حزب کمونیست کارگری و لیدرش عامل فشار اپوزیسیون راست در صف جنبش چپ!
منصور علوی
December 20, 2019حزب کمونیست کارگری و لیدرش عامل فشار اپوزیسیون راست در صف جنبش چپ!
رهبر حزب کمونیست کارگری با «خط امامی» نامیدن دانشجویان چپ و سوسیالیست، خشم همه جریانات و افراد چپ و کمونیست را علیه سیاستهای این حزب و نقش مخربش در جنبش چپ برانگیخته است، که واکنشهای مختلفی را در پی داشته است. بخشی از کادر و اعضای این حزب هم صدای‌شان درآمده.
طبق روال آشنای سبک‌کار این حزب، بعد از اعلام موضع از جانب لیدر، بزرگ و کوچک حزب با پر کردن فضای مجازی از توهین و شانتاژ علیه جریانات و فعالین سیاسی، خود را آلترناتیو آینده سیاسی ایران، و دیگران را «قهوه‌خانه نشین» خطاب میکنند. (انگار اگر کسی منزل خودش چایی خورد، مردم بیشتر برایش تره خورد میکنند.)
تقوایی و حزبش در حمله به دانشجویان چپ و سوسیالیست تنها نیستند. تلویزیون ایران انترناسیونال، تلویزیون منوتو، بی‌بی‌سی فارسی، دستگاه تبلیغاتی رضا پهلوی، شورای مدیریت گذار، مجاهد وفرشگر، و کل نیروهای اپوزیسیون راست و بورژوایی ایرانی همه روزه جنبش چپ و سوسیالیست و دانشجویان را مورد حمله تبلیغاتی قرار می‌دهند. حمله به کمونیستها رکن اصلی بیانیه‌ها و اساسنامه‌‌هایشان است، و ابایی از ابراز روزمره این دشمنی در سیاستهای شان ندارند.
اپوزیسیون راست از سرنگون رژیم حرف میزنند، ولی حمله به چپ و کمونیستها و جلوگیری از نفوذشان در جنبش های اجتماعی را، به بعد از سرنگونی موکول نمیکنند. هر جنبشی را با محک «تمامیت ارضی»، « حفظ پلیس و ارتش»، «حفظ نهادهای دولتی»، حفظ «ارزشهای دینی» ارزیابی میکنند. اگر باب طبع شان نبود، به اتهام کمونیستی بودن با آن مرزبندی میکنند.
در موازات با مواضع ضد چپ و کمونیستی اپوزیسیون راست و بورژوایی، حمید تقوایی نسخه کهنه و پوسیده «صبر ایوب» تا بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی را برای کارگر و دانشجو و معلم می‌پیچد.
چندین سال است که حککا این استراتژی و سیاست را در پیش گرفته. شعار «جمهوری انسانی»، شعار «همه با هم»، جلسات دفاع از بازی‌های «یواشکی» ، مسیح و گلشیفته، عکس یادگاری با سفرا و ورزا در روزنامه‌های دست راستی، و قالب کردن شیوه کار و ابزارهای اعتراض بورژوایی به عنوان روش اعتراض «چپ مدرن غیر هپروتی» ، حمله‌های هیستریک و شونیستی به چپ و کمونیست های کردستان، و حالا بلند کردن چماق «خط امامی» بر سر دانشجویان چپ و سوسیالیست.
اینها همه حکایت از این دارند که حزب کمونیست کارگری و لیدرش عملا به عامل فشار اپوزیسیون راست در صفوف جنبش چپ بدل شده‌اند.
تقوایی و حزبش خود را آلترناتیو آینده سیاسی ایران معرفی میکنند و دست و پا میزنند تا جایی در صف «نخبگان سیاسی» جامعه آینده ایران باز کنند.
البته آنقدر «شعورسیاسی» نزد حمید تقوایی انباشته شده که تشخیص بدهد برای راه دادنشان در صف «نخبگان» با پیش گرفتن استراتژی و سیاست رادیکال و کمونیستی آینده‌ای نخواهند داشت.
بیخود نیست تقوایی و حزبش برای به دست آوردن دل «براندازان» ج.ا. شعار «جمهوری انسانی» و «همه با هم» را جایگزین قدرت شوراها کرده‌اند، لبخند به لب با سفیر و وزیر و وکلای کارکشته بورژوازی عکس یادگاری میگیرند، در اجتماعات مزین به پرچم سه رنگ شیروخورشید «براندازان» پشت تریبون «یواشکی» در مورد سیاست برچیدن دستگاه پلیس و ارتش ، به دست گرفتن مراکز مالی و تولیدی سرمایه توسط شورا های کارگری، حق تعیین سرنوشت ملت‌های پچ پچ میکنند، که مبادا دوستان سلطنت طلب و «برانداز‌شان» بشنوند و دلخور شوند.
حمید تقوایی مصمم است حزبش را در رقم زدن آینده سیاسی ایران به هر قیمتی شده سهیم کند. و چون «شعور سیاسی» اش امیدی در «کلیشه‌های کلاسیک چپ هپروتی» نمی‌بیند، میکوشد با قالب کردن حزبشان به عنوان آلترناتیو چپ جامعه و نماینده کارگر و تهیدستان ایران ، صندلی‌ای دور میز «مدیریت گذار از جمهوری اسلامی» برای حزبش دست و پا کند، و نخبگان گرد میز را مجاب کند که به حزبش احتیاج دارند.
بنابر این نباید از «خط امامی» خواندن دانشجویان چپ و سوسیالیست، و «پیراهن عثمان» کردن بنر شعار علیه نئولیبرایسم توسط تقوایی و حزبش، انگشت به دهان ماند. کار از محکوم کردن لیدر و «هدایت اعضای حزبش به راه راست» گذشته.
مارکس مینویسد:
«...و اگر میخواستی با چوبدستی از خودت در برابر کسی که با شمشیر به سویت حمله‌ور شده بود دفاع کنی، باز می‌گفتند سوسیالیسم را ببین!( مارکس هجدهم برومر لوئی بناپارت).
کارگر و دانشجو و مردم چپ و سوسیالیست جامعه هر جا در برابر اپوزیسیون راست و بورژوا از منافع خودش دفاع کند، مورد سرکوفت و سرزنش عاملین شان در صف چپ قرار خواهند گرفت که باید دست نگه داشت، هدف «براندازی جمهوری اسلامی است، حرف از سوسیالیسم را بگذارید برای بعد».
بار دیگر تاریخ معاصر جامعه ایران در شکل کمدی بیمزه‌ای تکرار میشود.
بخشی از صفوف جنبش چپ و کمونیستی که چهار دهه برای منافع مردم کارگر و تهیدست تلاش کردند، اینبار با فکل و کراوات و به عامل فشار اپوزیسیون راست و بورژوا در درون جنبش چپ و سوسیالیستی تبدیل شده اند.
کارگر و دانشجو و انسان‌های سوسیالیست و آزادیخوا وظیفه دارند با تمام قامت در برابر نقش مخرب حککا در صفوف جنبش‌های رادیکال اجتماعی بایستند، ضمن افشای سیاست و استراتژی راست این جریان، از تکرار فکاهی تاریخ معاصر چپ جلوگیری کنند.
