قلب حزب چپ روبه قبله می زند
رضا مقدم
April 21, 2020قلب حزب چپ روبه قبله می زند
صادق کار، مسئول کمیسیون کارگری حزب چپ (فدائیان خلق اکثریت) یکی از "توماریون" است که برای دهها میلیون طبقه کارگر ایران شوراهای اسلامی را بعنوان نماینده تعیین کرده اند! اکنون یک مقطع حساس تاریخی و محور تحولات ایران افزایش روز افزون شکاف بین مردم و رژیم اسلامی است. مردم ایران رژیم اسلامی را نماینده خود نمی دانند و با شهامت، دستان خالی و با از جان گذشتگی و تحمل دستگیری و شکنجه برای تغییر آن بپا خاسته اند، "توماریون" جنبش کارگری ایران را با تمام مبارزاتش، کشته ها، دستگیریها و شکنجه های فعالینش توسط رژیم اسلامی، هوادار رژیم جلوه داده اند!
"توماروین" بخشی از یک حرکت درون رژیمی هستند که هدفش مهار اعتراضات کارگری بر سر دستمزد در محدوده جناحها و قانون کار است تا مانند خیزش دیماه 96، آبانماه و دیماه 98 علیه کلیت نظام به حرکت در نیاید. شورایعالی کار در ادامه تصمیمات ضد کارگری هر ساله اش و با توجه به منافع صاحبان صنایع و سرمایه (دولتی و غیر دولتی) تنها اندکی به حداقل دستمزدها افزود. برای کلیت رژیم آشکار بود که تصمیم شورایعالی کار با مخالفت وسیع و میلیونی کارگران روبرو میشود و زمینه اعتراضات کارگری غیر قابل کنترل را فراهم خواهد کرد. لذا رژیم اسلامی روال همیشگی اعلام حداقل دستمزد در روزهای پایانی اسفند را منتفی کرد تا از قبل خود را برای چگونگی رویارویی با نارضایتی کارگران آماده کند. هدف شورای اسلامی هر ساله "مدیریت نارضایتی" کارگران از تصمیم شورایعالی کار است تا کارگران دست به عمل مستقیم نزنند. تبلیغات وسیع هر ساله آنها در مورد خط فقر و هزینه معاش یک خانوار کارگری که بیشتر از حد مورد نظر دولت و کارفرماها بود هدفش در انتظار نگه داشتن کارگران تا تصمیم شورایعالی کار بود. شوراهای اسلامی هر ساله چند روز قبل از سال نو با غر و لند با حداقل دستمزد مورد نظر صاحبان صنایع و سرمایه موافقت می کردند. تصمیم حداقل دستمزد نزدیک به تعطیلات سال نو اعلام میشد تا فرصتی برای سازماندهی اعتراض باقی نماند و پس از تعطیلات هم اعتراض برای کارگرانی که فاقد تشکل هستند بسیار دشوار است.
امسال شوراهای اسلامی همان هدف هر ساله را با امضا نکردن حداقل دستمزد دنبال کردند. با وخامت اوضاع اقتصادی که حتی رژیم هم انتظار "شورش گرسنگان" را دارد اگر شوراهای اسلامی مانند روال هر ساله، علیرغم ژست نارضایتی از میزان افزایش حداقل دستمزد آنرا امضا می کردند کلیت نظام شانس خود را برای کنترل اعتراضات کارگری از درون از دست می داد. شوراهای اسلامی با صلاحدید کل نظام از امضای افزایش حداقل دستمزد سال 99 خودداری کردند تا موقعیت خود را برای کنترل اعتراضات کارگری از درون از دست ندهند. چرا که صحنه برای فعالیت جناحهای رادیکال و سوسیالیست جنبش کارگری در سازماندهی نارضایتی و اعتراضات کارگری مهیا میشد و فقط نیروی سرکوب خشن برای رژیم باقی می ماند تا به اعتراضات پایان دهد.
از آنجا که اکنون کل ایران یک بشکه باروت است و هر لحظه ممکن است منفجر شود برای کنترل اعتراضات کارگری به حداقل دستمزد اقدامات فراتر از سالهای قبل انجام شد. یک ارکستر هماهنگ براه افتاد تا اعتراضات کارگری از حیطه جناحها، ارگانها و قانون کار رژیم خارج نشود. شوراهای اسلامی با حداقل دستمزد موافقت نکردند. منتها شوراهای اسلامی مطابق قانونشان که در مجلس تصویب شده به ولی فقیه التزام عملی دارند و اگر خامنه ای لب تر کند زیر هر سیاستی را امضا خواهند کرد. تعدادی از نمایندگان مجلس خواهان افزایش بیشتر حداقل دستمزد شدند. اکنون پایان عمر همان مجلسی است که خامنه ای اجازه نداد در مورد قیمت بنزین اظهار کنند و هیچ وقعی به مخالفتشان با لایحه بودجه سال 99 نگذاشت و فرستاد تا شورای نگهبان آنرا تصویب کند. دیوان عدالت اداری وصول شکایت از شورایعالی کار را اعلام کرد تا قوه قضائیه رسیدگی کند. این همان قوه فاسد قضائیه است که فعالین کارگری را که از جمله خواهان اضافه دستمزد هستند را به دستگیر، شکنجه و به حبسهای طولانی محکوم میکند. ترکیبی از اصلاح طلبها، لیبرالها و فعالین گرایش راست جنبش کارگری به حرکت در آمدند و با جمع آوری امضا اعلام کردند که نماینده کارگران ایران خود رژیم اسلامی است! از شوراهای اسلامی که نقش اساسی در سرکوب جنبش کارگری داشته اند، حمایت کردند و خواستار بررسی مجدد حداقل دستمزد توسط شورایعالی کار شدند. هنگامی که حتی اصلاح طلبان از تلاش برای تغییرات از درون نظام دست برداشته اند، و مردم ایران علیه کل نظام هستند "توماریون" خواستار اصلاح ساختار شورایعالی کار شده اند. سه جانبه گرایی در بهترین حالت یعنی هنگامی که یک ضلع مثلث آن منافع کارگران را به تمامی نمایندگی کند دو به یک به ضرر کارگران است. در ایران سه جانبه گرایی سه هیچ به ضرر کارگران است. "توماریون" قصد دارند وزن شوراهای اسلامی را در ترکیب سه جانبه گرایی که در ایران شورایعالی کار نامیده میشود، زیاد کنند. "شورايعالى کار" يک هيئت يازده نفره است. وزير کار رياست آنرا به عهده دارد، دو نفر به پيشنهاد وزير کار و تصويب هيئت وزيران که يکى از آنها بايد عضو "شوراى عالى صنايع" باشد، سه نفر از نمايندگان سرمايه داران که يکى از آنها بايد از بخش کشاورزى باشد، سه نفر نمايندگان شوراهاى اسلامى که يکى از آنها بايد از بخش کشاورزى باشد، يک نفر از اعضاى کميسيون کار و امور اجتماعى مجلس و وزير دادگسترى.
هدف این ارکستر هماهنگ که در این جا تمرکز ما بر شاخه "توماریون" آنست جلوگیری از هم راستا شدن مبارزات کارگری با مبارزات کل مردم ایران است که از دیماه 96 با شعار "اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمام ماجرا" از کلیت نظام عبور کرد. مبارزات مردم ایران در آبانماه 98، دیماه 98 و عدم شرکت در انتخابات دوم اسفند که به آخرین خاک ریزهای رژیم که سپاه و ولایت فقیه است رسیده در ادامه خیزش دیماه 96 بود. هنگامی که شعار مردم ایران علیه "اصل ولایت فقیه" به گوش جهانیان رسیده "توماریون" شوراهای اسلامی که التزام عملی به ولی فقیه دارند را نماینده کارگران جا زنده اند. جنبش کارگری همراه و با اتحاد با دیگر جنبشهای اجتماعی که در برگیرنده کل مردم ایران است تشکلهای مستقل خود را ایجاد خواهند کرد، از سد شوراهای اسلامی و مدافعانش که "توماریون" هستند و کل رژیم اسلامی عبور خواهند کرد. "توماریون" روی عمر رژیم اسلامی زیادی حساب باز کرده اند!
اختلاف حاد درباره شوراهای اسلامی بین سوسیالیستهای جنبش کارگری با هواداران رژیم، لیبرالها و گرایش راست جنبش کارگری جدید نیست و با "توماریون" آغاز نشده است. گرایش رادیکال و سوسیالیست جنبش کارگری از همان ابتدا خواهان انحلال شوراهای اسلامی بودند و نقطه مقابلشان حزب توده و سازمان فدائيان خلق اکثريت قرار داشتند که از همان ابتدا با خواست انحلال شوراهای اسلامی مخالفت می کردند. فدائیان خلق اکثریت در مقاله "درباره نقشه کارسازمانگرانه در ميان کارگران" (نشريه کار شماره ٤١)، سیاست خود را در قبال شوراهای اسلامی توضیح داده اند. طی این مقاله فدائیان اکثریت شوراهاى اسلامى را "تشکل علنى، صنفى و قانونى و در برگيرنده کارگران" می دانند. از نظر فدائیان اکثریت خواست انحلال شوراهای اسلامی که از طرف سوسیالیستهای جنبش کارگری مطرح می شد "غیرمسئولانه" بود.(1) سیاست اکثریت ایجاد واحدهای سازمانی در درون شوراهای اسلامی و تسخیر آنها از درون بود. منتها به نظر می آید از دهه شصت تاکنون شوراهای اسلامی "روح و قلب" فدائیان اکثریت را تسخیر کرده اند و قلم و دهانشان را بدست گرفته اند تا علیه جنبش مستقل کارگری ایران، شوراهای اسلامی را نماینده کارگران بنامند.
فدائیان اکثریت برای اتحاد با رفقای سابقشان و ایجاد حزب چپ ده سال جلسه و سمینار گذاشتند و بحث کردند تازه جهت "احتیاط" سازمان خودشان را هنوز نگه داشته اند. منتها وقتی به جنبش کارگری میرسند صادق کار، مسئول کمیسیون کارگریشان و دیگر نزدیکانشان را روانه کرده اند تا طبقه کارگر ایران را تحقیر کنند و شوراهای اسلامی که یک تشکل رژیمی، ایدئولوژیک اسلامی و ملتزم به ولی فقیه را نماینده کارگران بنامند. شوراهای اسلامی با هیچ یک از معیارهای جهانی جنبش کارگری تشکل کارگری محسوب نمی شوند. تشکلی که در برگیرنده کارگران مستقل از جنسیت، عقیده، رنگ پوست و ملیت باشد و برای دستیابی به خواستهای کارگران علیه صاحبان صنایع و سرمایه و دولت حامی آنها مبارزه کند، تشکل کارگری است.
شرم آور است که از نظر "توماریون" و حزب چپ، لیاقت جنبش کارگری ایران نه تشکلهای مستقل کارگری بلکه همین شوراهای اسلامی ملتزم به ولی فقیه است! شورای اسلامی را نماینده کارگران نامیدن معنایی جز تایید زندگی فلاکت باری که رژیم و شورای اسلامی به میلیونها کارگر تحمیل کرده اند، ندارد.
---------------
1 – فدائیان اکثریت در دهه شصت خواست انحلال شوراهای اسلامی را "غیر مسئولانه" می نامیدند اما اکنون "توماریون" عده ای با نام مستعار و جمعهای بدون شناسامه راه انداخته اند تا به فعالین مستقل جنبش کارگری بدوبیراه بگویند و اتهام بزنند. تحمل این اراجیف در مقابل آنچه فعالین جنبش مستقل کارگری در زندانها و زیر شکنجه روسای شوراهای اسلامی متحمل می شوند، دشوار نیست.
-----------------
اسامی تعدادی از گردانندگان توماریون:
آیت نیافر - پرویز صداقت - فرشید یزدانی - فیروره مهاجر - محمد کریم آسایش - سیامک طاهری - جعفر ابراهیمی - مسعود امیدی - حسین اکبری - خسرو صادقی بروجنی - نسرین هزاره مقدم- راحله طارانی - عفت ماهباز- عبدالله وطنخواه - فرشین کاظمی نیا - فواد شمس - ناصر آقاجری- یاشار دارالشفا - یوسف علیجانی- حسام سلامت - جمشید اسدی- یاسر عزیزی - صادق کارگر - کاظم فرج اللهی- هاشم نیافر- علی دینی ترکمانی.
