اخیرا محفلی اعلام کرده اند که قصد دارند “یک حزب کمونیستی کارگری جدید” بسازند که با احزاب تاکنونی کمونیست کارگری متفاوت خواهد بود. درهمین رابطه یکی از مدافعان ساختن “این حزب” بنام کامران پایدار در نوشته ای تحت عنوان، “ملزومات برپایی یک حزب کمونیستی و کارگری جدید”، نه به ملزومات ساختن یک حزب کمونیستی کارگری جدید بلکه به ملزومات نفرت پراکنی علیه کمونیستها با کلماتی مثل، سیاه و ارتجاعی خواندن آنان ملزومات راه اندازی این محفل را توضیح داده است.
مقدمه نوشته کامران پایدار، تامین ملزومات راه اندازی چنین حزبی را نه در تعرض به نظام سرمایه داری، نه در تعرض به توحش اسلامی حاکم بر ایران و نه توضیح دورنمای سیاسی، بلکه پریدن به احزاب تاکنونی کمونیسم کارگری و با عبارات و ادبیاتی چون، “کارنامه سیاه جریانات ورشکسته موجود و مدعی کمونیسم کارگری”، توضیح داده شده است. غرض ورزی های شخصی علیه دوستان سابق شان پلاتفرم راه اندازی این محفل نفرت است. این جمع با این رویکرد نه تنها به آرمان کمونیسم و احزاب کمونیستی لطمه میزند بلکه خودشان را هم در برابر کسانیکه آنان را می شناسند خراب میکنند.
جای امیدواری میبود اگر این جمع دنبال انجام کارهای مثبت و متشکل رو به جامعه قدم بر میداشت اما از نوشته کامران پایدار و نوشته هایی از این دست توسط دوستانش پیدا است که آنها با اینچنین افق و رویکردی علیه احزاب کمونیست کارگری، کار مفیدی انجام نخواهند داد. بدیهی است که ایجاد محفلی از موضع راست بیشترین حمله اش به کمونیسم کارگری دور از انتظار نیست. اینها فعلا در اوایل و در اوج نفرت پراکنی بسر میبرند و تا مدتی این کار را ادامه خواهند داد.
اما کمترین انتظار از افراد این محفل این بود که هرکدام در زمینه ای بعنوان مخالفین جمهوری اسلامی آدم های مفیدی باشند، به اعتراضی در جامعه کمک کنند، نقش مثبتی ایفا نمایند. اگر کمترین انتظار از آنان این می بود، احساس حاکم بر ادبیاتشان نفرت پراکنی نمی بود. با فحاشی حتی یک محفل ادامه کار علیه حکومت را هم نمیتوان درست کرد. با این رویکرد و ادبیاتی که شروع کرده اند چند ماه فحاشی و نفرت پراکنی میکنند و بعد سرخورده تر از قبل هر کدام به سویی خواهند رفت. آخر وعاقبت ظاهر شدن یک محفل از موضع راست همین خواهد بود.
الفبای ملزومات ساختن یک تشکل جدی سیاسی چپ یعنی تحلیل و بررسی اوضاع سیاسی، معطوف شدن به جنبش کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی در جامعه، بررسی و نشان دادن قابلیتهای این جنبشها، دیدن اعتراضات هر روز و هر ساعت کارگران در خیابانها و مراکز کارگری، جهت دادن افق روشن به جنبشی که خود را به آن متعلق میدانند، دست نشان کردن سیاستها، تاکتیک و سبک کار و بالاخره ارائه برنامه و پلاتفرم روشن برای پاسخ دادن به تحولات، سیاسی، طبقاتی و اجتماعی در جامعه است.
باید به این محفل گفت که تفاوتها را نمیتوان با ادعاهای پرخاشگرایانه علیه این و آن بکرسی نشاند. البته خودشان گفته اند قرار است متفاوت باشند و متاسفانه ادبیات آنها نشان میدهد که خیلی متفاوت هستند. نشان دادن تفاوتهایی که در این دست از نوشته ها تحت عنوان “ملزومات ساختن حزب” ابراز میشوند، بی گمان چنین تشکلی به دنیا نیامده از دنیا خواهد رفت و یا در “بهترین” حالت بعنوان پدیده ای ناسالم پا به عرصه وجود خواهد گذاشت.
در پایان سئوال من از کسانیکه پشت سر این محفل قرار گرفته اند این است که آیا این ادبیات شما است؟ این مشخصات جمع و محفل شما است؟ با این مشخصات و با این ادبیات قرار است به کجا بروید؟ گام بعد محفل شما در فحاشی و سیاه و ارتجاعی خواندن احزاب کمونیست کارگری چه خواهد بود؟
توصیه من به این جمع این است که به یک مبارزه سیاسی سالم علیه جمهوری اسلامی و نظام حاکم دست بزنند و معرف ادبیاتی انسانی باشند و استانداردهای سیاسی را پایین نیاورند.

۲۱ آوریل ۲۰۱۷
۱ اردیبهشت ۹۶