درک مجید آذری از مناظره در مقابل درک مدرن از مناظره
“میان ماه من تا ماه گردون، تفاوت از زمین تا آسمان است:”!
مقدمه:
گاها ماجرائی اتفاق می افتد و عکس العملهائی بر می انگیزد. خود اون ماجرا ممکنست کوچک باشد اما عکس العملها را می شود بازتاب بیماریهای مزمن فرهنگی یافت. من از این فرصتها استفاده می برم تا گوشه های عقب ماندگی فرهنگ سیاسی ایرانی را جتی وقتی چندین دهه در خارج کشور زندگی می کند و بقول خودش در “جنبش مترقی” هم تداعی می شود ، نشان جامعه دهم.
تا این گوشه های عقب ماندگی و قشریگری عریان نشوند ، دور باطل ادامه می یابد دیکتاتورها می ایند و می روند اما دیکتاتوری و عقب ماندگی پابرجا خواهد ماند!
اینبار ماجرا این است که فردی(هر که باشد) تلاش کرده که پرونده زندگی یکی از بتهای گرایشات چریک فدائی (حمید اشرف) را دوباره باز کند و برخی از جنبه های این بت را مورد سوال ببرد.عکس العملهای هستریک چند وامانده “جنبش چریکی” را دیدیم اما حالا داریم عکس العمل مجید آذری از سمبلهای قشریگری فرقه کمونیست کارگری ایران را که فراخوان به مبارزه می دهد و اعلام می کند که “اینجانبش” قول می دهد ترتیب رینگ مناظره را هم بدهد، موضوع بحث منست.
مجید آذری اینبار در چهره حامی مناظره ظاهر شده (۱). مدعی است که مناظره چیز خوبیست! مدعی است که طرف این مناظره (چریک فدائی مارکسیست لنییست و چریک مارکسیست مجاهد) باید بپذیرند که مورد سوال قرار گیرند و متمدنانه پاسخگو باشند.اما همین فراخوان مجید آذری به مناظره از دید من علامت دیگریست از درک قشری ایشان نسبت به مفهوم مناظره مدرن. در این مقاله مقداری ادعایم را می شکافم:
(۱)اینباردرک مجید آذری از مناظره چه محدودیتهائی دارد؟
این اولین بار نیست که من نقدی بر مجید آذری می نویسم.ایشان همراه حبیب بکتاش از نمونه های بارز قشریگری در فرقه کمونیست کارگری هستند و من بارها به این قشریگری از زبان این دو پرداخته ام(۶). آخرین بار زمانی بود که مجید آذری بدنبال حزبش از رفت و آمد فعالین سیاسی به ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی دفاع می کرد!
دو جنبه درک مجید آذری از مناظره دچار محدودیت جدی است که او را در آرشیو فرهنگ چپ قدیم ایرانی نگه داشته:
اولا: مجید آذری بطور انتخابی ، یاد مناظره می افتد! زمانی که لازم می بیند “روشنگری شود” یادش می اید که مناظره چیز خوبیست. وقتی صلاح نمی داند هم خودش و هم فرقه اش مثل سایر فرقه ها از مناظره گریزانند! زمانی که خواستم پروژه مناظره سیاسی را اغاز کنم به ایشان هم پیشنهاد همکاری دادم(۵) ایشان فرمودند که “چون این مناظره ها قرار است حزب فخیمه ایشان را زیر سوال ببرد ایشان شرکت نمی کنند”! این عین استدلال ایشان بود! لذا از دیدگاه ایشان “مرغ همسایه غاز است”!
دوما: مجید آذری ، مناظره را ابزار زدن رقیب چریک و مسلمان می بیند! همانطور که فرقه های سیاسی ایرانی به مناظره فکر می کردند. اینها مناظره را ادامه دعوا با مشت و لگد ادامه فحاشی و اتهام زنی ادامه “درگیری مسلحانه” با دشمن می دیدند. هدفشان این بود که از مناظره یک پهلوانی افسانه ای بیرون بکشند که عبارت بود از حزب و سازمان خود! برنده مناظره در این دیدگاه قشری ، یک حزب یا یک سازمان یا یک درک ایدئولوژیک خاص بود.
در حوزه علمیه قم هم روش مناظره درس می دهند! شب و روز اخوندچه ها را جلوی هم قرار می دهند تا با هم “مناظره کنند” برنده این مناظره ها پشیزی ارزش برای جلو بردن جامعه ندارد. برنده و بازنده دنبال کسب مقام رهبری هستند و بس.
مجید آذری به این سنت تعلق دارد. گاهی وقتی منافع فرقه اش اقتضا می کند یاد مناظره می افتد و از مناظره هم یک منفعت فرقه ای انتظار دارد. وگرنه او هم در سطح مدرن به مناظره نگاه می کرد.
اما ببینیم درک مدرن از مناظره چیست؟
(۲)درک مدرن از مناظره چیست و فرقه کمونیست کارگری ایران کجای کار قرار دارد؟
در مقاله ای مستقل (۷) توضیح دادم که مناظره در فرهنگ مدرن ابزار تکامل افکار است.ابزار سنجش درست و نادرست ابزار رقابت سالم بین نظرات است.پیروز نهائی در مناظره جامعه و درک بهتر است.وقتی مناظره در فضای سالم در فضای ازادی و اجتماعی انجام شود جامعه امکان بهتری می یابد که انتخاب کند و لذا مناظره ابزار مهم ارتقاع مشارکت اجتماعی است.
مناظره چه در سطح علمی و چه در سطح امور اجتماعی بخش مهمی از زندگی روزمره است. روزی بپیان نمی رسد مگر مناظره ها در سطج مختلف جامعه انجام شوند.در کشورهای متمدن مناظره را به کودکان در مدارس یاد می دهند.یاد می دهند که انسان چگونه نظراتش را فرموله کند چگونه متمدنانه بیان کند چگونه نظرات مخالف را بفهمد و از مخالف هم یاد بگیرد و چگونه در مقابل حقیقت و منطق سر فرود آورد.
در مناظره مدرن برنده جامعه است برنده علم گرائی انسانگرائی و منطق گرائی است.مناظره با این فرض استوار است که سیر تکامل انسانی از طریق نقد مداوم نظرات امکانپذیر است و مناظره بستر نقد و تضارب افکار است برای جلو بردن دانش انسان و این مسیر مثل روخانه ای دائم در جریانست چرا که زمان هر حقیقتی را می فرساید و تازه کردن اندیشه را لازم می سازد.
فرقه کمونیست کارگری ایران از فراریان مناظره اجتماعی است(۳و۴) هم در فیسبوک و هم در صحنه پروژه مناظره فعالین این فرقه نشان دادند که ازمناظره سر افکارشان هراسان هستند. یکیشان در پروژه مناظره شرکت کرد اخراجش کردند دیگری یکبار در مناظره شرکت کرد (سیروان قادری) اون بعل دستیش (بابک یزدی) بهش توصیه کرد که با “روشنفکران اخته” مناظره نکند! و سیروان قادری هم ابتدا چند بار عذر خوست و بعد رسما فلنگ را بست رفت دنبال کارش!
فرقه کمونیست کارگری ایران از جامعه ترس دارد .بالای منبر خودش سالهاست نشسته و خوشحال از وعض هائی است که هر روزه چند نفری پشت میگروفونش تکرار می کنند! البته این وضعیت زار بقیه احزاب و فرقه های سیاسی هم هست! یک بیماری جمعی فرهنگی است.
فضاسازی برای مناظره مدرن کار احزاب و سازمانهای موجود نیست چرا که هدقشان را “کسب هژمونی خودشان” و لیدرشان می دانند. “پیروزی” را در سطح پیروزی خودشان تعریف می کنند و چون در معرض سوال قرار نمی گیرند دائما در باتلاق فرقه ایزم بیشتر فرو می روند.
مجید آذری فقط نمونه ای است متعلق به این فرهنگ! اینست که طور انتخابی گاهی برای زدن حریفی فریاد وامناظره ها سر می دهد! فریادی که بیش از علاقه او به حقیقت، محدودیتهای درک قشری او را نسبت به مناظره نشان می دهد.درکی که مبتلابه طیف وسیعی از فعالین چپ و کمونیست ایرانی است.
قضاوت نهائی را به خوانندگان واگذار می کنم!
منابع بیشتر:
(۱)دعوت به مناظره از چریک فدایی خلق قرن ٢١ مارکسیست-لنینیست وچریک مجاهد- مسلمان (مجید آذری)
http://www.azadi-b.com/G/2016/07/post_535.html
(۲)آرشیو نقد برنامه دنیای بهتر
http://monazere-siasi.com/در-نقد-برنامه-دنیای-بهتر
(۳)احسان ریاحی و سرانجام خوردن “میوه ممنوع نقد برنامه دنیای بهتر!”
(۴) نمونه هائی از مناظره ستیزی فرقه کمونیست کارگری ایران:
نگاهی به ماجرای گریز سیروان قادری از مناظره سر برنامه “دنیای بهتر”!
بررسی عکس العمل بابک یزدی به آغاز مناظره بر سر برنامه حزب کمونیست کارگری
(۵)آرشیو ۱۰۰ شماره اول پروژه مناظره تقدیم به همه آزادیخواهان
(۶)برخی نقدها به مجید آذری از حامیان فرقه کمونیست کارگری ایران:
نگاهی دیگر به استیصال قشریگری در دفاع از حزب کمونیست کارگری ایران از زبان مجید آذری!
چرا ثریا شهابی و مجید آذری در مورد “احزاب ” مخالفشان درست می گویند!
(۷)” پروژه تریبون مناظره ” ، پاسخ فراسیاسی به نیازی تاریخی