مقدمه:
بنا به گزارشات اولیه، دهها هزار نفر در دهها شهر بزرگ و گوچک در امریکا اول ماه مه، روز جهانی کارگر را جشن گرفته اند. گزارشات تظاهرات اول ماه مه ، سنتا در امریکا توسط شبکه مدیای حاکم، یا کاملا سانسور می شود یا فقط بخشهائی انتخابی ازش نشان داده می شود تا مردم را متقاعد کنند که “مشتی آنارشیست” و بدور از واقعیت زندگی در خیابانها جمع شده اند! تلاش سیستماتیک نظام تبلیغاتی در امریکا ، همیشه این بوده که سنت تظاهرات جهانی اول ماه مه در امریکا اجتماعی نشود. از همین رو طبقه حاکمه سعی کرده که “روز کار” دیگری بسازد و در مقابل روز جهانی اول ماه مه قرار دهد. این تردیستها سالها و سالها توانست جنبشهای کارگری و اجتماعی را در امریکا از جنبشهای بین المللی کارگری جدا نگه دارد اما از سال ۲۰۰۰، وقتی فشار بر علیه کارگران “غیر قانونی “مهاجر بالا گرفت، صحنه مبارزات کارگری تغییر کرد.جنبش جدیدی وارد صحنه شد که خود جنبشهای سنتی اتحادیه های کارگری را هم تحت تاثیر قرار داد که سنتا کنار احزاب حاکم قرار می گرفتند.این جنبش جدید ریشه در فعالین کارگری مهاجر داشت و به سرعت اول ماه مه را به تاریخ معاصر امریکا برگرداند!
اوج این جابجائی، سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ بود که صدها هزار نفر در خیابانهای شیکاگو و لوس انجلس به خیابانها امدند و جشن اول ماه مه رسما در امریکا مستقر شد. بواقع تاریخ جنبش کارگری امریکا شروع به جابچائی کرد.
موج بعدی وسیع اعتراضی، جنبش اشغال بود که در چند سال اخیر، به تقویت حضور مردم در خیابانها انجامید و اول ماه مه را به مرکزی برای تقاطع جنبشهای متفاوت کارگری، ذجنبش حمایت از کارگران مهاجر “غیر قانونی”. تبدیل کرد. طبعا مسیر این حرکتها و جنبشها خطی نیست و افت و خیزهائی دارد.امسال راهپیمائیهای اعتراضی گسترش سالهی قبل را نداشتند اما همچنان ئنقشه امریکا از شمال و جنوب و شرق و غربش تحت تاثیر راهیپیمائیهای اول ماه مه بود.
آنچه از دید من مسجل است اینست که اول ماه مه دارد سنتی محکم و پایدار در فرهنگ اعتراضی امریکا می شود و باید انرا از این دیدگاه ، تاریخساز نامید. طبقه کارگر و جنبش اعتراضی ضد سرمایه داری می روند تا سکوهای مستحکمتری برای نبردهای اینده فراهم آینده فراهم آورند.
مقاله کوتاه زیر گزارشی اولیه است خدمت خوانندگان تا تصویری بسازد از جشن اول ماه مه امسال در امریکا:
خلاصه گزارشات رسیده از تظاهرات امسال اول ماه مه در امریکا:
سابقه موج اخیر تظاهرات اول ماه مه در امریکا به سال ۲۰۰۰ برمی گردد که در لوس انجلس امریکا برای اولین بار مسئله کارگران مهاجر غیر قانونی بطور وسیع مطرح شد. این امواج ، متعاقب تشدید قوانین ضد کارگران مهاجر توسط حاکمان امریکا، در سال ۲۰۰۶ ابعاد سراسری بخود گرفت.
تمرکز تظاهرات اول ماه امسال نیز در امریکا بیشتر روی خواست قانونی کردن مهاجران به امریکا بود. نزدیک به ۱۱ ملیون نفر در حال حاضر بدون ویزای قانونی در امریکا زندگی می کنند. این در حالیست که قدرت مداران در واشنگتن دی سی مشغول بحث در مورد قوانین مهاجرت هستند.
در تظاهرات اول ماه مه امسال دهها هزار نفر در شهرهای مختلف شرکت داشتند. در لوس انجلس و شیکاگو مردم به زبان اسپانیائی فریاد زدند:”اوباما گوش کن! ما در حال جنگ هستیم!”
در مرکز شهر لوس آنجلس: ، تبلها ی ازتک به صدا در می آمد. پلاکاردها به زبانهای مختلف انگلیسی،اسپانیائی،چینی و کره ای ، در خواست واحد “قانونی شدن فوری مهاجرین” و پایان دادن فوری به دیپورت نیروی کار ، برافراشته بود. راهپیمائی به سمت بولوار المپیک و برادوی و سرانجام به حیابان اولورا کشیده شد و باعث بند آمدن ترافیک در بعد از ظهر گردید.
یکی از شرکت کنندگان بنام زامورا ، که بطور غیر قانونی از مرزهای جنوبی به امریکا وارد شده بود، در پلاکاردی اعلام می کرد که “ما اینجا هستیم برای تغییر در سیاستها و قوانین مهاجرت و همینطور برای گرفتن جشنی که نشان از قدرت نیروی کار دارد”
در آریزونا:تعداد شرکت کنندگان امسال در مقابل ساختمانهای فرمانداری،حدود ۳۰۰ نفر بود (در حالیکه در سال ۲۰۰۶ حدود ۱۰۰ هزار نفر بود). یک مکزیکی ۴۴ ساله بنام آلیسیا در پلاکاردش اعلام می کرد که :”من می خواهم در این کشور قانونی زندگی کنم”” می خوام بدون نگرانی در این کشور زندگی و کار کنم”.
در نیویورک: هزاران نفر در تظاهرات نیویورک بسوی مرکز شهر در مانتهاتان شرکت کردند.تظاهر کنندگان کمتر روی مسئله مهاجرت متمرکز شده بودند و بیشتر پلاکاردها تمرکز داشت روی جنبش اشغال وال استریت..درگیری زیادی بین پلیس و تظاهر کنندگان انجام نشد و تظاهرات مسالمت امیز گزارش شد.
مارنی هالسای ۴۷ ساله، یکی از تظاهر کنندگان ، شلاقی بدست داشت و فراخوان می داد که مدیران کمپانی جی پی مورگان(یک بنگاه مالی بسیار بزرگ) باید شلاق بخورند! او می گفت که :”بانکهای بزرگ هر جنایتی می کنند و رئسایشان هم هرگز به زندان نمی روند”!
در لوس آنجلس:در مرکز شهر تظاهراتی مشابه انجام شد.شعارها بیشتر متمرکز بود روی مسئله خواست قانونی کردن مهاجران. باچسیان یکی از مدیران محلی شاهد تظاهرات گفت که :” هر ساله از سال ۲۰۰۶ ،در اول ماه مه تظاهرات در این شهر برگزار می شود اما او تغییری در قوانین نمی بیند. یکی از فعالین تظاهرات اول ماه مه، بنام وندی گروئل امسال کاندید شهرداری این شهر شده و در تظاهرات اول ماه مه شرکت فعال داشت.او فریاد می زد:”امروز مردم به خیابانها آمده اند تا خوهان تغییرات اساسی در قوانین مهاجرت شوند”
جان لوپز از فعالین فیلیپینی حاضر در تظاهرات، از مردم خواست که فشار خود را برای تغییر قوانین مهاجرت بالا ببرند. قوانین پیشنهادی اخیر در کنگره امریکا، در ماه اخیر ، حقوق کنونی مهاجرین از جمله حق اسپانسر شدن برای برادران و خواهران را برای گرفتن کارت اقامت ،هم قرار است بگیرد! لوپز افزود:”مگر خواست دوباره پیوند خانواده ها شامل برادران و خواهران نمی شود؟”
در سیاتل ایالت واشنگتن: تظاهرات سیاتل در امسال با شرکت هزاران نفر در مرکز شهر انجام گرفت که در راهپیمائی حدود ۴ کیلومتری شرکت کردند به سمت ساختمان جکسن فدرال. مضمون اصلی تظاهرات ، حمایت از تغییر قوانین مهاجرت بود. پلاکاردها عمدتا بیان می کردند:”ما امریکا هستیم! هیچ انسانی غیر قانونی نیست!” در پلاکار دیگر نوشته بودند :” فراموش کنید قانونی کردن ماری جوانا را! مادر من را قانونی کنید!”(اشاره به قوانین جدید در ایالت واشنگتن مبنی بر قانونی کردن مصرف ماریجوانا!)
در تظاهرات اول ماه مه امسال ، ۱۸ نفر از تظاهرات دستگیر شدند و ۸ پلیس هم در جریان مقابله با تظاهر کنندگان زخمی گردیدند.پلیس از بمبهای صوتی و گاز فلفل در مقابل تظاهرکنندگانی که بسویش سنگ پرتاب می کردند، استفاده کرد. تعدادی ازتظاهر کنندگان ، در حالیکه صورتهای خودشانرا پوشانده بودند،در مرکز شهر سیاتل با پلیس درگیر شدند و مشغول تخریب کسیوکهای روزنامه ها گردیدند و بلوکهای خیابانی را به وسط کشیدند تا در مقابل پیشروی پلیس سد ایجاد کنند. شیشه های مغازه های کنار خیان هدف قرار گرفت و شکسته شد. شهردار شهر سیاتل، مایک مک گین، بعد از پایان تظاهرات و دستگیریها اعلام نمود که ” شهر ما بهتر از این بود و من از اعامل انجام شده نا امید شدم”
بنا به گزارشات شهردار سیاتل:، دو موج متفاوت در تظاهرات اول ماه مه در سیاتل قابل تشخیص بودند: مضمون “ضد سرمایه داری” تظاهرات ، در موج اول با تظاهراتی مسالمت امیز انجام شد. تظاهر کنندگان با اینکه اجازه رسمی تظاهرات نداشتند، با آرامش تظاهرات کردند. اما موج دوم، آنارشیستها، با حمله به پلیس و مراکز دولتی و تجاری، زمینه خشونت و دستگیریها را فراهم کردند.
در شیکاگو: هزاران نفر از تظاهر کنندگان در حمایت از حق زندگی “ساکنین غیر قانونی امریکا” به خیابانها امدند.این در حالیست که نماینده ایالت ایلینویز، سناتور دیک روبین به همراه چند نماینده دیگر قاونی را به کنگره پیشنهاد کرده تا نزدیک به ۱۱ ملیون ساکن “غیر قانونی امریکا” را از سایه زندگی غیر قانونی خلاص کند.
نزدیک به هزار نفر از فعالین جنبش اشغال در پارک یونیون تجمع کردند و شعار “می تواند انجام شود”(در اشاره به قانونی کردن مهاجرین) را سر دادند. فدراسیون کارگران شیکاگو یم تظاهرات جداگانه در کنار یادبود کی مارکت تدارک دیده بود و این دو گروه در ساعت ۳ بعد از ظهر به هم پیوستند و تظاهرات مشترک در محل پلازای فدرال انجام شد. در آنجا دیک روبین سخنرانی کرد. حضور آنارشیستها با پوشش صورتهاشان بتدریج بیشتر شد و درگیریهای مختصری با پلیس اتفاق افتاد.
منابع بیشتر:
تظاهرات اول ماه مه ۲۰۱۳ در سیاتل واشنگتن امریکا
http://news.yahoo.com/may-day-rally-turns-violent-seattle-032255547.html
تظاهرات اول ماه مه ۲۰۱۳ در سراسر امریکا
http://www.latimes.com/news/local/la-me-ff-may-day-immigration-20130502,0,458801.story
تظاهرات امسال اول ماه مه،۲۰۱۳ امریکا متمرکز است بر علیه قوانین مهاجرت
http://news.yahoo.com/may-day-rally-turns-violent-seattle-032255547.html
سعید صالحی نیا: اول ماه مه در امریکا به همت جنبش ۹۹ در صدیها یک قدم به جلو کشیده شد! گزارشی کوتاه از اول ماه مه در امریکا(۷ مه ۲۰۱۲)
http://www.rowzane.com/more-articles/80-saeed-salehi/9804-b.html