كارگران را در يابيم
احمد رضايى
March 09, 2020كارگران را در يابيم
در روز هايى كه شيوع كرونا زندگى همه مردم را دچار اختلال كرده است. روزهايى كه هركس را ميبينيم خواستار قرنطينه شهرها و افراد است و بازار هاى خريد و فروش در بدترين حالت ممكن خود به سر ميبرد. اوضاع كارگران بدتر از هر قشر ديگرى است. بطور مثال به گفته رئيس اتحاديه هتلداران تهران ٥٠٪هتل هاى تهران تعطيل شده است و ضريب اشغال هتل ها به ٥٪ كاهش پيدا كرده است.اين يعنى دادن مرخصى اجبارى به كارگران و يا بنا به گفته رئيس اتحاديه هتلداران مشهد از مجموع ٢٥٠ هتل مشهد تنها ٥٪ هتل ها باز هستند و مابقى كاركران خود را به مرخصى بدون حقوق فرستاده اند. به گفته اصغر مير ابراهيمى رئيس اتحاديه رستوان داران تهران فروش رستوران ها ٣٥٪ درصد كاهش داشته است كه موجب اخراج بعضى كارگران شده است. آقاى على اكبر نريمانى رئيس اتحاديه چلو كباب فروشى ها ، مجموعه فروش چلو كبابى هاى تهران به دليل شيوع كرونا به زير ٣٠٪ كاهش داشته است كه به همين دليل بسيارى از اعضا صنف تعطيل كرده اند و كارگران را تا بهتر شدن اوضاع اخراج موقت كرده اند. همچنين اسدالله احمدى رئيس اتحاديه اغذيه فروشان تهران بيان كرده است كه به دليل اين بيمارى اكثر مغازه ها بسته اند و مابقى با ظرفيت ٣٠٪ توان كار دارند. كه به همين ميزان كارگران خود را كاهش داده اند. آقاى على بهرمند رئيس اتحاديه قنادى ها هم گفته است اين صنف بطور كامل در ركود است و يا آقاى محسن نظرى رئيس اتحاديه قهوه خانه دار هاى تهران گفته است كه ٩٥٪ از ٥هزار واحد اين صنف تعطيل شده اند و كارگران در مرخصى اجباى بدون حقوق قرار دارند. و آقاى اكبر شاهرخى رئيس اتحاديه گل و گياه تهران از كاهش ٧٠٪ فروش و به تبع آن اخراج كارگران خبر داده است و روئساى اتحاديه هاى خياطان و فرش شوى ها از كاهش ٥٠٪ فروش خدمات و اخراج نيروى كار خود اطلاع ميدهند. يا آقاى مسعود طباطبايى مدير سايت على بابا با افتخار از اخراج ٢٤٪ پرسنل خود سخن ميگويد.
به اين ليست ميتوان بسته شدن كارگاه هاى ساختمانى و مرخص كردن نيروهاى كار چه كارگر ساده ساختمانى باشد يا گچ كار و بنا. يا ركود كم سابقه در بخش گردشگرى كه تورليدر ها را بيكار كرده يا مربيان باشگاه هاى ورزشى را ميتوان نام برد
تمام اينها بخشى از ستم مضاعفى است كه يقه نيروى كار را در اين شرايط بحرانى گرفته است. كارگرانى كه با توجه به گزارشات فراوان از نبود ايمنى و بهداشت متناسب با اوضاع كنونى كشور در محيط كار دست به گريبان است و از سوى ديگر اخراج و مرخصى اجبارى بدون حقوق را در پيش روى خود دارد.
در اين آشفته بازار كه كارگر يا به دليل نبود ايمنى كافى در كارگاه ها قتل عام ميشوند يا به سبب مريض شدن در محيط كار ميمرد و يا به خاطر گرسنگى حاصل از اخراج. غياب سازمان ها و نهاد هاى نظارتى به وضوح مشهود است. تا حداقل با الزام كارفرما به رعايت بهداشت كارگاهى و اعطاى حق بيمه بيكارى به كارگران اخراج شده به بهانه اى كرونا كمك حال اين قشر آسيب پذير باشد.
در انتها بايد گفت با توجه به شوى تلوزيونى كه عموم اجتماع را تشويق به خود قرنطينه اى اختيارى ميكند كارگرانى كه دغدغه نان دارند نه تنها از اين امر استقبال نميتوانند بكنند بلكه در نبود اطمينان از نبود بيمه بيكارى استرس از دست دادن شغل و درآمد را هم بيش از مبتلا شدن به كرونا دارند
