در حاشيه ”نامه هاى سرگشاده‟

جليل جليلى
January 09, 2019

در حاشيه ”نامه هاى سرگشاده‟

اين روزها يك نامه سرگشاده از طرف ايرانيان مقيم آلمان به آنجلا مركل و نامه ديگرى از طرف ايرانين مقيم سوئد خطاب به مقامات دولت سوئد منتشر شده است.

مضمون و محتواى اين نامه ها درخواست از سران حكومتهاى اين كشورها براى قطع ارتباطشان با جمهورى اسلامى و اعلام حمايت از مبارزات مردم ايران عليه حكومت اسلامى است.

اين نامه ها از طرف تعداد زيادى از آزاديخواهان و مخالفين جمهورى اسلامى ساكن در اين كشورها و يا جاهاى مختلف دنيا امضا شده اند.

همچنين نامه سرگشاده ديگرى از طرف اسماعيل بخشى، يكى از رهبران برجسته و شناخته شده جنبش كارگرى در ايران، به رييس قوه قضائيه جمهورى اسلامى نوشته شده است، كه همانطور كه در جريان هستيد، اين نامه حكومت اسلامى را ”آچمز‟ كرده و مقامات و سخنگويان اين حكومت را به تته پته انداخته است.

در مقابل اين اقدامات و اقدامتى از اين قبيل، برخوردها و موضع گيريهاى مختلفى انجام گرفته است. برخورد و عكس العمل سران جنايتكار جمهورى اسلامى و سخنگويان آشكار ارتجاع و طبقات استثمارگر گاها روشن و آشكار بوده است ولى گاها هم خيلى فريبكارانه و به اصطلاح گرگ در لباس ميش، بوده است. آنها علاوه بر استفاده از ابزارها، وسايل و شيوه هاى زمخت، خشن و تاكنون شناخته شده سركوب، از جمله پليس، ارتش، زندان، شكنجه و اعدام، از شيوه ها و روشهاى متفاوت ديگرى هم استفاده كرده اند و ميكنند. از جمله شيوه هايى كه اينروزها بيشتر بچشم ميخورد، عبارتند از:  به تمسخر گرفتن، بيهوده و بيفايده قلمداد كردن اعتراض و مبارزه، پخش بدبينى و بى اعتمادى نسبت به رهبران اعتراضات، به تمسخر گرفتن شيوه ها و روشهاى جديدى كه استثمار شوندگان و ستمديدگان براى بيان اعتراضاتشان و پيشبرد مبارزاتشان از آنها استفاده ميكنند، اختلاف انداختن بين رهبران جنبش كارگرى و ساير جنبشهاى حق طلبانه، و حتى بورژوائى قلمداد كردن اشكال، شيوه ها و عرصه هاى جديد مبارزه. (آرى، خود بورژوازى و سخنگويان آشكار و نهان اين طبقه استثمارگر اشكال و شيوه ها و عرصه هاى جديد مبارزات استثمار شوندگان را بورژوايى قلمداد ميكنند! مثلا استفاده كمونيستها و كارگران از اينترنت و مدياى اجتماعى را به تمسخر ميگيرند، مجازى ميشمارند و بورژوايى اش قلمداد ميكنند. يا مبارزه عليه حجاب اجبارى، مبارزه براى آزادى بيان و ساير آزاديهاى اجتماعى، مبارزه براى سكولاريسم، مبارزه عليه اعدام و سنگسار و مبارزه براى برابرى زن و مرد را عرصه هاى به اصطلاح دموكراتيك و بورژوائى نامگذارى ميكنند.)

ولى آنچه كه عمدتا مرا به صرافت نوشتن اين يادداشت كرد برخوردهاى بعضا ناروشن و نادقيق برخى از آن كسانى است كه خود سالها در صفوف مبارزه براى سوسياليسم و براى آزادى و برابرى حضور داشته اند و دارند. برخى ازاين دوستان به دام تبليغات بورژوازى ميافتند و ناخواسته بنفع بورژوازى و به ضرر مبارزات سوسياليستى و برابرى طلبانه مينويسند و حرف ميزنند. آنچه كه اين دوستان بايد مورد توجه قرار دهند اين است كه پا بپاى تحولات اجتماعى و تحول در وسايل ارتباط جمعى، شيوه ها و امكانات جديدى براى ابراز نظر و ابراز وجود و بيان اعتراض براى شهروندان و بخشهاى مختلف جامعه گشوده شده است. استفاده از اين امكانات، وسايل و ششيوه هاى جديد اعتراض، در كنار وسايل و شيوه هاى تاكنون شناخته شده مبارزه، ميتواند كمك موثرى باشد در قدرتمندتر كردن صداى اعتراض خود، رساندن صداى اعتراض خود بگوش هم طبقه اى هاى خود و ساير مردم در اقصا نقاط جهان، جلب افكار عمومى و ايجاد سمپاتى جهانى نسبت به خواستهاى بحق خود، تحت فشار گذاشتن دولتها و وادار كردن آنها به قبول برخى از خواستهاى مان و نهايتا، قدرتمندتر كردن صفوف طبقه كارگر و صفوف مبارزه براى آزادى، برابرى و عدالت اجتماعى. اين دوستان بايد توجه داشته باشند كه نه اسماعيل بخشى به شكنجه گران خود و رئيس قوه قضائيه حكومت اسلامى توهم داشته و دارد و نه نويسندگان و امضاء كنندگان نامه هاى سرگشاده اى كه در بالا به آنها اشاره شد، به آنجلا مركل و ساير سران دولتهاى بورژوايى توهم دارند.

اشكال اعتراضى جديد، شبيه همين نامه هاى سرگشاده، ميتواند نه تنها از طرف كمونيستها، بلكه از طرف همه مبارزان راه آزادى و برابرى بدست گرفته شود. مثلا امروز همه شكنجه شدگان در زندانها و بازداشتگاه هاى جمهورى اسلامى ميتوانند از اين شيوه ها براى بيان آنچه كه بر آنها رفته است و بيان اعتراض خود عليه شكنجه و زندان استفاده كنند.

ايرانيان آزاديخواه ساكن در ديگر كشورهاى جهان ميتوانند نه تنها از طريق تماس گرفتن با و نوشتن نامه به اتحاديه هاى كارگرى و نهادهاى مدافع حقوق بشر، بلكه همچنين، هر جا كه مناسب ميدانند، از طريق ملاقات با و يا نوشتن نامه هاى سرگشاده به مقامات دولتى كشور محل اقامت خود، چه بشكل فردى و چه بشكل جمعى، و يا با مراجعه به دفتر احزاب سياسى و يا نمايندگان مجلس در منطقه سكونت خود و يا مراجعه به خبرنگارانى كه ميشناسند و يا هر راه ديگرى كه مناسب ميدانند براى پخش اخبار مبارزات حق طلبانه مردم ايران عليه جمهورى اسلامى، جلب توجه افكار عمومى به اين مبارزات و جلب حمايت از اين مبارزات استفاده كنند و دولتهاى كشور محل اقامت خود را زير فشار قرار دهند و از آنها بخواهند كه روابط ديپلماتيك خود با جمهورى اسلامى را قطع كنند.

 آخرين درخواست من از همه شما رهبران جنبش كارگرى و رهبران ديگر جنبشهاى حق طلبانه و همه آزاديخواهان و برابرى طلبان در ايران و در خارج از ايران، اين است كه براى پيش برد موثرتر مبارزه مشتركمان، براى سرنگون كردن جمهورى اسلامى و برقرارى  يك جامعه سوسياليستى، آزاد، برابر و انسانى به حزب كمونيست كارگرى ايران بپيونديد.

 

جليل جليلى

۹ ژانويه ۲۰۱۹