نیروهای سرکوب گر رژیم کارگران هپکو اراک را مورد ضرب و شتم قرار دادند

شورای دفاع از جنبش کارگری در ایران- گوتنبرگ- سوئد
September 17, 2019

نیروهای سرکوب گر رژیم کارگران هپکو اراک را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
چند روزی است کارگران هپکو اراک به خاطر حقوق چندین ماه عقب مانده خودشان دست به اعتصاب زده اند. کارگران از مدیریت کارخانه خواستار رسیدگی به خواسته هایشان شدند. مشکلات صنفی کارگران هپکو از زمان خصوصی‌سازی شرکت هپکو و تغییر مدیریت آغاز شده است. در آخرین دور از اعتراضات کارگران هپکو (حدودا ده روز پیش) برخی مسئولان با میانجی‌گری شرایطی را فراهم کردند که حداکثر تا ده روز دیگر شرکت تعیین و تکلیف شود که به موجب آن اجتماع صنفی چندین روزه کارگران هپکو خاتمه یابد. این کارگران که نسبت به تاخیر در معوقات مزدی و همچنین تعیین تکلیف وضعیت کارخانه از یکسال و نیم پیش هرچند وقت یکبار در مقابل کارخانه و ساختمان نهادهای مختلف دولتی و قضایی دست به اعتراض می‌زنند.  مهلت ده روزه مسئولان شهرستان نیز تمام شد و آنها به‌ جای تعیین تکلیف شرکت؛ مدیریت کارخانه را تغییر دادند اما این خواسته کارگران نبود. کارگران حقوق معوقه خود را دریافت نکردند و شرکت همچنان به بخش خصوصی واگذار ماند. کارگران در ادامه اعتراضات خود خط راه آهن شمال به جنوب را مسدود کردند و اجازه تردد قطار را ندادند. کارگران جان به لب رسیده به چه مقامی و به چه نحوی می بایست درد و رنج خود را بازگو کنند ؟!. البته که مدیران و کارخانه داران و مقامات دولتی از مشقت و درد و رنج کارگران به خوبی آگاهند مگر در شرایط اقتصادی کنونی کسی نمی داند که نداشتن حقوق و درآمد به چه معنی است! مگر کسی که خود خانواده و فرزند دارد آگاه نیست که زمان بازشدن مدارس است و مخارج کارگران بیش از پیش است در کشوری که همه چیز با چپاول و استثمار کارگران و همچنین ثروت ملی به جیب سرمایه دارن و حاکمان زالو صفت سرازیر می گردد. عوامل سرکوب گر رژیم سرمایه داری کارگران را مجروح و دستگیر و بازداشت کردند. مطمئنا این ضرب و شتم و شکنجه در بازداشت گاهها با شدت بیشتری ادامه خواهد یافت.
وقتی شرف طبقاتی و تعلق طبقاتی نداشته باشی به جای حمایت به سگ حامی سرمایه تبدیل می شوی!
نیروهای سرکوب گر رژیم شرف و تعلق طبقاتی ندارند. اکثر آنان از نظر سطح درآمد، خانواده و فرهنگ به طبقه کارگر نزدیک هستند. این نیروها اغلب از اقشار فقیر جامعه می آیند و خود مطمئنا در خانواده ای فقیر که در محلات فقیر زندگی می کنند ریشه دارند. اغلب این نیروها به خاطر شرایط اقتصادی وخیم کشور، بیکاری و تورم به کارهای سرکوب گرانه رژیم سرمایه داری رو می آورند. شاید در محلاتی که زندگی می کنند آشکار در چه کاری گماشته شده اند را بازگو نکنند و به محض این که از محلات خود دور می گردند و به محل کار خود می روند تبدیل به وحشیان سرکوب گر می گردند. آنان شرف و تعلق طبقاتی خود را به خاطر تکه نانی به سرمایه دارن می فروشند. صد البته که سرمایه داران و حاکمان نظام از این لشکر ده ها میلونی بیکار حداکثر سوء استفاده را می برند. این حاکمان وحشی سرمایه به خوبی می دانند که عده ای از لشکر بیکار درمانده و وامانده به خدمت آنان درخواهند آمد و به همین دلیل برای ادامه حیات ننگین خودشان شرایط موجود را ادامه می دهند و هیچ بهبودی در معیشت و زندگی مردم به وجود نمی آورند زیرا به محض این که شرایط زندگی مردم بهبود یابد بیکاری تمام گردد مجیز گویان و خدمت کاران آنان نیز تمام خواهد شد. وقتی آگاهی طبقاتی وجود نداشته باشد و در کنار آن تبلیغات واپس گرایانه مذهبی جای تعقل و آگاهی را بگیرد مسلما اقشار فقیر به جای حمایت و همبستگی طبقاتی در مقابل خواهران، برادران و رفقای خود می ایستند. ما از این رژیم چیز بهتری انتظار نداریم.
کارگران و زحمت کشان! سرکوب وحشیانه رژیم تا سرنگون نگردد ادامه دارد ما باید با اتحاد و همبستگی کارگری به کارزار این رژیم استثمارگر سرمایه داری برویم. هرچقدر طبقه کارگر قدم به عقب بگذارد مرتجعین به جلو خواهند آمد و این در همه عرصه هاست. به این معنی که عقب نشینی در حقوق بحقه کارگران، در فرهنگ و مبارزه کارگران، در ادبیات و عرصه های اجتماعی کارگران بپاگیری سرکوب و فرهنگ ارتجاعی طبقات مرتجع امکان می دهد.
عقب ننشینم!
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران!
اتحاد کارگران ظامن پیروزی و رفاه کارگران !
زنده باد سوسیالیسم!
شورای دفاع از جنبش کارگری در ایران ـ گوتنبرگ، سوئد