نگاهی به مبارزات معلمان دراستان اونتاریوی کانادا

محمد کاظمی
March 05, 2020

نگاهی به  مبارزات معلمان دراستان اونتاریوی کانادا:

درروز ۲۱ فوریه امسال، برای اولین بار و بعد از ۲۴ سال،  چهار اتحادیه اصلی معلمان در استان اونتاریو دست به اعتصاب زدند و برای یک روز سیستم آموزش و پرورش را متوقف کردند که درنتیجه آن دو میلیون دانش آموز در این استان به مدرسه نرفتند. هم چنین در این روز و برطبق گزارشات رسمی ۳۰،۰۰۰ نفر در میدان کوئینز پارک تورنتو، در مقابل مجلس استان اونتاریو، دست به تظاهرات زدند. این اعتصاب  سراسری و تظاهرات در پاسخ به حمله وسیع دولت استان اونتاریو به وضعیت معیشتی معلمان و قطع امکانات آموزشی و تفریحی دانش آموزان بود. ازعواقب این حملات میتوان به خطربیکاری ۱۰،۰۰۰ معلم در پنج سال آینده، افزایش تعداد دانش آموزان کلاسهای درسی، کم شدن روزهای مرخصی بیماری و کم شدن حقوق معلمان بخاطر عدم افزایش حقوق آنها منطبق با افزایش تورم نام برد. حمله دولت آقای 'داگ فورد' تنها شامل کارمندان آموزش و پرورش نمیباشد بلکه این حمله جزوی از سیاستهای ریاضت کشی اقتصادی و دیگرکارمندان خدمات اجتماعی را دربر میگیرد.

در اینجا اجاز دهید مروری هرچند گذرا داشته باشیم به مبارزاتی  که اعتصاب سراسری در روز ۲۱ فوریه در اوج آن بود. در پنجم سپتامبر سال ۲۰۱۹، کارکنان اداره آموزش و پرورش که شامل کارکنان اداری، کارکنان نظافت مدارس و دستیاران آموزشی میباشد با ۹۳%  رای به اعتصاب دادند. درآن زمان سخنگوی  اتحادیه ئی که این کارکنان را در سر میز مذاکره نمایندگی میکرد گفت که اتحادیه اش برای دفاع از حق دانش آموزان و هم چنین برای حفاظت خدماتی که  اتحادیه درسراسر اونتاریو ارائه میدهد مبارزه خواهد کرد. از طرف دیگر آقای استفان لسه، وزیر آموزش و پرورش دولت فورد گفت که او دنبال قراردادی است که دانش آموزان را در اولویت قرار میدهد. اما این یک عوام فریبی بیش نبود. از زمان به قدرت رسیدن دولت فورد درسال ۲۰۱۸، این دولت  بیش از یک میلیارد دلار از بودجه  خدمات اجتماعی را حذف کرده است. بهر حال در روز پنجم اکتبر سال   ۲۰۱۹ اتحادیه کارکنان آموزش و پرورش که  ۵۵،۰۰۰ نفر را نمایندگی میکند با دولت فورد با کسب امتیازتی و بدون اعتصاب به توافق رسید.  از جمله این امیتازات تضمین دولت در عدم بیکارسازی کارکنان آموزش و پرورش بود.

مرحله بعدی نوبت معلمان بود که به مقابله با دولت فورد بروند. موفقیت نسبی کارکنان اداره آموزش و پرورش استان درعقب راندن حمله دولت فورد زمینه مناسبی برای معلمان در سر میزمذاکره فراهم کرده بود. اما در هفتم نوامبرهمان سال ، دولت اونتاریو لایحه ۱۲۴ را بالاخره به تصویت رساند. برطبق این لایحه، افزایش حقوق کارمندان خدمات اجتماعی منجمله  رانندگان آمبولانس ها، کارکنان بیمارستان ها و البته کارکنان اداره آموزش و پرورش در سقف %۱ فریز خواهد شد. این گستاخی و حمله به حقوق معلمان و دیگر کارکنان خدمات اجتماعی با واکنش اتحادیه های کارگری، کارمندان دولت و هم چنین با مخالفت اولیای دانش آموزان مواجه شد. دبیر کل فدراسیون کارگران اونتاریو(OFL)  که ۵۴ اتحادیه کارگری و یک میلیون کارگر در استان اونتاریو را دربرمیگیرد اعلام کرد که لایحه ۱۲۴ یک حمله مستقیم به قرارداد جمعی کارگران است و اینکه OFL خود را ملزم میداند که ازهر اقدامی برای مقابله با این لایحه استفاده کند; اگرچه او اقدام مشخص را پیشنهاد نکرد. چهار اتحادیه اصلی آموزش و پرورش نیز دریک بیانیه ای این لایحه را محکوم کردند. از آن زمان تا روز ۲۱ فوریه این اتحادیه ها و سایر سازمانهای کارگری به جمع آوری نیرو و اطلاع رسانی و آگاهگری در باره سیاست های ریاضت کشی اقتصادی دولت فورد که نتایج آن جز فلاکت و بدبختی برای میلیونها مردم زحمتکش و کارکن ندارد پرداختند. دراینجا جا دارد که هم چنین نگاهی داشته باشیم به مبارزات کارگران دردهه های گذشته.

'غول بیدار میشود': تا قبل از دهه شصت میلادی معلمان از داشتن اتحادیه محروم بودند. درآن زمان معلمان نسبت به کارگران از وضعیت معیشتی بهتری برخوردار بودند. اما دردهه شصت اوضاع و احوال تغییر کرد. درحالیکه سالهای رونق اقتصادی بعد از جنگ جهانی دوم به پایان میرسید، دولت ها نیز بفکر مقابله با رکود اقتصادی که درپیش بود افتادند. دراین میان کارکنان خدمات اجتماعی از جمله معلمان درزمره اولین قربانیان بودند. درسالهای اولیه دهه هفتاد در استان اونتاریو معلمان برای مقابله با حمله دولت به وضعیت معیشتی خود و بخاطر نداشتن اتحادیه دست به 'استعفای جمعی' نمودند. درسال ۱۹۷۳این اقدام معلمان  با لایحه ۲۷۴ دولت کانسرواتیو 'دی ویس' مواجهه شد که درآن استعفای جمعی غیر قانونی اعلام شده و برای افرادی که از این لایحه سرپیچی کرده ۵۰۰ دلار جریمه تعیین شده بود. اما معلمان نیز برای مقابله آماده شدند. پنج انجمن معلمان اعلام یک روز اعتصاب غیر قانونی و اقدام به  راه پیمایی در روز ۱۸ دسامبر نمودند. آن روزها استان اونتاریو شاهد یک تقابل طبقاتی بین معلمان و دولت اونتاریو و حامیان او بود. دولت و حامیان او منجمله شهرداران شهرهای مختلف به معلمان اتهام 'شستشویی مغزی دانش آموزان' و ' ترساندن' دولت را زدند. روزنامه دست راستی تورنتو استار نوشت که کارکنان خدمات عمومی نباید دست به اعتصاب بزنند. بر خلاف این یاوگویی های دولت و هوا دارانش، اعتصاب معلمان با حمایت مردم از جمله دانش آموزان، مدیران مدارس، پزشکان، دندانپزشکان و حتی اعضای شورای شهرتورنتو  استقبال شد.  یکی از خوانندگان روزنامه تورنتو استار درنامه ای به این روزنامه، دولت دی ویوس را با رژیم های نازی و استالین مقایسه کرد. یکی از نمایندگان حزب نیو دموکرات وزیر آموزش و  پرورش دولت، آقای ولس، را 'فاقد صلاحیت، کل شق و احمق' نامید. درروز هیجدهم دسامبر ۹۰ هزار نفر از ۱۰۵ هزار معلم دراستان اونتاریو در اعتصاب شرکت کردند. علاوه بر آن، ۳۰ هزار معلم درآن روز بطرف پارلمان اونتاریو، درمقابل میدان کویئنز پارک، راه پیمائی کردند. معلمان پلاکارد هایی نظیر 'لایحه ۲۷۴ را نابود کنید، ولس را اخراج کنید' ، 'غول بیدار میشود' ، 'نابود باد دی ویس' را با خود حمل میکردند. چند روز از ۱۸ دسامبر نگذشته بود که دولت از ترس تشدید مبارزه معلمان لایحه ۱۷۴ را پس گرفت. از آن مهمتر، معلمان توانستند که  در سال ۱۹۷۵ حق اعتصاب را بدست آوردند

 اما شاید آنچه بیش از پپروزی اعتصاب نصیب معلمان شد این بود که معلمان در طی سه روز بیش از هر حرکت دیگری درطی  سه ده گذشته سیاسی شدند. بقول ویلکنسن، یکی از سیاستمداران آن دوره،  معلمان دیگر معلمان یک هفته پیش نبودند و هرگز مثل سابق نخواهند شد. براستی غول بیدار شده بود.  

تقابل آینده معلمان و دولت اونتاریو: اعتصاب و راه پیمائی روز ۲۱ فوریه بزرگترین نمایش قدرت کارگران در استان اونتاریو بعد از سال ۱۹۹۷ بود که در آن یک میلیون کارگر در یک اعتصاب عمومی دست از کار کشیدند. این قدرت نمایی معلمان و سایر کارگران همانند اعتصاب عمومی سال ۱۹۹۷ در تاریخ مبارزاتی کانادا ثبت خواهد شد. در شرایط حاضر، معلمان و دیگر کارکنان خدمات اجتماعی از حمایت وسیع مردم عادی بهرهمند هستند. بر طبق یک آمارسنجی از طرف کانال خبری CTV ، یکی از مهمترین کانالهای تلویزیونی در استان اونتاریو، هفتاد درصد مردم حمایت خود را از اعتصاب معلمان اعلام کرده بودند. از طرف دیگر دولت آقای فورد از کمترین حمایت مردم برخوردار هست. اما همه چیز به این گره خورده است که آیا اتحادیه های کارگری توان و اشتیاق پس زدن سیاست های قلدرمنشانه دولت فورد و بهره برداری از پتانسل موجود درمیان کارگران را دارند و یا تنها قانع به قدرت نمایی در مقابل دولت و به گرفتن امتیازات جزئی قناعت خواهند کرد. این شرایط هم چنین فرصت بسیار مناسبی است برای نیروهای چپ و سوسیالیست که با سازشکاری سران اتحادیه ها مقابله کرده و راه را برای پیروزی های هرچه بیشتر طبقه کارگر در استان اونتاریو و کانادا فراهم نمایند.