کاربری پرسیده بود در فقدان یک حزب یا سازمان متشکل ، آیا قیام مردم راه به جایی میبرد؟ ( نقل به مضمون )

بر خلاف نظر شما من معتقدم تفکری که هنوز حزب یا تشکل را برای رهبری مردم فقدان میبیند … مربوط به قرن ۲۰ و در قوانین بلوک شرق و غرب آن دوران جا مانده است . در آن دوران احزاب با لجستیک عمدتا شرق نقش مهم یا محوری ایفاء میکردند . بعد از پایان جنگ سرد همه قوانین زمین سیاست عوض شد . بازماندگان حزبی و تشکیلاتی ( خوب یا بد ) را به اشکال مختلف نسخه شان را پیچیدند و فرستادند دنبال نخود رنگی …فارک در کلمبیا ، پ کاکا در ترکیه ، مجاهدین خلق در عراق ، ببرهای تامیل در بنگلادش….

در خاورمیانه و تحولات موسوم به بهارعرب ، هر جا دستی خورد ، مردم هم بودند ولی حزبی در کار نبود . در واقع غرب با هشیاری نبض عنصر اجتماعی را هم به دست گرفت . مردم وارد میشوند ولی به اندازه مورد نیاز و اشکالی که بهشان تعارف میشود . سیستمهای دیکتاتوری مربوط به دوران جنگ سرد هم هیچکدام مردمی نبودند تا با این اهرم فشار عنصر اجتماعی بتوانند مانور کنند .

مردم ایران حالا درخیابان هستند . تهدید جدی برایشان سرکوب و حمام خون سپاه هم نیست . طی ۴۰ سال گذشته بارها اعتراض کردند سرکوب شدند ولی باز مدتی بعد قویتر از قبل و با تاکتیک های جدید آمدند . این شورشها اساسا بار طبقاتی ندارد که کارگری باشد یا دهقانی ! تحت این سیستم ولایت فقیه تمامی اقشار معترض و ناراضی هستند به جزحداکثر ۵ درصد لایه اولیه وابسته و جیره خواران نهادهای حکومت اسلامی ! اعتراضات و شورشها  به نام حزب یا شخصی مهر نمیخورد . حتی روحانییت حاکم هم ربطی به طبقه ندارد . آنها مرتجعترین و عقب مانده ترین لایه جامعه ایران هستند که درشرایط مشخصی قدرت سیاسی را قبضه کردند .دراعتراضات این بار اولین بار است که شعار اصولگرا ، اصلاح گرا دیگه تمومه ماجرا…. داده میشود . کمی هوش سیاسی میخواهد که این شعار را برای خود انگیزه کند و جدی شود .

من با تهدید مورد نظر شما موافق نیستم ، چون به هر حال باز هم مردم در خیابان هستند و نهایتا خودشان باید مشخص کنند که چه باید کرد و لایق چه هستند ! ولی تنها سرعت گیر حرکتهای مردم برای رسیدن به نتیجه مطلوب در شرایط فعلی، پراکندگی نیروهای مخالف حکومت است . این روزها گلوله و باتومش را مردم میخورند زمین زیر پایشان میلرزد ، ودرچنین صحنه ای کسی به فراخوانهای کلیشه ای ویدئویی افراد یا احزاب سیاسی گوش نمیکند . برای مردم در خیابان جذابیتی ندارد . اساسا علاقه ای ندارد . بار منفی اگر نداشته باشد انگیزاننده هم نیست. این را مطمئن باشید . ولی اگر همین نیروها و افراد مخالف و حتی متناقض بتوانند حداقل اشتراک نظر سیاسی را در یک تشکلی تبلور بدهند آنوقت قدرت مانورشان در برابر حاکمان بیشتر میشد و مردم هم حساب باز میکنند دلگرم میشوند . به جز این قدرت مانور حکومت اسلامی برای هر بازی و فریبی بیشتر است . تنها تهدید قیام امروز مردم در پراکتدگی و عدم بلوغ سیاسی نیروهای مخالف حکومت اسلامی ایران است که مثل مشتی کبوتران در دام صیاد ، هرکس به شکل انفرادی برای آزادی خودش تلاش میکند .

اسماعیل هوشیار

۰۶٫۰۱٫۲۰۱۸