روز انتخابات برای طبقه بورژوا، برای طبقه کارگر
روز انتخابات، روز شکر گزاری خیل زالو صفتانی است که از بردگی کارگر، از بازار گرم فروش مواد مخدر، از بهره کشی کار کودکان گردن کلفت کرده اند؛
روز انتخابات، روز مقدس، روز جشن ملی برای ریشخند صاحبان جامعه به میلیونها نفر از گرسنگان، بی خانمانها، بیکار شدگان و بینوایان از تبار انسانهایی است که در تلاش برای یک زندگی شرافتمدانه خود را بیهوده به در و دیوار زدند؛
روز انتخابات، روز ننگ ملتی است که بجای به آتش کشیدن پارلمان، با کمال خونسردی نسل دوم از طبقه کارگر را در قرارداد موقت، دستمزد زیر خط فقر، دستمزد پرداخت نشده، و هیولای سوانح کار با گرسنگی و سرما و خفت و فرسودگی هم آغوش ساخته است؟ این خانه قانون، منزلگاه مصوبه های ضد کارگری سرشان را بخورد، این عیاشخانه تملق متقابل دزدان دریایی دیگر چه نیازی به رای و رای گیری دارد؟
روز انتخابات روز ننگ، روز خفت، روز نمایش اوج بی جربزگی خرده بورژوایی است که در آستانبوسی هر گونه رذل و رذالت در بالایی های جامعه، کارگر آن جامعه را در برداری از ساده ترین حق و مطالبات داخل آدم حساب نمیکند.
ایران یک جامعه طبقاتی است. دولت طبقاتی است، سهم ثروت از جامعه طبقاتی است. سیاست و انتخابات هم طبقاتی است و بطریق اولی شرافت و حقیقت هم طبقاتی است. سرمایه و انگلهای آن باید و طبعا در ضیافت انتخاباتی شان سنگ تمام میگذارند. طبقه کارگر فرصتی داشت تا در میان نشخوار عبارت بحران و اشتغال آنهم در آینده ای نامعلوم سنگینی حضور مستهجن بورژوازی در باغ وحش حکومت اسلامی سرمایه در ایران را بر گرده خود حس کند.
در نبرد با این بورژوازی کافی است طبقه کارگر توهمات و چوب دستی های ترس و دو دلی های خود را کنار بگذارد، اما عجالتا تا آنجا که به انتخابات مربوط میشود، این روز برای طبقه کارگر، روز بسیج سگهای ولگرد محله است که صندوقهای رای را با آنچه شایسته است پر کنند!
علیه بیکاری – مصطفی اسدپور
۱۸ مه ۲۰۱۷