هشت مارس، پیش بسوی اتحاد جنبشها حول نان کار آزادی
اتحاد سوسیالیستی کارگری
March 03, 2019هشت مارس، پیش بسوی اتحاد جنبشها حول نان کار آزادی
امسال هشتم مارس، روز زن، در موقعیت ویژه ای فرا میرسد. طی چندین دهه اعتراضات زنان علیه انواع تبعیض های جنسیتی حتی هنگاهی که اهداف مستقل خود را داشت عملا در خدمت جناحها و باندهای رژیم اسلامی برای سهم بیشتری از غارت مردم قرار میگرفت. خیزش مردم در دیماه 96 علیه هر دو جناح اصلاح طلب، اصول گرا و کلیت رژیم اسلامی به این دوره پایان داد. اکنون سئوال محوری این است که جنبش زنان در خدمت به قدرت رسیدن کدامیک از آلترناتیوهای متعددی است که می کوشند تا جانشین رژیم اسلامی شوند. اکنون میرود تا بمرور همه جنبشها تحقق خواستهایشان را در فردای پس از ساقط شدن رژیم اسلامی دنبال کنند.
رژیم اسلامی چنان بی حقوقی مفرطی به زنان در ایران تحمیل کرده است که حتی یک نظام مردسالار، دینی و ارتجاعی مانند رژیم افغانستان هم می تواند در مقابل آن ژست طرفداری از حقوق زنان بگیرد. بعنوان مثال در افغانستان حجاب اجباری نیست. زنان از دیدن فوتبال در استادیوم محروم نیستند و خوانندگان زن حق دارند در کنسرت ها بخوانند و صدایشان ممنوع نیست. مسیح علینژاد با آزادیهای های یواشکی و چهارشنبه های سفید در افغانستان نمی تواند پا بگیرد و تنها محصول ضدیت افسار گسیخته حکومت اسلامی علیه زنان در ایران است. به این اعتبار مخالفت آلترناتیوهای مختلف با حجاب اجباری و نظایر آن به تنهایی نشانه ای از دفاع آنها از حقوق زنان نیست.
جنبش زنان علیه ستم جنسی و ستم طبقاتی بر زنان، مجموعه ای از مطالبات حقوقی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دارد که برآورده شدن آنها بستگی به نوع نظام جایگزین با رژیم اسلامی دارد. تقلیل خواستهای جنبش زنان به حجاب اجباری و کنار گذاشتن کلیت خواستهای زنان در عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، آموزشی، خانواده، محیط کار تحت هر عنوان و بهانه ای کمک به فروختن جنبش زنان به آلترناتیوهای جمهوری لیبرالی و سلطنت طلبانه است. این آلترناتیوها علیرغم ساختار سیاسی متفاوتشان همگی بر یک نظام اقتصادی نئولیبرالی متکی هستند در تمام دنیا فقر را زنانه کرده است. سیستم اقتصادی آلترناتیوهای لیبرالی و سلطنتی بر خصوصی سازیهای وسیع و از جمله پولی کردن مدارس و دانشگاهها استوار است. کارگران ایران و از جمله کارگران نیشکر هفت تپه، فولاد اهواز و هپکو اراک تنها چند نمونه از صدها هزار قربانیان خصوصی سازیها هستند.
مبارزه جنبش زنان علیه ستم جنسی و طبقاتی مکمل یکدیگرند و تحقق مطالبات جنبش زنان در همه عرصه ها بدوا در گروه اتحاد سراسری زنان در انواع تشکلهایشان و اتحادشان با جنبش کارگری، دانشجویی، اعتراضات معلمان و بازنشستگان است که هیچ یک جنبشی صرفا مردانه نیست. اتحاد همه این جنبشها حول "نان کار آزادی" که بیانگر تمام خواستهای معیشتی، رفاهی، آزادیخواهانه و برابری طلبانه این جنبشهاست، راه مبارزه متحد را هموار می کند. اکنون سئوال محوری سیاست ایران این است که اعتراضات معلمان، بازنشستگان و مبارزات جنبشهای دانشجویی، کارگری و زنان به تقویت و مقبولیت کدام آلترناتیو جانشین رژیم اسلامی کمک می کند. اتحاد این جنبش ها حول "نان کار آزادی" سدی است تا نیروی مبارزه و اعتراض کارگران، زنان، دانشجویان، معلمان و بازنشستگان در خدمت به قدرت رسیدن رژیمی گردد که خواستهای این جنبشها بگونه ای بنیادی متحقق گردد.
زنده باد هشت مارس، روز جهانی زن
زنده باد جنبش نان کار آزادی
کمیته اجرایی اتحاد سوسیالیستی کارگری
اول مارس 2019 – دهم اسفند 1397
