بابک کسرایی

رفقایی که مرا می‌شناسند می‌دانند که مدتی است در سطح جهانی از گروهی به نام «گرایش بین‌المللی مارکسیستی» (IMT) حمایت می‌کنم و به نیروهای آن پیوسته‌ام. این گروه که هواداران آن در بیش از چهل کشور دنیا٬ از اروپای غربی و آمریکای شمالی و لاتین تا پاکستان و مراکش و نیجریه٬ حاضر هستند به عقیده من بهترین سازمان کمونیست جهانی …

خردادماه امسال شاهد آغاز انقلابی جدید در ایران بودیم. توده­های میلیونی مردم که حداقل قریب یک دهه بود در جنبشی عمومی علیه جمهوری اسلامی، گاه افتان و گاه خیزان، شرکت داشتند، این بار با تمام نیرو به صحنه سیاسی آمدند و انقلابی را آغاز کردند که تا امروز به پیش می­رود و چندین سال ادامه خواهد داشت.

چندین سالی هست که نویسنده‌ی این مطلب از چهارشنبه سوری به عنوان روز «تمرین انقلاب» یاد می‌کند. هر کسی که در مراسم چهارشنبه‌سوری شهرهای بزرگ ایران شرکت کند٬ متوجه چرایی چنین احساسی می‌شود.

babakkasrayi@yahoo.com دو مقاله اخیر من که در سایت‌ها منتشر شده‌اند به پاسخ‌هایی از سوی رفیق سعید صالحی‌نیا منجر شده‌اند. ضمن تشکر از ایشان برای توجه به مطالب و پیشنهادات‌شان، در این‌جا به بعضی نکاتی که مطرح کرده‌اند پاسخ می‌گویم.

دو مقاله اخیر من که در سایت‌ها منتشر شده‌اند به پاسخ‌هایی از سوی رفیق سعید صالحی‌نیا منجر شده‌اند. ضمن تشکر از ایشان برای توجه به مطالب و پیشنهادات‌شان، در این‌جا به بعضی نکاتی که مطرح کرده‌اند پاسخ می‌گویم.

نویسنده‌ی این مقاله به همراه گروهی از فعالین مختلف دیگر یکی دو روز است که نخوابیده و بیدار مانده‌ایم تا همبستگی خود با جنبش انقلابی در ایران را نشان دهیم و همزمان اخبار اعتراضات را به انگلیسی ترجمه و به جهان مخابره کنیم.

جمهوری اسلامی این روزها مثل میوه‌ای است که روی شاخه‌های درخت تاب می‌خورد و انگار هر آن ممکن است بیافتد. خواست سرنگونی این رژیم امروز در جای جای جامعه ریشه دوانده است. جالب است که بعضی مذبوحانه می‌گویند:‌ "در ۲۲ خرداد هم فقط ۵ میلیون از ۸۰ میلیون به خیابان‌ها آمدند و این‌ها هنوز اقلیتند! و تازه همین تعداد هم …

جمهوری اسلامی این روزها مثل میوه‌ای است که روی شاخه‌های درخت تاب می‌خورد و انگار هر آن ممکن است بیافتد. خواست سرنگونی این رژیم امروز در جای جای جامعه ریشه دوانده است. جالب است که بعضی مذبوحانه می‌گویند:‌ “در ۲۲ خرداد هم فقط ۵ میلیون از ۸۰ میلیون به خیابان‌ها آمدند و این‌ها هنوز اقلیتند! و تازه همین تعداد هم …

"مرگ بر جمهوری اسلامی!"، "مرگ بر دیکتاتور!" هفته‌ی اول ماه اوت، رویدادی با نام "مدرسه‌ی جهانی گرایش مارکسیست بین‌المللی" در حومه‌ی بارسلونای اسپانیا برگزار شد. شعارهای فوق‌الذکر در گوشه گوشه‌ی این هفته مرتب سالن سخنرانی را پر می‌کرد. نه فقط سالنِ سخنرانی که در تفریحات شبانه و حتی بازی‌های فوتبالِ حول مراسم، این شعارها بیش از هر چیز دیگری شنیده …

بابک کسرایی "بدون انقلاب سوسیالیستی، آن هم در همین دوره‌ی بعدی تاریخی، فاجعه‌ای تمامِ فرهنگ نوع بشر را تهدید می‌کند. حالا نوبت پرولتاریا است و در واقع بیشتر نوبت پیشتاز انقلابی‌اش. بحران تاریخی نوع بشر به بحران رهبری انقلابی تقلیل یافته است." (لئون تروتسکی، برنامه‌ی انتقالی (۱۹۳۸)، ترجمه از خودم).