در مذاکرات آمریکا با طالبان

در مذاکرات آمریکا با طالبان

فمینیسم امپریالیستی بازهم چهرۀ زشت خود را نشان می دهد

نشریه انقلاب. 25 مارس 2019

در حالی که آمریكا مشغول مذاکره با طالبان است تا نیروهای ایالات متحده را مرحله به مرحله از افغانستان بیرون ببرد، نیویورک تایمز گزارش می دهد كه برخی از فمینیست ها و مدافعان حقوق زنان در ایالات متحده، افرادی مانند النور سمیل Eleanor Smeal  عضو «اکثریت فمینیستی» از كنگرۀ آمریکا می خواهند كه رژیم ترامپ و سازمان ملل متحد، حقوق زنان افغان را در دستور کار مذاکرات «صلح» با طالبان بگذارند.

او قبلا، در ماه فوریه، نامه ای به نیویورک تایمز را امضا کرده و با خروج فوری ایالات متحده از افغانستان مخالفت کرده بود. در این نامه گفته شده بود که این کار: «... باعث مرگ و آزار صدها هزار زن خواهد شد، از جمله نسل جدیدی از زنان تحصیل کرده که در سمت های رهبری در کسب و کار و دولت قرار گرفته اند.» (1)

بیایید نگاهی به آنچه در دور اول فراخوان ها و حمایت از طبقۀ حاکمۀ آمریکا اتفاق افتاد، از جمله در مورد حقوق زنان افغانستان:

طی چند روز پس از حملات 11 سپتامبر 2001، رژیم بوش شروع به حمله به طالبان در افغانستان کرد. این شامل چیزی است که نیویورک تایمز آن را «یک تعرض غیرمعمول بین المللی» «برای افشای وضعیت زنان در افغانستان» (2) توصیف کرد تا بدینوسیله، جنگی را که آمریکا آماده آغاز آن بود، توجیه کند.

مقامات بلندپایۀ بوش شروع به حمایت از فمینیست های آمریکایی که از منتقدان طولانی مدت زن ستیزیِ  طالبان بودند، کردند.(3) با وجودی که کاخ سفید به تازگی دفتر «ابتکارات» زنان را بسته و از روز اول به حکومت رسیدن بوش، روابط سردی با سازمان های حقوق زنان برقرار کرده بود اما شروع به تماس گیری با این سازمان ها کرد و طبق نوشتۀ سوزان فالودی (نویسنده)، کاخ سفید خواهان یافتن «زمینه مشترک» با آنها شد.

بسیاری از فمینیست های آمریکایی به دام افتادند. چندین روز پس از آنکه بمب های ب-52 ایالات متحده در تاریخ 7 اکتبر 2001 شروع به بمباران افغانستان کردند، فمینیست های مشهور آمریکا، رژیم بوش را به خاطر «دست به عمل» زدن تحسین کردند. برای مثال، سمیل، که در آن زمان رئیس «اکثریت فمینیستی» بود در جلسات کنگره در مورد وضعیت زنان اعلام کرد، «حالا، در حرکت برای احیای حقوق زنان نیازمند عزم جزم هستیم.» این سازمان طوماری برای تقدیر از رژیم بوش به خاطر اینکه گویا از حقوق زنان در افغانستان حمایت کرده است، منتشر کرد. (5)

در 24 مه سال 2002، بیست فمینیست مشهور و سازمان های زنان (از جمله «اکثریت فمینیستی» متعلق به سمیل، گلوریا اشتاینم، ایو انسلر، مریل استریپ، سازمان ملی زنان و دیگران) «تقاضانامه خطاب به جورج بوش، رئیس جمهور ایالات متحده» در نیویورک تایمز منتشر کردند.

این نامه از بوش می خواست تا به «وعده خود عمل کند» و سربازان و کمک های بیشتری به منظور «حفاظت از جان و امنیت آینده زنان افغان» به آنجا بفرستد. نامه می گوید که زنان آمریکایی از جنگ در افغانستان حمایت کردند، «به این دلیل عمده که وعده های شما را باور کردند که زنان افغان را از آزار و ستم رها خواهید کرد ... جنگ علیه تروریسم تنها زمانی موفقیت آمیز خواهد بود که مبارزه برای صلح و دموکراسی موفق شود.» (6)

«برگ انجیری» برای جنگ - واقعیتی بی رحم برای زنان و مردم افغانستان

همانطور که سوزان چیرا Susan Chira در نیویورک تایمزِ آخر هفته نوشته است:

بارنت روبین  Barnett Rubin، متخصص افغانستان در دانشگاه نیویورک که در مورد مسائل افغانستان در دولت اوباما مشغول به کار بوده است می گوید، زنان افغان، هرگز در قلب منافع استراتژیک آمریکا نبوده اند. هیچ چیز بالاتر از اهداف نظامی نیست.

«کارهایی که برای مردم می کنیم با این هدف است که برای عملیات نظامی امان محیط پذیرایی به وجود آوریم.» (تاکیدا از ماست)

بفرمایید! یک شخصیت طبقۀ حاکمه که تمرکز کارش روی امنیت ملی است، به روشنی روز می گوید ضرورت عمدۀ آنها چه بود. سوزان چیرا احساسات یکی از فعالین حقوق زنان را که افغانستانی است چنین بیان می کند: حمایت شان از زنان افغان، صرفا «برگ زنجیری بود تا دخالت نظامی آمریکا در افغانستان را از طریق عکس هایی از دخترانی که به مدرسه می روند، برای مردم آمریکا ملموس کنند.» تقاضاهای  طرفداران حقوق زنان در آمریکا از رژیم بوش، علیرغم صمیمیت و نیت شان، بر اساس نگاهی عمیقا وارونه به واقعیت بود و این نگاه وارونه را تقویت کرد. باب آواکیان به قلب موضوع می رود و می گوید:

ماهیت آنچه که در ایالات متحده وجود دارد، دموکراسی نیست بلکه سرمایه داری - امپریالیسم و ​​ساختارهای سیاسی برای تحمیل سرمایه داری – امپریالیسم است. آنچه ایالات متحده در سراسر جهان گسترش می دهد، دموکراسی نیست، بلکه امپریالیسم و ​​ساختارهای سیاسی برای تحمیل امپریالیسم است. (BAsics 1: 3)

امپریالیسم ایالات متحده نه تنها قادر به ریشه کن کردن روابط اقتصادی و اجتماعی سنتی افغانستان، از جمله، پدرسالاری و فرهنگ ارتجاعی عصر تاریکی و قیود مذهبی آن نیست، بلکه هرگز قصد چنین کاری را هم نداشته است. هدف آنها گسترش سلطه ایالات متحده  از طرقی که با این هدف سازگار باشد، بود.

باب آواکیان در سخنرانی خود در سال 2006 تحت عنوان «باز کردن راهی دیگر»، انگیزه های امپریالیستی در پشت جنگ ایالات متحده را روشن می کند. ایالات متحده برای تحقق این اهداف ائتلافی تشکیل داد با نیروهای بنیادگرای اسلامی که طرفدار آمریکا بودند، شبه نظامیان ارتجاعی و دلالان قدرت فئودالی در افغانستان که همان روابط ستمگرانه ای را نمایندگی می کردند که طالبان می کرد. به این ترتیب، منافع امپریالیست های ایالات متحده در این نبود که برای ریشه کن کردن روابط ستمگرانه ای که زنان را در زنجیر نگاه می دارد، حرکت کند. به طور مشابه، ایالات متحده به شدت از سلطنت سعودی که متحد مهم استراتژیک آن است حمایت کرده است و عربستان چندین دهه است که قوانین و مقررات قرون وسطایی علیه زنان را اکیدا به اجرا گذاشته است.

کل این ماجرا چه تغییری برای زنان افغانستان داشته است؟ با وجود آن که چند تغییر ظاهری در حقوق رسمی و قانونی آنها شده است، اما زنان افغانستان در روابط ستم گرانۀ سنتی و انقیاد اسلامی زندانی هستند. به جهات مختلف وضع آنها خیلی بدتر از همیشه است. قانون اساسی که در سال 2003 توسط رژیم تحت الحمایۀ آمریکا یعنی «جمهوری اسلامی افغانستان» تصویب شد، قانون شریعت (اسلامی) را هم سطح با قانون اساسی، در شکل دادن به زندگی افغانها به رسمیت می شناسد. به عبارت دیگر، حق مردانه و پدرسالاریِ بیرحمانه و ستمگرانه را به رسمیت می شناسد. این رژیمِ تحت الحمایۀ آمریکا در سال 2009 قصد داشت قانونی را مبنی بر «حق» شوهر در تجاوز به همسرش را تصویب کند اما اعتراضات بین المللی  او را مجبور به عقب نشینی کرد. در سال 2014، رژیم تلاش کرد تا از طریق یک قانون دیگر به نفع مردان برای سوء استفاده و تجاوز جنسی به بستگان زن اقدام کند. (8)

حدود دو سوم دختران افغان در مدرسه حضور ندارند و 87 در صد بیسواد هستند. (9) حداقل 70 تا 80 درصد زنان مجبور به ازدواج های اجباری هستند و بسیاری از این ازدواج ها قبل از سن 16 سالگی صورت می گیرند. افغانستان یکی از بالاترین میزان مرگ و میر مادران را دارد. (10) تقریبا 90 درصد از زنان افغانستان قربانی آزار خانگی هستند. (11)

حمایت فمینیست های آمریکایی از جنگ آمریکا نه تنها به این دهشت ها مشروعیت بخشیده است بلکه همچنین کل جنگ جهانی «علیه ترور» که واقعا جنگی برای امپراطوری است، باعث ریختن خون میلیون ها نفر در سراسر جهان شده است.

هرچند این واقعیت ها بسیار وحشتناک هستند اما طالبان، به عنوان یک نیروی بنیادگرای اسلامی حتی ارتجاعی تر، پتانسیلا چیزی غریبانه تر را نمایندگی می کند. در حالی که مذاکرات آمریكا با طالبان فعالانه پیش می رود، رژیم ترامپ هرگونه تعارف های مردم پسندانه و «برگ های انجیر» را کنار گذاشته و در مورد حقوق زنان حتا سخنی بر زبان نمی آورد. با این حال، به نظر می آید آدم هایی مثل النور سمیل، دست از کارهایشان بر نمی دارند و دوباره به کنگره و سازمان ملل متحد تقاضا داده اند که جلوی بیرون کشیدن فوری نیروهای آمریکا از افغانستان گرفته شود. این در حالی است که امپریالیست های ایالات متحده اهداف و طرق رسیدن به اهدافشان را خیلی روشن جلو گذاشته اند.

آنچه زنان افغانستان با آن روبرو هستند جنایت وحشتناکی علیه بشریت است که از طرف این سیستم می شود. در آمریکا، در افغانستان و سراسر جهان، همۀ کسانی که وجدان دارند باید بخشی از مقاومت علیه این جنایت باشند. اما هر گونه تلاش برای انجام این کار از طریق تقاضا دادن به همان قدرتهایی که بر این سیستم حکمرانی کرده و آن را اعمال می کنند، هرچه بیشتر به این جنایت خدمت کرده و باعث تداوم این دهشت ها خواهد شد.

مقاله نیویورک تایمز به نقل از یکی دیگر از کارشناسان افغانستان در حکومت آمریکا می گوید: «در بازی سال 2001 زنان مهره بودند. و الان هم مهره هستد.»

این واقعیت وحشتناکی است ... که ادامه می یابد ... و تا زمانی که چنگال هیولایی نظام سرمایه داری-امپریالیستیِ تحت سلطۀ آمریکا، بر پیکر جهان فرو رفته باشد این وضع ادامه خواهد یافت. آنچه لازم است این است که در اسرع وقت و از طریق یک انقلاب واقعی، دستان این هیولا از پیکر جهان قطع شود.

ترجمه و انتشار از: حزب کمونیست ایران (م.ل.م)

آ درسهای ما در فضای مجازی

www.cpimlm.com

 https://www.facebook.com/cpimlm1380

https://www.instagram.com/cpimlm

 t.me/haghighatcpimlm

https://twitter.com/cpimlmc?lang=en

 توضیحات:

1. Letter: “Should the U.S. Pull Out of Afghanistan,” New York Times, February 7, 2019.  [back]
2. “A NATION CHALLENGED: SHAPING OPINION; First Lady to Speak About Afghan Women,” New York Times, November 16, 2001. The Bush regime’s campaign included a November 17 national radio address by Laura Bush, in which she claimed the war was “also a fight for the rights and dignity of women,” and appearances by a who’s who of war criminals from Vice President Dick Cheney to Secretary of Defense Donald Rumsfeld and Secretary of State Colin Powell.  [back]
3. In the 1980s, the U.S. armed and organized Mujahideen fighters and helped create Al Qaeda and the Taliban. Under Taliban rule in the 1990s, which the U.S. supported in certain ways, women were banned from going to school and working. They were not allowed to leave their homes without a male relative or be seen in public without a burqa. For defying the regime's repressive laws, women were openly flogged and executed.  [back]
4. T. Redtree, “The Hypocrisy of “Newly Minted Feminists”… And David Horowitz’ Dangerous Agenda,” revcom.us, October 21, 2007.  [back]
5. Smeal also stated, “There is no way to wipe out terrorism and establish a civil society there without the inclusion of women.” Congressional Testimony of E. Smeal on the Plight of Afghan Women - Part I, Part 2, Feminist Majority, October 10-11, 2001.  [back]
6. “Appeal to George W. Bush, President of The United States,” Equality Now, May 24, 2002; see also, “Women Leaders Call for Expansion of International Peace Troops and More U.S. Funds to Restore the Rights of Afghan Women,” Feminist Majority, April 8, 2002.  [back]
7. Susan Chira, “Women Here Are Very, Very Worried,” New York Times, March 22, 2019.  [back]
8. “A law that would permit Afghan men to hurt and rape female relatives,” Guardian, February 6, 2014.  [back]
9. Afghanistan: Girls Struggle for an Education, Human Rights Watch.  [back]
10. Afghanistan’s maternal mortality rate addressed at national health conference, USAID, April 6, 2017.  [back]
11. Afghanistan is Failing to Help Abused Women, Foreign Policy, May 1, 2015.  [back]