نویدِ سربه‌دار و سرافراز، در سنگر جاودانه شد
عباس منصوران
September 15, 2020نویدِ سربه‌دار و سرافراز، در سنگر جاودانه شد
نوید ما، اعدام نشد! نوید ما به قتل رسید. بیاییم برای یکبار و همیشه به کاربرد واژه‌ی اعدام پایان دهیم. نوید به قتل رسید.
قاتلان حاکم در ایران، مرگ‌آورترین موجودات روی‌زمین، پایانی جز عدم ندارند. برای یکبار و همیشه به کاربرد واژه‌ی اعدام پایان دهیم. واژه‌ی اعدام، با کاربرد حقوقی و قضایی شوم آن، به معنای فرایندی است که محکوم، دارای بی کم و کاست حقوق دفاع از خود بوده، بدون هیچ هراس و فشاری، با برخورداری از وکیل و وکلای مستقل، تا لحظه‌ی اجرای حکم غیرانسانی «اعدام»، با برخورداری از حق فرجام‌‌خواهی، با حضور پزشکی قانونی دیدار با خانواده تا اجرای حکم. اما حکومت اسلامی، هیچکس را در این چهل سال به‌این معنا، اعدام نکرده است. باندهای اصلاح طلب و اصول گرا، نشسته در حاکمیت، همگی قاتلانی‌اند که تا کنون دهها هزار تن را به شیوه‌ها‌‌ی زیر با قتل‌های دولتی، به قتل رسانیده‌‌اند.
قتلهایی که حکومت، مسئولیت آنها را به عهده می‌گیرد؛ همانند قتل سعید سلطانپورها،فرزداد کمانگر‌ها و دهها هزار زن و مرد سیاسی دهه‌ی ۱۳۶۰ و تا کنون.
قتلهاییکه زیر نام قصاص، مسئولیت آنها را به عهده جامعه می‌گذارد و خود که علمدار شریعت است را بی طرف نشان می‌دهد.
قتلهایی که با ترور و تروریسم دولتی به پیش می‌برد، همانند قتل‌های سیاسی دهه‌ی ۷۰، نمونه‌ی مختاری‌ها، پوینده‌ها و....
قتلهایی که زیر شکنجه، شرایط مرگ‌آور زندان‌ها، زجرکش کردن زندانی، رسیدگی نکردن به بیماری‌ها و نیازهای زیستی زندانی و... مرتکب می‌شود...
قتلهاییکه در زندان‌ها و بازداشتگاها مرتکب می‌شود، بی آنکه مسئولیت آنها را به عهده بگیرد. نمونه قتل‌عام بیش از پنج‌هزار تن از زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷.
در این قتل‌های سیستماتیک، تمامی دستگاه حاکمیت اسلامی، از ولی فقیه گرفته تا دیگر رهبران، آمرین و عاملین قتلها، از بالاترین عنصرحکومتی و دولتی و تمامی‌کسانیکه به این حکومت همکاری و همراهی می‌کنند و سبب بقا آن شده و می‌شوند، همگی قاتل به شمار می‌آیند. از این روی، همگی، دراین قتلها شریک بوده و دستانی آغشته به خون دارند و باید به محاکمه کشانیده شوند و کیفر ببینند.
نوید سنگری، سربه‌دار و سرافراز، در سنگر جاودانه شد. او اینک در هر رزم و فریاد و اعتراض کارگران و خیزشگران در سراسر ایران، همراه و پرچمدار نبردهای خیابانی است. نوید کارگر، اعدام نشد، معدوم آنان می‌شوند و خواهند شد که وجودشان در گرو نابودی و مرگ کشتزارهای زندگی است. نوید، پیش‌از آنکه به دار آویخته شود، به دست تبرداران حکومتی به خون غلتید. طناب ولی فقیه، در جستجوی گردن بود که به فرمان دژخیم خون‌‌آشام، سرو شیراز را یافت، داربُن زندگی نوید، پیش از دار، به خون کشانیده بودند و طناب دار برگردن نوید، خون چکان بود.
قتل نوید، نشانه‌ی درماندگی حکومت اسلامی است.
اینک در سراسر ایران، نوید پیروزی می‌دمد!
با سرنگونی انقلابی حکومت باندها، همه جا نوید آزادی، همه جا نویدها، همه جا زنان پیشتاز و آزاده، همه جا کارگران انقلابی، همه‌جای ایران، نسیم رهایی.
عباس منصوران
۱۳ سپتامبر ۲۰۲۰
