بداد رضا شهابی برسیم
به کوتاه ترین بیان و فریاد دادرسی از یک انسان بی پناه بگویم که: رژیم خامنه ای، دولت و بقول احمدی نژاد بساط قضا بی آبرو اش دوباره می خواهد یک فعال صنفی ـ کارگری را در زندان بکشد و دادخواهی هایش را خاموش کند؛ همچنانکه توانست افشین اسانلو، ستار بهشتی، محمد زمانی، اکبر محمدی و… را بکشاند. رضا شهابی بعنوان یکی از اعضای اتحادیه ی مستقل اتوبسرانان با اتهام واهی و بی اساس مبنی بر” اقدام علیه امنیت ملی و در واقع بدلیل تشکیل اتحادیه صنفی” به ۶ سال زندان محکوم شد که وی آن سال های آزگار را با بیماری جانکاه و به تبع آن بسختی سپری نمود و زندگی اش را در زندان زورکی آقا تا بدینجا بسرآورد. و اینک نظام ضدکارگری با گستاخی و بی رحمی تمام و البته پس از پایان آن دوران محکومیت ۶ ساله زندان بی پایه و فرمایشی، اینبار بی هیچگونه دلیل تازه ای وی را دوباره به ۹۶۳ روز زندان دیگر محکوم کرده و او را ناچار و وادارمی کند همچنان در اسارت بماند. این حالی ست که تن و جان رضا شهابی در این سال ها تکیده شده، و وی در دو فاصله ی پیاپی دو”سکته مغزی را پشت سر نهاده است؛ و این سکته ها می تواند هر دم موجب مرگ این کارگر مبارز و انسان بی پناه شود!
و این در حالی ست که ربابه رضایی از همسرش رضا شهابی چنین می‌گوید: طی دو هفته گذشته همسرم، کارگر زندانی، رضا شهابی، دو بار در زندان رجایی شهر دچار سکته مغزی شده است و همچنان وضعیت جسمانی ایشان وخیم بوده و مسئولان زندان از اعزامش به بیمارستان برای درمان لازم و حیاتی همچنان جلوگیری می‌کنند. همچنین خانم ربابه رضائی می افزاید: پیش از آنکه همسرم سکته کند، جراح مغز و اعصابِ رضا اعلام نموده بود که رضا شهابی توان تحمل زندان را ندارد. همسرم از ۱۸ مرداد ۹۶ با وجود این که دوره محکومیت حبس اش به پایان رسیده، اما همچنان به ناحق در زندان نگهداری می‌شود. این نظام ضدگارگری حتی بر ((*اصول قضائی و مصوبه های قانون اساسی)) خود نیز بها نمی دهد
و حالا طرف گفتمان من با کسانی ست که نوعدوست اند و غم “نوع انسان” دارند و این ستم و زور آشکار دستگاه قضا و کل سیستم شیعی علیه یک کارگر مظلوم را می بینند. و بدینسان جای هیچگونه تحلیل و تفسیر و کوتاهی برای هیچ انسان دمکراتی باقی نیست که برخیزد و با همه ی توان خود به یاری و دادخواهی رضا شهابی ها و همچنین صدها زندانیان سیاسی اسیر دیگر بسان اسماعیل عبدی ها، بهشتی لنگرودی ها، فواد رضوی ها، رضا مسلمی ها و… بشتابد و به فریادشان برسد. شگفتا که در میان راهبردها و راهکارهای پرهیاهوی طیف های راست “مهتران” و آلترناتیوسازان، جائی برای همدردی به اصطلاح با “کهتران” زیر ستم موجودنیست و گوئی انگار نه انگار که یک کارگر و یک انسان بی دفاع زیر تیغ جهل و زندان جبر ولائی قراردارد و هردم لهیده می شود. کارگران این بی تفاوتی های طیف های راست را هرگز فراموش نخواهندکرد.
بهنام چنگائی ۳وم دی ۱۳۹۶
ببینیم قوانین خود رژیم پیرامون چنین زندانیانی چه می گوید:
درباره چگونگی نگهداری محکومان و متهمان بیمار در زندان و بازداشتگاه اصول و قواعدی در آیین‌نامه اجرائی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور (مصوب ١٣٨۴)، آیین‌نامه تفکیک و طبقه‌بندی زندانیان (مصوب ١٣٨۵) پیش‌بینی شده است:
*۱- محکومان معرفی‌شده به زندان که وضعیت ظاهری آنها حکایت از بیماری‌های روانی و جسمانی دارد، باید پیش از پذیرش به‌دست پزشک معتمد معاینه شوند و در صورت نیاز به مراقبت‌های پزشکی و بیمارستانی، مراتب به قاضی مربوط اعلام شود (تبصره ٢ ماده ۶٩ آیین‌نامه سازمان زندان‌ها).
۲- اتخاذ تصمیم درباره محکومان سالمند، مبتلایان به بیماری‌های روانی و بیماری‌های جسمی صعب‌العلاج و سایر افراد محکوم نیازمند به مراقبت و توجه ویژه، از قبیل صدور اجازه بستری برای آنها در مراکز درمانی بر اساس ضوابط و مقررات، از وظایف قاضی اجرای حکم است (بند «ت» ماده ۴٨٩ قانون آیین دادرسی کیفری).
۳- در موارد فوری محکوم بیمار به دستور پزشک یا بهداری زندان و اجازه رئیس مؤسسه یا زندان یا جانشین او، به بیمارستان اعزام می‌‌گردد و مراتب باید در اسرع وقت به صورت کتبی به قاضی ناظر گزارش شود. تبصره: قاضی ناظر و مسئولان مراکز حرفه‌آموزی و زندان‌ها مؤظفند وضع محکومان بیمار صعب‌العلاج یا غیرقابل‌علاج را رسیدگی کرده، حسب مورد بر اساس مقررات قانون آیین دادرسی کیفری اقدام کنند (ماده ١٠٣ آیین‌نامه سازمان زندان‌ها).
۴- بیماری محکوم‌علیه موجب توقف اجرای مجازات حبس نمی‌شود مگر اینکه به تشخیص دادگاه اجرای حکم موجب شدت بیماری و تأخیر در بهبودی محکوم‌علیه باشد که در‌‌این‌صورت، دادگاه با تشخیص پزشک قانونی یا پزشک معتمد و اخذ تأمین متناسب اجازه معالجه در خارج از زندان را صادر می‌‌کند (ماده ٢٩١ قانون آیین دادرسی کیفری).
۵- محکومینی که بنا به تشخیص پزشک زندان نیاز به بستری‌شدن در مراکز درمانی خارج از زندان را دارند، بدون درنظرگرفتن شرایط مذکور در ماده ۲۱۴ می‌توانند برای یک دوره معالجه، جهت بستری‌شدن از مرخصی استفاده نمایند و در صورت نیاز به ادامه بستری بیش از یک ماه بنا به تشخیص بیمارستان و تأیید پزشکی قانونی قابل تمدید است در این صورت باید تاریخ و محل بستری مشخص گردد تا در صورت لزوم از طرف یگان حفاظت زندان بازدید و سرکشی به عمل آید (ماده۲۱۶ آیین‌نامه سازمان زندان‌ها).