در حاشیه اعتراضات کارگران شهرداری مریوان

اسماعيل ويسى
August 03, 2020

در حاشیه اعتراضات کارگران شهرداری مریوان

کارگران شهرداری مریوان تنها مانده اند

روز شنبه 28 تیر ماه  1399 جمعی از کارگران شهرداری مریوان نسبت به عدم پرداخت چندین ماه دستمزد معوقه سال جاری و ماههائی از سال گذشته خود دست به اعتراض زدند. در جریان این اعتراض خطاب به شهردار جدید و شورای شهر، خواستار توجه به اوضاع معیشتی و پرداخت دستمزدهای جاری و معوقه، خود شدند. آنها می گویند با وجود اقتصاد ویران کننده و افزایش قیمت اجناس و کالاهای اساسی زندگی توان تامین هزینه های زندگی را ندارند. و در نامه تاکید کرده بودند که چرخ زندگی مان نمی چرخد.  باید تاکید کرد که،  کارگران شهرداری مریوان قبلتر نیز چندین بار برای دستیابی به حقوق و مزایای خود، دست به برپائی تجمع اعتراضی و اعتصاب زده، بودند ولی، تاکنون بدلیل پراکندگی و عدم حمایت اجتماعی- کارگری در شهر مریوان و تنها ماندشان،  با جوابهای سر خرمن و شانه بالا انداختن، روبرو شده اند.

کارگران بخش خدماتی و از جمله کارگران شهرداریها در سراسر ایران، از بی حقوق ترین بخشهای کارگری هستند. و هم اکنون در شهرهای " مریوان، سنندج. سریش آباد، بیجار، سقز، شاه آباد غرب- اسلام شهر، یاسوج، ماهشهر، کوت عبداله، تبریز و از 47 شهرداری استان آذربایجان‌غربی کارگران 39 شهرداریش با مشکل عدم دریافت دستمزدهای جاری و معوقه ، همچون سایر بخش های دیگر مراکز تولیدی و خدماتی، روبروهستند و ... و در تمامی این  تجمع های اعتراضی، مسئولین مربوطه گاها با وعده و وعید سر خرمن، پول نداریم. حتما جابجا خواهیم کرد که عملا شانه بالا انداختن است، جواب داده اند. باید تاکید کرد که عدم پرداخت دستمزدهای جاری و معوقه،  نتیجه اش، وضعیت ناهنجار فقرو فلاکتباریست که حکومت اسلامی سرمایه داران در ایران به کل طبفه کارگر و اکثریت مردم زحمتکش مزدبگیر، تحمیل کرده است. نمونه تیپیک چنین وضعیتی بر اساس اعتراف تمامی نهادهای متفاوت حکومتی، وجود داشتن 70 در صد مردم زیر خط فقر میباشد.  که اعتراضات کنونی کارگران هفت تپه، هپکو اراک، پتروشیمی ها و دیگر بخشهای صنایع نفت و ... و اعتراضات توده ای اجتماعی آبانماه 98 و متعاقب آن  تقابلی جدی در رابطه با این وضعیت تحمیل شده، است. که عملا گرسنگی دادن به جامعه است، از طرف حکومت اسلامی برای حفظ بقائش و در نهایت به استیصال سوق دادن جامعه، که جامعه را از هر لحاظ آسیب پذیر کرده و مصیبتهای اجتماعی غیر قابل مهاری را بوجود آورده است، آگاهانه میباشد . وضعیت کارگران شهرداری مریوان و کل مردم زحمتکش جامعه کردستان نیز، جدا از شرایط تحمیلی در سراسر ایران نیست!

کارگران شهرداری مریوان تنها مانده اند!

شهرداری مریوان دارای " 500 کارگر در بخش های متفاوت " میباشد. طی سال جاری و سال گذشته بارها دست از کار کشیده و نسبت به عدم دریافت دستمزدهای  جاری و بموقع و معوقه و سایر مزایای مربوط ، همچنانکه در اعترض اخیرشان تاکید نموده اند، بمیدن آمده و اعتراض کرده اند. اما، بعلت عدم همبستگی و پراکندگی و فاقد بودن تشکل مستقل کارگری، و عدم حمایت از طرف دیگر بخشهای کارگری و حتی تمامی کارگران شهرداری با شرکت خود در تجمعات اعتراضی شان و عدم حمایت مردم شهر مریوان. تنها مانده اند. در نهایت  با جواب وعده و وعید دروغین شهرداری و نهادهای مربوطه ، روبرو شده اند. همچنانکه در این اعتراض اخیر نیز، عده ای از کارگران شرکت کرده، بودند. چرا؟!

نقش  حمایت عملی، دیگر بخش های کارگری از جمله- انجمن کارگرا ساختمانی مریوان. انجمن کارگران خبازان مریوان و سروآباد.  فعالین برابری طلب و مردم شریف و آزادیخواه مریوان. خانواده های خود کارگران. نهادهای اجتماعی شهر مریوان، از این پروسه طولانی اعتراضات کارگران غایب هستند. چرا نیستند؟  به همین خاطر است که کارگران، علیرغم اعتراضات مدام و پیگیرشان، به مطالباتشات دست نیافته اند. زیرا تنها مانده اند!

چکار باید کرد؟

تقریبا پارسال در همین اثناء از جمع – 500 نفری کارگران شهرداری، 100 نفر تجمع اعتراضی – برگزاری کردند. همچنانکه در اعتراض اخیر هم – عده ای – شرکت کرده اند. اما، چون فاقد حمایت اجتماعی مردم مریوان و دیگر بخشها و انجمن های کارگری موجود و حتی خانواده هایشان بودند، به هیج نتیجه ای متاسفانه نرسیده اند.  سوال اساسی این هست. چرا تمامی کارگران  خود شهرداری بطور همبسته و متحد و اخیرا هم، شرکت نکرده اند.  آیا مشکلشان یکی نیست؟ و ... ؟ و ...

برای دستیبابی به خواسته های بر حق و مطرح. با پراکندگی بجائی نخواهید رسید. همچنانکه تاکنون هم چنین بوده است. پس لازم است. برنامه ریزی دقیق تر و همه جانبه تری کرد. از قبل تمامی کارگران شهرداری مریوان را قانع و متحدانه بمیدان آورد و اعتراض و اعتصاب همه جانبه باشد. پراکندگی را باید ختمه داد تا مو لای درز اعتراضتان، نرود. زیرا درد و مشکل یکی است. بدون ایجاد این اتحاد و همبستگی اولیه که شرط دستیابی به حمایت – اجتماعی – کارگری- در سطح شهر میباشد، بجائی نخواهید، رسید. قبل از هر عملی صف خود و خانواده هایتان را در حین  اعتراضتان که متحد طبیعی هستید، همراه کنید. در محلات مسکونی تان مشکل را با مردم،  بویژه جوانان و انسانهای پیشرو، بهر شیوه ممکن در میان بگذارید. جمع بسیار بزرگی هستید. مجمع عمومی برگزار کنید.  تقسیم کار کنید. مردم شهر مریوان، فعالین اجتماعی- کارگری، نهادهای دفاع از محیط زیست، دفاع از حقوق کودکان و زنان و ... بویژه انجمنهای کارگران ساختمانی و خبازان را در جریان بگذارید، توقع حمایت عملی، که همبستگی طبقاتی- اجتماعی است را، طرح و در پیش پایشان بگذارید. در چنین اوضاع و احوالی اعتراضتان را سازمانیافته تر بهر شیوه ممکن پیش ببرید و درتوازن قوا و زمان مناسب که لازم دانستید، در سطح شهر علنی و به خیابانها بکشانید!  بطور همزمان دست از کار بکشید. وگرنه در بر همان پاشنه خواهد، چرخید.

مردم آزادیخواه و فعالین اجتماعی- کارگری شهر مریوان

کارگران شهرداری مریوان برای دستیبابی به مطالبات بر حق شان، به حمایت عملی و همبستگی اجتماعی، احتیاج دارند. تنها مانده اند. آنان را بطور همبسته و متحدانه یاری بدهید، تا شهرداری مریوان و نهادهای مربوطه، به برآورده کردن خواسته هایشان کردن بنهند. این تنها راه عملی و توقعی انسانی- اجتماعی است. که، ممکن و عملی است.

زنده باد همبستگی اجتماعی کارگری- توده ای!

اسماعیل ویسی

10 مرداد 1399- 31 ژوئیه 2020 esmil.waisi@gmail.com

***