاپیروزی نهائی ادامه خواهد یافت .

درسالگرد قتل عام زندانیان سیاسی  تاکید به چند نکته حائزاهمیت است .

 باتوجه به تشدید بحران اقتصادی و رشدو گسترش جنبشهای اجتماعی، بویژه جنبش کارگری که ازنظر کمی وکیفی رو به اعتلاء است ،رژیم درتلاش است تا جائی که میتواند باایجاد جو رعب و وحشت مانع شکل گیری جنبش های اجتماعی وتداوم مبارزات آزادیخواهانه اقشارمختلف جامعه  گردد. بویژه اعتراضات توده ای وسراسری دیماه 97 و اعتصابات شکوهمند کارگران نیشکر هفت تپه وفولاد اهواز واقبال عمومی از شعارها وخواست ها ومطالبات کارگران، نظام حاکم رابوحشت انداخته است،هم اکنون علاوه برزندانیان سیاسی سابق، ده ها نفرازکارگران ،روشنفکران،روزنامه نگاران،نویسندگان ،زنان وسایرفعالین سیاسی وفرهنگی درشهرهای مختلف دستگیر وروانه زندان شده ومیشوند . اخیرانیز روز 16 شهریور، درست درایام برگزاری مراسمهای توام با افشاگری سالگرد قتلعام زندانیان سیاسی در سال 67 ،یکی ازبی دادگاه های زیرنظر «رئیسی» (معروف به آیت الله قتلعام ) احکام سنگینی برای دوتن ازکارگران نیشکرهفت تپه وچند تن از روزنامه  نگاران مدافع جنبش کارگری صادرکرده است. دوتن از نمایندگان منتحب کارگران نیشکر هفت تپه، اسماعیل بخشی به چهارده سال  ومحمد حنیفر به شش سال زندان، ونیز سپیده قلیان  به نوزده سال، امیر حسین محمدی فرد، عسل محمدی، ساناز الهیاری، امیر امیرقلی، سر دبیر و اعضاء هیأت تحریریه نشریه گام به هیجده سال زندان محکوم شده اند.

 نباید فراموش کرد که سرنوشت زندانیان سیاسی درایران  با تحولات و فرازونشیب های سیاسی، اجتماعی ،اقتصادی و بحران های گاه و بیگاه رژیم درروابط بین المللی گره خورده است. وزندانیان سیاسی بعنوان پیشروترین ودردست رس ترین مخالفان رژیم، همواره با خطر تشدید شکنجه و اعدام و تکرار فجایعی نظیر کشتار 67 مواجه اند . از این روتشدید جو ترور واختناق  که با دستگیریهای وسیع همراه است، امر مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی را  به وظیفه ای مبرم تبدیل نموده است . دراین رابطه:

 

ما بارها اعلام کرده ایم که مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی  بخشی جدائی ناپذیر از مبارزه  برای آزادیهای سیاسی  و سرنگونی رژیم حاکم  محسوب میشود . بنابراین مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی،نیازمند کاروتلاش مستمر و پی گیر همه نیروهای انقلابی و جنبش های اجتماعی است که برای دگرگونیهای بنیادی در ایران مبارزه و تلاش میکنند .

دوم اینکه تجربه دوران رژیم شاه  دربرخورد به زندانیان سیاسی مبین این واقعیت انکارناپذیراست که  برغم افشاگریها و فشارهای بین المللی  برای آزادی زندانیان سیاسی که درجای خود مفید و موثربودند ، اما آزادی زندانیان سیاسی تنها زمانی امکان پذیر شد که توده های مردم به خیابانها ریحتند ، کارگران بااعتصابات خود شریانهای اقتصادی رژیم را قطع کردند ودستگاه نظامی و بوروکراتیک آنرا فلج نمودند و با شعار «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» لرزه براندام رژیم انداختند. لذا این تجربه به ما میاموزد که مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی  با مبارزه برای برانداختن حاکمیت سیاه ارتجاع گره خورده است و تنها درجریان پیشروی  نیروهای اجتماعی انقلابی و مترقی، بویژه طبقه کارگر برای سرنگونی رژیم و تحقق آزادیهای سیاسی است که مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی  نیز به پیروزی میرسد .

روشن است که این  واقعیت تجربه شده نافی  وظیفه انقلابی وانسانی  سازماندهی کارزارهای وسیع  افشای رژیم و روشن کردن سرنوشت زندانیان سیاسی  و خواستار آزدای آنها شدن درسطح داخلی و جهانی نیست . ولی این تلاشها میباید دارای برنامه ای مشخص و نقشه ای معین بوده باشد که بتواند با بسیج بیشترین نیروهای اجتماعی،آزادی همه زندانیان سیاسی را خواستار شده و کارزاری همه جانبه و ادامه داری را دردستور مبارزات خود قرار دهد. کارزاری که فقط به نیروهای سازمانیافته و جریانات انقلابی محدود نشده بلکه جنبش های اجتماعی و عناصر موثر جامعه را هم دربرگیرد .

دراین رابطه یکی از اقداماتی که ما بارها برآن تاکید کرده ایم ، بسیج شدن خانواده های همه زندانیان سیاسی است که  درگذشته و حال عضوی از اعضای خانواده آنها  به زندان افتاده، شکنجه شده و یا توسط رژیم اعدام شده اند . دراین میان سازمانیابی همه خانواده های زندانیان سیاسی و عزیزانی که درسال 67 درزندانهای رژیم قتل عام شدند، میتواند دربسیج سایر خانواده های زندانیان واعدام شده ها و سازماندهی یک کارزار  داخلی و بین المللی وسیع، گسترده و ادامه دار نقش بسیار مثبتی بازی بکنند. نظیر تشکیل کمیته های مشترک مادران ، همسران  ، پدران و برادران و خواهران قتل عام شدگان  ، مفقود شده ها و شکنجه شده ها .درزندانها و سیاهچالهای جمهوری اسلامی.

 این تشکلها درحال حاضر میتوانند.درداخل و خارج از کشور با اقدامات افشاگرانه و خواست های انسانی خود مبنی بر روشن شدن آمرین و عاملین این قتل ها و کشاندن آنها به پای میز محاکمه ، نقش موثری در پیش برد مبارزه برای آزادی های سیاسی وبویژه آزادی زندانیان سیاسی ایفا کنند.

درسالگرد قتل عام زندانیان سیاسی  یاد وخاطره  همه آنهائی را که درراه آزادی و سعادت انسان ها جان فدا کردند، گرامی میداریم ، به خانواده ها و بازماندگان آنها درود میفرستیم  ومبارزه برای تحقق خواست ها و اهداف انسانی آنها  را وظیفه خود میدانیم . واز همه خانواده ها  و انسانهای آزادیخواه دعوت میکنیم که درسالگر قتل عام زندانیان سیاسی  و درمراسمهائی که به همین مناسبت درمحل خاوران و یا درمکانهای دیگر، ازجمله حارج ازکشور برگزار میشوند، شرکت کرده و همبستگی خود را باخانواده ها  و آرمانهای انسانی این عزیزان اعلام بکنند.

گرامی بادیاد وخاطره همه انسانهائی که درراه آزادی ، سوسیالیسم وسعادت بشریت ،جان فدا کردند.

 

زندانی سیاسی آزاد باید گردد    زندان شکنجه اعدام ملغی باید گردد

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی   برقرارباد جمهوری فدراتیو شورائی

زنده باد سوسیالیسم

 

سازمان

اتحاد فدائیان کمونیست  شهریورماه 98