هم چون شقایق، در میانِ دشتِ خـارِ …

شاید فصل تابستان برای خیلی ها در جهان، فصل ایده آلی ست/

فصل تابستان، فصل عیش و نوش فصل گردش و تفریح است/

تابستان، فصل مسافرت، فصل شنا، فصل شب زنده داران است/

اما برای هر ایرانی آزادیخواه/

در هرکجا از این کُره خاکی که باشد/

تابستان یادآور هولناک ترین جنایت/

توسط حکومت اسلامی خمینی جلاد است که/

بهترین انسان های سرزمین مان را به خاک و خون کشید.

پـر پـر شدنِ گُـل هـای رنگارنگِ دهه شصت/

یاد آور آن جنایت مهیب است/

این تابستان هم/

درو کردن گـُل هـای رنگـارنگِ سرزمین مان را /

توسط حکومت اهریمنی نازل شده از زمین و آسمان /

در ذهن انسان های آزادیخواه، به تصویر کشید/

فریاد آزادیِ بهترین فرزندان این مرز و بوم در دهه شصت/

توسط شمشیر جلادان حکومت تبهکاران /

به خون کشیده شد.

بار دیگر بیاد آوردیم چطور زندانیان سیاسی دهه شصت/

هم چون شقایق در میان دشتِ خارِ حکومت جلاد جماران/

پـر پـر شدند.

در آن تابستانِ جهنمی/

دو نیرو، در برابر هم صف آرایی کردند/

از یکسو، عاشقان راه آزادی که تنها سلاح شان، پایداری، استقامت و ایمان به آزادی بود/

و از سوی دیگر، جنایتکاران حکومتِ امامِ جمارانِ شمشیر بدست/

فقط بیانِ یک کلمه، می توانست این رو در رویی را بهم بزند و سرِ زندانیان سیاسی،

از زیر یوغ شمشیر حکومت جهل و جنون جمهوری اسلامی/

در امان بماند ولی/

این مبارزان راستین، با هر مرام، مسلک و اندیشه ایی/

چون سرو با قامتی ایستاده/

آرزوی آن کلمه که همانا “تـوبـه” بود/

به دلِ جلادان نظام خون و شمشیر گذاشتند از این رو/

داسِ خونینِ نظام ضد انسانی جمهوری اسلامی/

آنها را که هم چون زیباترین گُلها با رنگ و بوی متفاوت/

در سرزمین سرسبزمان بودند، درو کرد.

بی شک، این فاجعه/

زخمی عظیم و فراموش نشدنی/

بر پیکرِ انسان های آزاده و مبارز بجا گذاشته است که هرگز/

با هیچ دارویی، التیام نمی یابد/

من و تو، مرگ پاکترین عاشقانِ راه آزادی را دیده ایم، خوانده ایم و شنیده ایم/

اما تو مُزدور، گر در خلوتگه تبهکاران بیت رهبری/

خود را به خامی هم بزنی، بدان/

حتی، در کابوس ات، راه فراری نیست/

ولی ما هنوز، در زنده نگه داشتن آن جنایت/

چون، آفتاب آمد دلیل آفتاب/

ایستاده ایم.

پس ای مزدورانِ درون و برون مرز/

و ای جلادان امام ِ جلادتر از جلادان/

که گُلهای سرسبد نسلی مبارز و مقاوم را فقط به جـُرمِ آزادیخواهی/

در دشت خـارِ خود، پـر پـر کرده اید بـدانیـد/

کُشتـار دهه شصت، نه فراموش شدنیست نه بخشودنی.

درود بر تمام ایرانیان آزادیخواه و مبارز که در حد توانایی خود/

به هر وسیله ای که شده، از  شعر گرفته تا آواز، قلم، آکسیون و …

خاطره ی کُشتار دهه شصت را زنده نگه می دارند.

بیاد گـُل های پـر پـر شده همیشه جاودان شهریور دهه شصت،

                                                        شنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۴