موانع و راه حل همکاری نیروهای چپ و کمونیست / مصاحبه ایسکرا با محمد آسنگران

مصاحبه
May 15, 2019

موانع و راه حل همکاری نیروهای چپ و کمونیست

مصاحبه ایسکرا با محمد آسنگران

 

ایسکرا : همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان به دلیل سیاست کومله و نزدیکیش به جریانات ناسیونالیست کرد در کمیته دیپلوماسی دچار مشکل شده است. متعاقب اطلاعیه کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری در نقد این همکاری که در تضاد با بیانیه نیروهای چپ و کمونیست بود  و پاسخ غیر مسئولانه کومله عملا این همکاری متوقف شده است.

اخیرا مصاحبه هایی در این رابطه از سوی کادرهای رهبری  کومه له و حزب حکمتیست صورت گرفته است. در یکی از این مصاحبه ها ر. فاتح شیخ اعلام آمادگی کرده است که برای برطرف نمودن موانع پیش آمده قدمهایی بردارد و گفته است منتظر پاسخ شما و کومله است.  شما بعنوان نماینده کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری پاسختان به این درخواست چیست؟

 

محمد آسنگران: اولا این درخواست رفیق فاتح از سر دلسوزی او است و شکی در دلسوزی او ندارم. ما برای هر نوع مذاکره و مباحثه در این مورد هیچ مانعی نمیبینیم. اما موانع این همکاری سیاست ما نبوده است که با کسب موافقت ما مشکل حل بشود. مانع اصلی همگرایی سیاسی کومله با ناسیونالیستهای نزدیک به جمهوری اسلامی است. به این معنا مانع سیاسی و جدی است. تا این مانع سیاسی رفع نشود نمیدانم رفیق فاتح هر زحمتی بکشد به کجا خواهد رسید. اگر واقعا کومله خواهان ادامه این همکاری است رسما اعلام کند که به درج امضایشان در زیر آن قطعنامه اعتراض دارد و مضمون آن قطعنامه ارتجاعی را دون شان خود میداند. همین کافی است که همکاری این نیروها از سر گرفته شود. اما عملکرد و سیاست تاکنونی کومله خلاف اینرا نشان داده است. سیاست رهبران کومله آنطور که بیان شده است تاکید بر ادامه همکاریشان با جریانات ناسیونالیست کرد و دوری از کمونیستها است. با چنین رویکردی تصور نمیکنم حتی حزب حکمتیست همکاریش با آنها به جایی برسد. با این وجود ما درب مذاکره و مباحثه را هیچ وقت نبسته ایم و رفیق فاتح و هر رفیق دیگری چه در ظرفیت حزبی و چه در ظرفیت فردی اگر بحث و پیشنهادی دارند میتوانند مطرح کنند ما با روی باز آنرا خواهیم شنید. ناگفته نماند حزب حکمتیست هم رسما اعلام کرده است که کومله باید از کمیته دیپلماسی خارج شود و فاصله خود را با آن جریانات نشان بدهد.

 

ایسکرا: در این جدال اخیر سیاست حزب حکمتیست که یکی از جریانات این جمع همکاری بود چگونه ارزیابی میکنید؟

 

محمد آسنگران: ما سیاست حزب حکمتیست در این مورد را سیاستی نادقیق و ناکافی ارزیابی میکنیم. به نظر من سیاست آنها ابتدا سکوت طولانی بود و در قدم بعدی توهم به قول و قرارهایی پشت درهای بسته را نمایندگی کرد. در حالیکه ما و کومله علنا سیاستمان را اعلام کرده بودیم. رفقای حزب حکمتیست میخواستند از طریق مذاکرات غیر علنی راه توافق و همکاری پیدا کنند. طبق مصاحبه رفیق صالح سرداری در این جلسات غیر علنی رفیق ابراهیم علیزاده گویا به آنها قول داده بود موضع درستی را علنا و در یک مصاحبه اعلام کند. دیدیم که خلاف آن قول و قرارها عمل شد. در این راستا رفیق صالح در مصاحبه خود گله مند است چرا رفیق ابراهیم آن کار را نکرده است و... همین چند نمونه کافی است تا بدانیم موضع رفقای حزب حکمتیست نه شفاف بود و نه صراحت داشت.

رفقای حزب حکمتیست متاسفانه به نوعی با همان سیاست دیپلماسی وارد مجادلات اخیر شدند و این نه به نفع کومله است و نه به نفع خودشان. هنوز نقد جدی به سیاستهای ناسیونالیستی کومله در این مورد نداشته اند. تلاش کرده اند نقش میانجی بین ما و آنها را ایفا کنند. در حالیکه ما با همدیگر دعوا نداریم هر دو طرف اختلافات سیاسیمان را بیان کرده ایم.

این برای یک حزب سیاسی موقعیت خوبی نیست که بجای اتخاذ سیاست روشن نقش دیپلماسی بازی کند. بلاخره مخاطبین این مباحث هنوز نمیدانند حزب حکمتیست در مورد سیاست اعلام شده رهبری کومله بعد از این مجادلات را چگونه ارزیابی میکند. اینکه اطلاعیه دبیرخانه کومله خصمانه بود هیچی از سیاست حاکم بر آن نمیگوید. آن اطلاعیه میتوانست مثل خودش تا اعماق ناسیونالیستی باشد و خصمانه هم نباشد. آیا نقد رفقای حزب حکمتیست همان خصمانه بودنش است یا به ماهیت ناسیونالیستی آن اطلاعیه و گفته های رهبران کومله هم نقدی دارند ؟ اگر نقدی دارند نقدشان چیست؟ من هنوز نقد سیاسی سیاستهای کومله در این مباحث را از رفقای حزب حکمتیست نشنیده و ندیده ام.

 

ایسکرا: سئوال بطور مشخص این است که آیا کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری میخواهد این همکاری ها از سر گرفته شود؟

 

محمد آسنگران: ما همچنانکه در اطلاعیه کمیته کردستان نوشته ایم هر آن کومله فاصله خودش را با این کمیته دیپلماسی جریانات ناسیونالیست کرد نزدیک به جمهوری اسلامی علنا اعلام کند و مضمون آن قطعنامه که کمیته دیپلماسی امضا کومله را در زیر آن آورده بودند نقد کند، مشکلی برای از سر گیری همکاری با جریانات چپ در کردستان نداریم. اگر کومله بجای آن اطلاعیه دبیرخانه که تماما ناسیونالیستی و از موضعی خصمانه نوشته شده بود همان موقع اعلام میکرد که آن قطعنامه را قبول ندارد و امضایشان در زیر آن جعل شده است و فاصله سیاسی خود را با آن جریانات نشان میدادند همکاری این نیروها دچار مشکل نمیشد. بنابر این ما سیاستمان همان است که در اطلاعیه اول کمیته کردستان نوشته ایم.

 

ایسکرا: آیا در صورت به بن رسیدن این همکاریها کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری ادامه آنرا مختومه میداند یا اینکه میتواند در اشکال دیگری این دست از همکاریها را ادامه دهد؟ با توجه به آنچه که اشاره کردید در صورت فاصله نگرفتن کومه له از جمع کمیته دیپلوماسی آیا جایگاهی برای همکاریهای موردی قایل هستید؟

 

محمد آسنگران: ما همچنان تلاش میکنیم که کومله با موج و فضای ناسیونالیستی همراه نشود. من امیدوارم کومله گرایش به جریانات ناسیونالیست را کنار بگذارد و مدافع سیاست مندرج در بیانیه مشترک نیروهای چپ و کمونیست کردستان باشد. اما اگر علیرغم تلاش ما و کمونیستهای دلسوز، کومله همچنان بر سیاست تا کنونی نزدیکی با جریانات ناسیونالیست پای بفشارد به این معنی خواهد بود که این نوع همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان را کنار گذاشته است. آن وقت باید دید چه نوع همکاری مقطعی و موردی ممکن خواهد بود. لازم میدانم تاکید کنم جامعه کردستان و جنبش چپ و کمونیستی در کردستان اکنون در مرحله حساسی بسر میبرد. حتی حساس تر از یک ماه قبل. بویژه شرایط تبلیغات جنگی کنونی جمهوری اسلامی و آمریکا و امید بستن بخشی از جریانات ناسیونالیست کرد به دخالت نظامی آمریکا از یک طرف و  امید بخش دیگری از ناسیونالیستهای کرد به نزدیکی بیشتر با جمهوری اسلامی از طرف دیگر شرایط را حساستر و بحرانی کرده است. سیاست هر دو قطب ناسیونالیستها خطر ناک و مضر به حال جامعه است. این وظیفه کمونیستها و نیروهای چپ کردستان است که با قدرت در مقابل این دو جبهه ناسیونالیسم کرد بایستد. این یک نیاز اجتماعی چپ در کردستان بوده و هست. ما پاسخگویی به این نیاز را وظیفه خود میدانیم. ارکان سیاست ما در کردستان جنگ با جمهوری اسلامی تا سرنگونی آن و نقد و افشا سیاست جریانات ناسیونالیست کرد است. همچنانکه در بعد سراسری هم جنگ با جمهوری اسلامی و نقد و افشای جریانات راست و ناسیونالیست ایرانی ارکان سیاست ما است. بنابر این هر جریانی که به این ارکان سیاسی ما نزدیک باشد ما مانعی اصولی برای همکاری با آن نخواهیم دید.

 

ایسکرا ۹۸۸