چهل سال بعد از ناکامی در برآورده شدن خواستها و آرزوهای مردم، و مردمی که همچنان در پی تحقق آرزوهایشان هستند

جوانمیر مرادی
February 15, 2019

چهل سال بعد از ناکامی در برآورده شدن خواستها و آرزوهای مردم، و مردمی که همچنان در پی تحقق آرزوهایشان هستند.

چهل سال پیش در سال 57 با خیزش محرومان، حاشیه نشینان، کارگران و زحمتکشان و آزادیخواهان و برابری طلبان، یکی از مستبدترین حکومت های قرن بیستم سرنگون شد.

حکومتی که برای اکثریت مردم کارگر و زحمتکش جامعه، دنیایی پر از فقر و نداری و محرومیت از ابتدایی ترین نیازهایی زندگی از معیشت گرفته تا بهداشت، درمان، تحصیل و مسکن و غیره ساخته بود و در کنار استثمار و بهره کشی حداکثری از کارگران، فضایی مملو از وحشت و ارعاب و خفقان بر فضای سیاسی جامعه حاکم کرده بود. حکومتی که سایه‌ وحشتناک و مخوف ساواک را در سراسر جامعه گسترانده بود و هر ذره از آزادیخواهی و اعتراض به فقر و فلاکت معیشتی را با مشت آهنین این سازمان ضد بشری و وحشیش پاسخ می داد.

روز 22 بهمن 57 آخرین مراکز نظامی رژیم شاه به دست مردم انقلابی و عاصی از فقر و نداری و تشنه آزادی، تسخیر گردید و پایان عمر یک حکومت مستبد، ضد آزادی و ضد رفاه و خوشبختی مردم اعلام گردید و مردم رها شده از اختناق مسرور و سرشار از امید، دختران و پسران و زنان و مردان با امید به ساختن دنیایی شاد و مرفه به همیاری بی سابقه ای پرداختند. کارگران در برخی کارخانه ها برای اداره امور، شوراهای خود برپا کردند و مدیریت کارخانه را به دست گرفتند. تقریبا همه قید و بندهای سیاسی و اجتماعی از میان رفته بود.

اما این فضای سرشار از شادی، صمیمیت و همکاری و امید به ساختن دنیایی فارغ از فقر، گرسنگی، اختناق و وحشت از  سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام مدت زیادی دوام نیافت و یورش برای بازپس گیری دستاوردهای بعد از سرنگونی رژیم گذشته آغاز شد .

به شوراهای کارگران حمله شد و رهبران و نمایندگان کارگران در شوراها بازداشت، زندانی یا فراری داده شدند. آزادیخواهان و برابری طلبان بازداشت و تارومار شدند و آزادی های سیاسی و اجتماعی و حق تسلط بر امور تولید در کارخانه ها سلب گردید و بعد از آن، همه چیز دگرگون و تصویر جامعه به کلی عوض گردید. فضای آزاد تبدیل به بگیر و ببند شد، هر صدای آزادیخواهانه و برابری طلبانه و حق طلبانه شدیدا سرکوب گردید و هر تلاشی برای تشکلیابی، وحدت و انسجام جمعی و توده ای با سرکوب خشن و شکنجه و زندان پاسخ داده شد که روند آن تا امروز که نزدیک به چهل سال از شروع آن می گذرد، همچنان ادامه دارد.

چهل سال است که حاکمیت با شدیدترین و قرون وسطایی ترین سرکوب ها در تلاش و تقلای به سکوت واداشتن کارگران، معلمان، مزدبگیران محروم، زنان، دانشجویان، جوانان و همه مردم به تنگ آمده از فقر و تنگدستی و تشنه آزادی، برابری و مساوات است.

 اما این اتفاق نیافتاد و هیچ زمانی نبوده که مبارزه و اعتراض برای اعاده حقوق غصب شده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در بخش های مختلف جامعه به روش های گوناگون در جریان نبوده باشد.

‍ طبقه کارگر به عنوان جدی ترین و منسجم ترین بخش اکثریت مردم جامعه در امر مبارزه برای کسب حقوق انسانی در این چهار دهه نقش اساسی و بنیادی داشته و در ادامه مبارزه و تعمیق و جهت دهی و رو به اعتلا سوق دادن اعتراضات عمومی تاثیر گذاشته و به عنوان یک محور قدرتمند در مرکز مبارزات، ثابت و سترگ ایستاده است. خیزش های متعدد طی چهل سال گذشته که آخرین، قدرتمندترین و بنیان کن ترینش خیزش دی سال 96 بود، برآمد دوره های مختلف مبارزات توده ای حول طبقه کارگر بوده اند.

 طی یک سال گذشته با جلوتر آمدن و قدرتمندتر شدن صف مبارزات ناشی از تغییر توازن قوای به دست آمده در جریان خیزش 96، فضای اعتراضی جامعه کاملا قطبی و متفاوت با گذشته گردیده است . ظهور دختران انقلاب، اعتصابات سراسری رانندگان، معلمان، تجمعات بازنشستگان، اعتصابات کارگری از جمله کارگران هفت تپه و فولاد خوزستان که با حضور و حمایت گسترده تر بخش های  مختلف جامعه مواجه شد و قدرتمندتر از گذشته عرض اندام کرد و در ادامه با سراسری شدن خواست رفاه و آزادی و اداره شورایی، افق و دورنمای مبارزات کارگران و دیگر بخشهای معترض را به روشنی نمایان ساخت. اینها همه یادآور خواستهای کارگران، زنان، جوانان و همه انسان های آزادیخواه و برابری طلب دوران انقلاب 57 هستند که امروز بعد از چهل سال  همچنان جسورانه مطالبه می گردند و به طور بی سابقه ای امسال 22 بهمن روز سالگرد انقلاب 57 نیز به روز اعتراض به شرایط فلاکتبار توده مردم تبدیل شد. در سالروزی که آخرین میخ بر تابوت حکومت شاه کوبیده شد، با نمایش اعتراضی مردم تهران با نشستن بر سر سفره های خالی و با بالا بردن پلاکاردهایی در اعتراض به تورم، بیکاری، گرانی و به تعطیلی کشاندن مراکز کارگری در کرمانشاه و تبریز، این روز هم به تقویم مبارزات کارگران و محرومان برای تحقق مطالبات از چهل سال پیش بر روی زمین مانده افزوده شد.

 فقر، بیکاری و گرانی همچنان بیداد می کند و زندگی ها را تباه و نابود می کند و در برابر آن، مبارزات کارگران و اکثریت مردم تا تغییر شرایط غیر انسانی موجود با قدرت روز افزون ادامه خواهد داشت.

جوانمیر مرادی

25/11/1397

@anjomanbfk

www.anjomanbfk.blogfa.com