یک دوره ی جدید برای ما کارگران ومزدبگیران در راه است

آیا با توجه به شرایط کنونی جنبش کارگری، بفکر تغییر وضعیت جامعه است؟ آیا ما می توانیم به تغییرات سرعت بخشیم؟
تجارب مبارزاتی جنبش مزدبگیران از دوسال گذشته تا کنون بیان کننده ی جهتی ست که تغیر را رقم میزند. روزی نیست که کارگران با نحوه ی جدیدی از مبارزه خیش دولت سرمایه داری را به چالش نکشند. خوب روشن است که برآمد و اعتلای جنبش مبارزاتی کارگران ومزدبگیران هنوزتا آنجا پیش نرفته است که کل سیستم را به چالش بکشد، اما این چشم انداز و خواست در راه است. بیش از سه هفته است، که هزاران کارگر ومزد بگیر خط انبیه فنی راه آهن، با اعتراض خود برای بدست آوردن د ست کم سه ماه تعویق پرداخت دستمزد، تعویق پرداخت حق بیمه وسنوات و عدم امنیت شغلی آغاز شده است.
اما شورای هماهنگی کارگران ومزد بگیران خط انبیه وراه آهن اخیرا اعلام کرد ودر بیانیه خود نوشت که علاوه بر مطالبات صنفی، خواستار به رسمیت شناختن حق اعتراض، اعتصاب وایجاد تشکل مستقل کارگری است. این خود قدمی به دوره ی جدیدی از مبارزه ی آگاهانه تر نسبت به سیستم سرمایه در ایران است وقد می به جلوست، باید آنرا جشن گرفت. این رفقا وهمکاران راهی خیابان ها شده اند و می خواهند در ۲۰ مرداد مقابل مجلس در تهران به تظاهرات وتجمع وافشاگری استثمارگران بپردازند. باید اضافه کنم که از دوسال گذشته تاکنون کیفیت مبارزه کارگران ومزد بگیران پله به پله بالا می رود. چند ماه پیش کارگران هفت تپه مسئله ی خود گردانی را مطرح کردند. همچنین می شود ازدو مورد اعتصاب گارگران ماشین های سنگین یا کامیون داران یاد کرد.
اما موضوع مهم اینست که از یکسال گذشه تا کنون شکل ونحوه ی مبارزات جنبش کارکری رو به تغییر مثبت و در جهتی است که این جنبش می رود که با درس گرفتن از تجربه ی از شوراها ی کارگری سال ۱۳۵۷، شوراهای سراسری وانقلابی ضد سرمایه داری را برای تغییر اساسی جامعه ایجاد کنند.
در اینجا بد نیست که به یک موضوع مهم و لازم اشاره شود. ضرورت سازمانیابی نیروهای چپی که به انقلاب ضد سرمایه داری و شوراها ی انقلابی باوردارند را به جپهه ی خود فرا خوانیم و این رفقا را در شوراهای انقلابی ضد سرمایه داری سازماندهی کنیم. شاید با این روش بتوانیم مانع ازهدررفتن انرژی نیروهای انقلابی شده واز شکل گیری گرایش و تفکری دو جنبشی ودوسازمانی شدن درون جنبش کارگری جلوگیری کنیم واز این طریق امر براندازی حاکمیت ارتجاعی جمهوری اسلامی ونابودی سیستم سرمایه داری سهل تر کنیم.
همکاران ورفقا، ما وارد مرحله ای جدید ی ازپیشرفت فعالیت طبقه ی کارگر ومزدبگیران جامعه ی ایران شده ایم. وسایل ارتباط جمعی و دنیای مجازی به این پیشرفت کمک کرده است در اعتصاب کارگران راه آهن، کارگران ماشین های سنگین یا کامیون داران، کارگران ومزدبگیران هفت تپه تجربه شد که چگونه یک حرکت سراسری با تصمیم مجمع عمومی کارگران عملی می شود وهم زمان اعتصابات در شاخه های صنعتی نامبرده هم زمان و با هم شروع می شوند. قویا تسخیرکارخانه ها ومؤسسات هم می تواند همزمان اتفاق بیفتد. اگر این امکانات امروزه در انقلاب ۱۳۵۷ موجود بود! ما داری شاید دارای موقعیت بهتری از شرایط کنونی بودیم. ام حقیقت این است، که ما در انقلاب ۵۷ هفت امکانات امروزه را نداشتیم وسایل ارتباط جمعی ودنیای مجازی مو جود رانداشتیم ودر آنزمان ما کارگران جاده قدیم وجاده ی مخصوص کرج روزها در اعتصا ب بوده ولی ازهم دیگر اطلاع نداشتیم. یا اینکه شوراهای غرب تهران با شوراهای شرق وجنوب تهران یا ارتباط نداشتیم ویاارتباطات به سختی برقرار می شد و ما بر اثر تجربه ی کم وامکانات کم نتوانستیم با ایجاد شوراهای انقلابی سراسری خود سیستم سرمایه داری در ایران را نابود کنیم. اما امرو.ز ما این امکانات را داریم و اگر آگاه شده باشیم وبخواهیم سرنوشت خودمان را بدست بگیریم، می توانیم حاکمت وسیستم سرمایه داری را مختل وازبین ببریم.
زنده باد شوراهای سراسری وانقلابی کارگران ومزد بگیران ضد سرمایه

علی برومند ۲۱ مرداد ۱۳۹۷