صدا، صدای انقلاب سرخ / حمید قربانی

شعر
May 14, 2019

صدا باید به صدای: مرگ بر سرمایه، مرگ بر امپریالیسم و سک های زنجیری اش، مرگ بر دولت سرمایه داری، مرگ بر جمهوری اسلامی،  پیروز باد انقلاب قهری کمونیستی ، زنده باد کمونیسم! تبدیل گردد تا پیروز گردد!

https://www.facebook.com/mohammad.ghaznavian/videos/2362281327168268/

صدا، صدای انقلاب سرخ!

این صدا، صدای ماست! که می ماند که مرگی نمی شناسد!

این صدای ما، آری ما،

کارگران و زحمتکشان دنیا است.

این صدای ماست که زمین را می کاریم،

آن را آبیاری می کنیم،

آن را می درویم،

ولی چرا؟ چرا و باز هم چرا؟

محصول آن نباید از آن ما باشد؟

این پرسشی است،

نه از شما که شما استثمارگرید،

بلکه از خودمان،

از ما کارگران در معادن،

از ما کارگران در کارخانه ها،

ازما کارگران در مزارع نیشکر و موز و قهوه و گندم و جو و.. است،

کارگرانی که روزانه ۱۴ ساعت و... کار می کنیم،

مس، نفت و گاز، طلای سفید و زرد ،

به روی زمین می آوریم تا زینت آلات گردنهای شما گردد،

در حالی که همسران و فرزندان مان،

همراه ما در معادن و...

پوششی برای محافظت شان از سرما و گرما ندارند.

آری،

این صدا برای شما گوش خراش که نه،

بلکه مرگ آوراست،

برای این انگشتانش را بریدید

که نوای گیتارش قطع گردد.

چرا که،

شما در این صدا وحشت مرگ خودتان را می شنوید،

شما را این صدا بکار نمی آید

و برایتان خوش آهنگ نیست!

این صدا، صدای میلیونها

همچون شاهرخ زمانیها و اسعد رفعیان هاست

که ازشکنجه گاه و جنگل ها، دشت و کوهستان ها

خیابانها و میادین شهرها ،

کارخانه ها،

محل کار و قتلگاه ما و سود شما!

کارگران را به تحزب مخفی

کارگران را به مسلح شدن به سلاح آتشین،

برای قلب استثمارگران

مغز پوکِ فرمان آتش دهنده گان دعوت می کنند،

خود یا خفه می شوند، بوسیله گزمگان

یا با گلوله پاسداران نظم طبقاتی به قتل می رسند.

یا درآتش سوزی ها عمدی و سهوی میسوزند

تا ایستادگی را پاسدارند!

این صدا، این صدا و فریاد

از چپیاست که از حلقوم دانشجویان شنیده می شود

که درست مانند کارگران کارخانجات نیویورک و بنگلادش

در آتش خشم نوکران سرمایه میسوزند

ولی همچنان صدا میدهند که نبرد ادامه دارد.

این صدا،

این صدا،

باید به صدای یک طبقه میلیاردی،

زحمتکشان یک جهان مبدل گردد.

طبقه ای که باید سازمان یافته و مسلح گردد

تا رهایی اش که رهایی بشراست، میسر گردد.

طبقه ای که باید دولت شما سرمایه داران را درهم بپاشد،

دولتی جانشین آن کند که پایان دولت هاست،

پایان استثمارانسان ازانسان،

پایان دوران بربریت کاپیتالیستی،

پایان دهنده ی جامعه طبقاتی،

لغو کننده ی مالکیت خصوصی برابزار تولید،

بر قرار کننده ی مالکیت دسته جمعی،

ما کارگران و زحمتکشان بر ابزار تولیدمان باشد.

آری، این صدا صدای ماست،

صدای ارتش فردای کارگران است!

این صدا،

فردا با صدای میلیاردی کارگران

و

غرش توپهای انقلاب سرخ،

شما را پذیرا است!

این صدای ماست،

ما کارگران تولید کننده و محرومان امروز،

تولید کنندگان نعم امروز جامعه ی بشری.

صدای ماست که باید جهانی را فتح کنیم،

مرزها را برداریم،

دین ها را لغو واز چهره جامعه بزدائیم

تا آدم آدم، انسان انسان گردد!

این صدا،

صدای انقلابیونِ سلاح بدست و در هم تنیده و یک تن گردیده،

صدای انقلابِ قهری کمونیستی کارگران و زحمتکشان،

کارگران و رنجبران کره زمین،

برای نجات کره ی زمین است!

زمین ما که شما؛ آری شما،

سرمایه داران سیری ناپذیر

سرمایه داران زالو صفت و سود پرست

که

خدا و دین تان

سود سرمایه تان است

خدایی نیست درجهان برای ما،

آری، برای ما و فریب ما،

فقیران و کارگران تولید کننده است

مایه زندگی تان خون ماست،

شما، امپریالیستها و فاشیست ها

با جنگ هایتان،

با حرص و ولع بی پایانتان،

آنرا به مرز نابودی رسانده اید!

این صدا،

صدای نجات هرآنچه که زنده است!

باید زنده بماند.

این صدا، این فریاد!

کارگرانیست

که نیروی ارتش شان،

نیروی طبقاتی شان

ستاد جنگشان، حزبشان است،

دولتشان، دیکتاتوری طبقاتی شان است

تا آزادی تا رهایی را

به جای مرگ به ارمغان آورند.

این صدا، آری، این صدا،

صدای کموناردهای تیرباران شده سال ۱۸۷۱،

درپای دیوارقبرستان پرلاشز پاریس است

که فرزندانشان به میدان آمده اند

تا تقاص خون پدرانشان را

نه از یک فرد جانی

بلکه از یک نظم و طبقه اجتماعی گیرند.

این صدا، آری، این صدا

صدای کارگران خاتون آیاد،

صدای کارگران معدن طلای سفید ماریکانا،

کارگرانی که نان می خواستند،

گلوله دریافت کردند،

در خون غلطیدند

با فرمان اصلاح طلبان و ضد نژاد پرستهای سرمایه.

تا بار دیگر ثابت گردد که،

دولت دستکاه سرکوب طبقه ی حاکم بر علیه طبقه ی محکوم،

دولت دیکتاتوری طبقاتی است!

تا بناگوش اپورتونیستان و صلح طلبان به سرخی گراید.

این صدا،

صدای کارگران در اول ماه، ۱۸۸۶،

شهر شیگاگو که با حمله نیروهای سرکوبگردرخون غلطیدند،

کارگران میدان تقسیم استانبول

که در بزرگداشت اول ماه مه هموراه سرخ

با گلوله فاشیستهای اجیرشده طبقه ی سرمایه ترک

چون برگ درختان بر زمین افتادند،

لنینگراد سرخ درسال ۱۹۱۷

صدای پیروزی موقت ماست!

صدای بلند شده امروزی،

کارگران در اهواز، هپکو، هفت تپه در ایران

ووو، سراسر گیتی است

که هیچگاه خاموش نمی شود.

صدای زحمتکشان ومحرومان روی زمین،

ندای انقلاب سرخِ جهانیِ ما،

ما، کارگران مسلح است!

حمید قربانی ۲۸ آوریل سال ۲۰۹۲ اسپارتاکوسی - برده ای که برای لغو برده گی به پا خاست!

https://youtu.be/vmEJXafFVjk


 
 

  Share/Save/Bookmark 

 
 

     مطالب مرتبط

 
   
 

Copyright © 2006 azadi-b.com