زنی که در آفرینش اعلامیه حقوق بشر نقشی بزرگ داشت
به مناسبت روز جهانی حقوق بشر
با این که ما زنان ایران، به خصوص در چند دهه اخیر، به خاطر نقض حقوق خویش، بیش از بسیاری از زنان جهان قدر اعلامیه حقوق بشر را می دانیم، و با این که در حال حاضر به طور مرتب برای به دست آوردن حقوق اولیه ی خویش به سازمان های حقوق بشری متوسل می شویم اما، حتی در روز جهانی حقوق بشر نیز، کمتر نامی از «الینور روزولت» می گوییم و می شنویم؛ یعنی زنی که بالاترین نقش را در بوجود آوردن «اعلامیه ی جهانی حقوق بشر» داشته است؛ زنی که شاید به خاطر همسری با رییس جمهور آمریکا و داشتن عنوان بانوی اول این کشور، کمتر از آن چه که شایسته ی او باید باشد تحسین شده است.
اما الینور روزولت از معدود زنانی است که «دیوارهای «همسر یک شخصیت بزرگ بودن» را شکسته و خود، به عنوان یک شخصیت مستقل اجتماعی، حتی فراتر از همسرش رفته است.
معمولاً «بانوی اول ها» در آمریکا نقشی تشریفاتی داشته و هنوز هم دارند ـ درست مثل بیشتر همسران ریاست جمهوری های جهان یا ملکه های اکثر کشورهای سلطنتی. این دسته از زنان بیشتر کارشان آن است که در کنار همسر خویش در مراسم و تشریفات رسمی شرکت کنند، یا به کارهای مربوط به موسسات خیریه برسند. این زنان کمتر شخصیت اجتماعی مستقل داشته و صرفاً نقشی تزئینی و دست دوم را بازی می کنند. اما در تاریخ آمریکا زنان معدودی هم بوده اند که از محدوده ی همسر ریاست جمهوری بودن بیرون آمده و به طور مستقل در جریانات اجتماعی شرکت موثر داتشه اند. مهم ترین این زنان خانم «الینور روزولت» است؛ یکی از فعال ترین شخصیت های قرن بیستم که در گسترش فکر حقوق بشر و سرپرستی گروه نگارش و تصویب اعلامیه ی جهانی حقوق بشر نقشی اساسی داشته است.
الینور، پس از ورود به کاخ سفید نیز علاوه بر داشتن سمت (غیررسمی) مشاور رییس جمهوری، به طور مستقل در جریانات مربوط به حقوق بشر، تبعیض نژادی و مسایل مربوط به زنان فعال بود و البته همین امر هم موجب شد که هدف اصلی حملات دشمنان سیاسی روزولت قرار گیرد؛ یعنی کسانی که با رفع تبعیض نژادی و برابری زن و مرد مخالف بودند. اما خلل ناپذیری، مهربانی و صمیمیت الینور او را محبوب بسیاری از مردمان کرده بود. به قول خودش: «اگر حقیقت و وفاداری نشان خود را بر چهره ی کسی گذاشته باشد، همگان مجذوب او خواهند شد.»
پس از مرگ رورولت، الینور، با تلاشی تحسین آمیز، سرپرستی یکی از مهم ترین کارهای جهان، یعنی نگارش و به تصویب رساندن« اعلامیه ی جهانی حقوق بشر» را برعهده گرفت و آن را با پیروزی به پایان رساند؛ اعلامیه ای که، به قول خودش، «از دل تاریخ و واقعیت های معاصر بیرون کشیده شده» بود و می رفت تا بر تمامی روابط سیاسی و اجتماعی و فرهنگی جهان اثری غیر قابل انکار بگذارد.
تصویب اعلامیه حقوق بشر، در دهم دسامبر ۱۹۴۸، با سخنرانی خانم روزولت، و با این کلمات انجام شد: « ما امروز در آستانه ی وقوع یک رویداد بزرگ هستیم؛ رویدادی که در تاریخ سازمان ملل و حیات انسان ها تأثیر زیادی خواهد داشت».
اعلامیه با ۴۸ رای موافق، هشت رای ممتنع، و بدون هیچ رای مخالف به تصویب رسید و با آفرینش اش جهان وارد مرحله ای تازه از زندگی خویش گشت.
در آستانه ی دهم دسامبر سالی دیگر، به عنوان یک زن و یک تبعیدی از وطنی که در آتش بیداد و سر
زنی که در آفرینش اعلامیه حقوق بشر نقشی بزرگ داشت
یادداشتی از: شکوه میرزادگی
به مناسبت روز جهانی حقوق بشر
با این که ما زنان ایران، به خصوص در چند دهه اخیر، به خاطر نقض حقوق خویش، بیش از بسیاری از زنان جهان قدر اعلامیه حقوق بشر را می دانیم، و با این که در حال حاضر به طور مرتب برای به دست آوردن حقوق اولیه ی خویش به سازمان های حقوق بشری متوسل می شویم اما، حتی در روز جهانی حقوق بشر نیز، کمتر نامی از «الینور روزولت» می گوییم و می شنویم؛ یعنی زنی که بالاترین نقش را در بوجود آوردن «اعلامیه ی جهانی حقوق بشر» داشته است؛ زنی که شاید به خاطر همسری با رییس جمهور آمریکا و داشتن عنوان بانوی اول این کشور، کمتر از آن چه که شایسته ی او باید باشد تحسین شده است.
اما الینور روزولت از معدود زنانی است که «دیوارهای «همسر یک شخصیت بزرگ بودن» را شکسته و خود، به عنوان یک شخصیت مستقل اجتماعی، حتی فراتر از همسرش رفته است.
معمولاً «بانوی اول ها» در آمریکا نقشی تشریفاتی داشته و هنوز هم دارند ـ درست مثل بیشتر همسران ریاست جمهوری های جهان یا ملکه های اکثر کشورهای سلطنتی. این دسته از زنان بیشتر کارشان آن است که در کنار همسر خویش در مراسم و تشریفات رسمی شرکت کنند، یا به کارهای مربوط به موسسات خیریه برسند. این زنان کمتر شخصیت اجتماعی مستقل داشته و صرفاً نقشی تزئینی و دست دوم را بازی می کنند. اما در تاریخ آمریکا زنان معدودی هم بوده اند که از محدوده ی همسر ریاست جمهوری بودن بیرون آمده و به طور مستقل در جریانات اجتماعی شرکت موثر داتشه اند. مهم ترین این زنان خانم «الینور روزولت» است؛ یکی از فعال ترین شخصیت های قرن بیستم که در گسترش فکر حقوق بشر و سرپرستی گروه نگارش و تصویب اعلامیه ی جهانی حقوق بشر نقشی اساسی داشته است.
الینور، پس از ورود به کاخ سفید نیز علاوه بر داشتن سمت (غیررسمی) مشاور رییس جمهوری، به طور مستقل در جریانات مربوط به حقوق بشر، تبعیض نژادی و مسایل مربوط به زنان فعال بود و البته همین امر هم موجب شد که هدف اصلی حملات دشمنان سیاسی روزولت قرار گیرد؛ یعنی کسانی که با رفع تبعیض نژادی و برابری زن و مرد مخالف بودند. اما خلل ناپذیری، مهربانی و صمیمیت الینور او را محبوب بسیاری از مردمان کرده بود. به قول خودش: «اگر حقیقت و وفاداری نشان خود را بر چهره ی کسی گذاشته باشد، همگان مجذوب او خواهند شد.»
پس از مرگ رورولت، الینور، با تلاشی تحسین آمیز، سرپرستی یکی از مهم ترین کارهای جهان، یعنی نگارش و به تصویب رساندن« اعلامیه ی جهانی حقوق بشر» را برعهده گرفت و آن را با پیروزی به پایان رساند؛ اعلامیه ای که، به قول خودش، «از دل تاریخ و واقعیت های معاصر بیرون کشیده شده» بود و می رفت تا بر تمامی روابط سیاسی و اجتماعی و فرهنگی جهان اثری غیر قابل انکار بگذارد.
تصویب اعلامیه حقوق بشر، در دهم دسامبر ۱۹۴۸، با سخنرانی خانم روزولت، و با این کلمات انجام شد: « ما امروز در آستانه ی وقوع یک رویداد بزرگ هستیم؛ رویدادی که در تاریخ سازمان ملل و حیات انسان ها تأثیر زیادی خواهد داشت».
اعلامیه با ۴۸ رای موافق، هشت رای ممتنع، و بدون هیچ رای مخالف به تصویب رسید و با آفرینش اش جهان وارد مرحله ای تازه از زندگی خویش گشت.
در آستانه ی دهم دسامبر سالی دیگر، به عنوان یک زن و یک تبعیدی از وطنی که در آتش بیداد و سرکوب و نقض حقوق انسانی مردمان، به ویژه حقوق زنان می سوزد، گرم ترین درودهای خود را نثار زنی می کنم که می توان از او بعنوان «مادر حقوق بشر مدرن» یاد کرد
برگرفته از کتاب «عشق، آزادی، حقوق بشر»
دسامبر ۲۰۱۶
کوب و نقض حقوق انسانی مردمان، به ویژه حقوق زنان می سوزد، گرم ترین درودهای خود را نثار زنی می کنم که می توان از او بعنوان «مادر حقوق بشر مدرن» یاد کرد
برگرفته از کتاب «عشق، آزادی، حقوق بشر»
دسامبر ۲۰۱۶