شکار گاه / حسن حسام

 

پیش از آنکه

سرش

تهی شوداز رو یا ،

با دو تا چشمِ ِخسته ی رعنا

از ردیفِ  درختانِ خیس

می گذرد

تا آخرین نگاه ِ بی تابش

یله برغروب ِ شعله ورِ ِ شنگرف

بنشیند ،

برلا جورد ِ آسمانی

دریاوار !

 

 

سگ و شکارچیان اما

رهیابشان ،

مسیر تازه خون

و اشتیاق جنون است

 

 

آبش بده

نکُش

نفس می کشد هنوز

آهوی ِ زیبای ِ  تنهای  ِزخمی

 

پاریس ۲۸اوت ۲۰۱۷