کلیسای نتردام: اوروسانتریزم، ناسیونالیسم و ریاکاری
آتش سوزی کلیسای نتردام در پاریس در این هفته در راس اخبار قرار گرفت. رسانه های بستر اصلی به این خبر پوشش وسیع دادند. گزارشات مملو از غم و درد بود؛ در صفحه تلویزیون ها اشکها ریخته شد. این آتش سوزی یک واقعه دردناک بود؛ یک بنای تاریخی بسیار زیبا، نمودی از دستاوردهای تمدن و توسعۀ جامعۀ انسانی (چه مثبت و چه منفی) در مقابل چشمان مان شعله ور شد. روشن است که چنین رویدادی قلب هر انسانی را بدرد می آورد. اما با دیدن این چنین غلیان احساس و درد، انسان لحظه ای بفکر فرو می رود. بی اختیار ویرانه های بناهای تاریخی، تمدن کهن در خاورمیانه و شمال آفریقا از مقابل چشمان مان عبور می کند. جوامعی که طی چند سال با خاک یکسان شده اند؛ به تلی از خاک بدل گشته اند؛ و افزون بر آن صدها هزار انسان جان باخته اند و در این خاکریزها دفن شده اند؛ یک منطقۀ وسیع از زندگی و حیات، تمدن و هنر به یک ویرانه بدل گشته است.
با این مقایسه، قلب انسان به درد می آید؛ خشم انسان از این میزان اورو سانتریزم (اروپا محوری) ناسیونالیسم و ریاکاری به جوش می آید. این جوامع مستقیم و غیرمستقیم توسط دولتهای غربی، همان دولتهایی که در مقابل شعله های نتردام به درد و فغان آمده اند و اشک هایشان سر ریز شده است، به تلی از خاک بدل شده اند. این دولتهای غربی به رهبری آمریکا بودند که افغانستان و عراق را با خاک یکسان کردند؛ دو جامعه را به ویرانه بدل کردند؛ با بمباران هایشان این دو جامعه را به عهد بدویت برگرداندند. در لیبی این ناتو بود که با نیروهای نظامی وارد صحنه شد؛ فرانسه نقش مهم و تعیین کننده در بدویت کنونی حاکم بر لیبی ایفاء کرده است. در سوریه با عروج خیزش توده ای مردم، جریانات اسلامی را مسلح کردند؛ داعش را ساختند؛ سپس با بهانه آرام کردن جنگ بمب های خود را بر سر آن ریختند. در یمن عربستان سعودی با سلاح های بریتانیا، فرانسه و آمریکا دارد می کشد و نابود می کند. آتش سوزی نتردام یکبار دیگر اورو سانتریزم و ناسیونالیسم را با تمام زشتی و کراهتش در مقابل چشمان ما قرار داد.
ماکرون که چند ماه است با اعتراضات وسیع جلیقه زرد ها روبرو است و برای سرکوبشان هزاران پلیس و اخیرا ارتش را به میدان اعزام کرده است، به این آتش سوزی همچون نعمت الهی می نگرد. به تحریک ناسیونالیسم فرانسوی مشغول است. اشک تمساح می ریزد. و از همه ریاکارانه تر دعوت کارکنان آتش نشانی به کاخ الیزه است. همین کارگران اگر برای افزایش دستمزد، شرایط کار و زندگی بهتر به خیابان ها بیایند با پلیس تا دندان مسلح مواجه می شوند. اکنون که با فداکاری موفق شدند بخش قابل توجهی از نتردام را از کام آتش بدر برند، ماکرون با آنها در قصرش دست می دهد. این یک ریاکاری تمام عیار است. فریب و تحمیق است.
دنیا در کام نابرابری، استثمار خشن و برده داری، تبعیض و تفرقه و نفرت قومی و نژادی فرو رفته است. این دستاورد بورژوازی و سرمایه داری است. این دنیا را باید تغییر داد؛ باید آنرا بر قاعده اش استوار کرد. باید سرمایه را به زیر کشید و یکبار برای همیشه با نابرابری، تبعیض و تفرقه و نفرت قومی و نژادی و جنسی، ناسیونالیسم و ریاکاری حاکمین تسویه حساب نمود.