جنبش تعاونی کارگری در امریکا

مطلب
February 02, 2019

جنبش تعاونی کارگری در امریکا 
هنگامی که بازار سهام در اکتبر 1929 سقوط کرد، یک دهه سقوط اقتصادی، که به عنوان "رکود بزرگ" شناخته می شد، در ایالات متحده چیره شد و به سرعت در سراسر جهان گسترش یافت.  در ایالات متحده یک چهارم جمعیت از کار بیکار شدند. در طی مدت زمان کوتاهی زاغه نشین هایی  که به عنوان "هوورویول" (“hoovervilles”)
شناخته می شدند ( کنایه به تقصیر رئیس حمهور وقت، Hoover ، به خاطر بحران)  یکی پس از دیگری در کنار شهرها  در سراسر کشور سر برآورد. کارخانه ها عاطل و باطل میماندند، در همان حال  کشاورزان کالایی تولید می کردند که نمی توانستند آن را بفروشند. خشکسالی های شدید و طوفان های گرد و غبار که باعث شد کشاورزان را از زمین های خود بیرون کنند، بر وخامت اوضاع افزود. دهها هزار خانواده برای فرار از محرومیت های ناشی از بحران، سر از مزارع به ویژه در اوکلاهما و تگزاس و کالیفرنیا درآوردند. تصاویر این زمان در صحنه های حاکی از صف های طولانی در انتظار  کار، نان و سوپ در رمان "خوشه های خشم" نوشته Steinbeck  برای مردم جهان آشنا است.

این حرکت، بزرگترین جنبش علیه بیکاری در تاریخ ایالات متحده است که با پرچم  پاسخ پایین به بالا در مقابل رکود بزرگ ظهور کرد. این جنبش، که به عنوان جنبش تعاونی "خود- یاری" (SELF-HELP) شناخته میشود، در سال 1932، زمانی شکل گرفت که کارگران بیکار از کمپتاون در لس آنجلس، به مزارع کشاورزان در حومه شهر رفتند، و در ازای نیروی کار خود، بجای دستمزد غذا مطالبه نمودند.  بزودی، محصولات کفاف دستمزدها را نداد و همگی، در دامان گرسنگی اسیر ماندند.

15 ژانویه 1933: پس از کار در مزارع، اعضای تعاونی دستمزد خود را در سبزیجات جمع آوری کنند. منبع: لس آنجلس تایمز
آنچه که از تبادل کار ساده و فردی متولد شد، در نهایت تبدیل به یک جنبش توده ای در سراسر کشور گردید و  بیش از 1.3 میلیون نفر در 30 ایالت را فرا  گرفت. علارغم نسخه ساده "غذا به ازای دستمزد" هدف اولیه  جنبش تعاونی خود- یاری بسیار بلند پروازانه بود و  اشتغال کامل برای همه آمریکایی ها از طریق ایجاد تعاونی های کارگری و مصرف کننده را در افق خود داشت.  در عرض مدت کوتاهی دامن این جنبش از مبادلات کشاورزی فراتر رفت و تعداد زیادی از فعالیت های دیگر، از جمله فروشگاه های کفش، خدمات پزشکی، نانوایی ها، تهویه، ایستگاه های گاز و سرویس، و همگی بر اساس اصول همکاری را شامل گردید. مرکز حرکت این جنبش در لس آنجلس بود و بیشتر در کالیفرنیا. در گزارشی در مورد این تعاونیها میخوانیم:
در تعاونی در سانتا مونیکا، اعضا در زمینه تولید پنیر و لبنیات کار می کردند. آنها با کالج کشاورزی در  UCLA موافقت کردند تا درختان را در مزرعه تجربی UCLA کاشته و در مقابل از محولات میوه دستمزد خود را دریافت دارند.

 تعاونی "هانتینگتون پارک" روی باغچه های سبز در زمین های برهوت خارج شهر متمرکز بود، که  جمع آوری بیش از 27000 پوند محصولات تازه در یک چهارم سال  1936 حاصل فعالیت آنها ثبت شده است. به طور معمول، تعاونی ها قادر به یافتن ساختمان های خالی برای استفاده بدون هزینه برای مکان های ملاقات، ذخیره کالاهای مبادلاتی خود، و انجام کسب و کار بودند.

طولی نکشید سیستم های مبادله و ارز جدید منعطف با شرایط کار تعاونی ها پا گرفت و مثل برق گسترش یافت. مبادله مهارت کار در مقابل  نیازها یک  نمونه از این خلاقیت ها است.  انجمن بورس بیکاران (UXA) زمانی آغاز شد که ساکنان زاغه نشینان "شهر لوله" (Pipe City) در اوکلند، کالیفرنیا دست به ارائه تعمیرات خانگی مردم در ازای کالاهای مازاد بر احتیاج خانه های مزبور زدند:

"اعضای تعاونی با انجام این تعمیرات اسباب مازاد را دریافت کرده و سپس مابین خود بنا به تمایل و نیاز تعویض میکردند. در قدم بعد در تعاونی یک کمیسیون تشکیل شد تا امر تعمیرات و مبادلات در سطح شهر و مزارع اطراف هماهنگ گردد.  در عرض شش ماه، تعداد اعضای تعاونی  1500 عضو بود و دایره فعالیت پر رونق  اقتصادی آن شامل کارخانه ریخته گری و ماشین، فروشگاه چوب، گاراژ، کارخانه صابون، فروشگاه چاپ، تعداد زیادی چوب، کارخانه های زراعی و کارخانه های چوب بری میشد. آنها 18 کامیون را از ضایعات بازسازی کردند. این تعاونی تا حد توزیع  40  تن مواد غذایی را در سابقه خود ثبت نمود.
کار اعضای تعاونی بر اساس یک سیستم زمانی محاسبه میگردید، هر ساعت کاری معادل صد امتیاز بود. هیچ سلسله مراتبی از مهارت ها وجود نداشت و همه کارها به یکسان پرداخت می شد. اعضا می توانستند از اعتبارات کسب شده خود برای خرید مواد غذایی و یا برخورداری از خدمات پزشکی و دندانپزشکی، کوتاهی مو و موارد دیگر استفاده کنند. یک شورا متشکل از 45 هماهنگ کننده به طور منظم برای حل مشکلات و بحث در مورد فرصت های تازه حضور بهم میرساندند. "

در سال 1934، نویسنده اپورتون سینکلر، نویسنده ی محبوب سوسیالیست، بر اساس کار تعاونی ها  یک پلاتفرم به نام "پایان فقر در کالیفرنیا" (EPIC)، را برای فرماندار شهر طرح نمود. این پلاتفرم با عنوان "من، فرماندار کالیفرنیا: چگونه به فقر پایان دادم، یک داستان واقعی و متعلق به آینده" منتشر گردید.
این پلاتفرم اساسا شامل پایان بیکاری با اشتغال بیکاران در مزارع بکر و بکار اندازی کارخانه ها از طریق تعاونی بود."، خواستار پایان دادن به بیکاری با قرار دادن بیکاران در مزارع و کارخانه های استفاده نشده و به عنوان تعاونی ها بود. در این پلاتفرم  محصولات به منظور تامین نیازهای مردم تهیه شده و  دولت برای حمایت از تعاونی ها، بیماران و سالمندان پیش بینی شده بود.
با وجود بهره مندی از حمایت عظیم مردم، مبارزات انتخاباتی اونتون سینکلر پس از یک جنگ طولانی و تلخ با شکست روبرو شد. در حالی که تعاونی ها  به ویژه در لس آنجلس، همچنان از حمایت در میان مردم برخوردار بودند؛ از نظر اقتصادی مظنون به "تلاش های کمونیستی"، حمایت های سیاسی و مالی خود را بتدریج  از دست دادند.
این جنبش در سال 1940 ، هنگامیکه فرمانداری کالیفرنیا همه همکاریهای مالی و اداری خود را به پایان رسانده بود، افول کرد.
جنبش تعاونی SELF-HELP به طور عمده برای تأثیرگذاری بر تعهدات اجتماعی دولت امریکا در دهه های 1930 و 1940 شناخته می شود. تعاونی و اتحادیه های های اعتباری که امروز نیز کماکان  باقی مانده اند، ریشه در این جنبش دارند. امروزه و هر جا و با بحث احیای تعاونی ها و به هر ایده از اصطلاح "اقتصاد مشترک"، بر اساس توانایی و نیاز و نه بر اساس بهره کشی؛ درسهای بسیار مهمی از تجربه این تعاونی ها  قابل ارجاع و توجه است .