انتخابات پارلمانی در ترکیه و تاثیرات آن بر آینده این کشور

نتیجه انتخابات پارلمانی روز یکشنبه در ترکیه که با شکست حزب عدالت و توسعه و پیروزی حزب دموکراتیک خلق به پایان رسید، ریشه در تناقضات و مسائل بنیادی تری در جامعه ترکیه دارد که در سالهای اخیر بصورت تقابلی آشکار میان بخش چپ وسکولار جامعه و طبقه کارگر از یک طرف و دولت بورژوازی ترکیه، ارتجاع و اسلامگرایی حزب عدالت و توسعه از طرف دیگر می باشد. این صف آرایی بطور آشکار بخصوص در طول سه سال گذشته، در اعتراضات و اعتصابت کارگری و اعتراضات خیابانی مردم با شروع واقعه پارک قزی و اعتراضات مردم در میدان تقسیم در استانبول و اعتراضات مردم تحت ستم کرد زبان این کشور به اختناق و تحقیر و ستم تاریخی بر آنها، و سرکوب وحشیانه این اعتراضات از جانب نیروهای سرکوبگر دولت  ترکیه خود را نشان داده است .

قرار نیست درد و رنج و مصائب مردم و کارگران ترکیه در پارلمان این کشور حل و فصل شود بخصوص آنجا که اکثریت کرسی های پارلمان را حزب عدالت و توسعه، پان ترکیستها و راستگرایان کماکان در اشغال خود خواهند داشت. اما مسئله مهم در نتیجه این انتخابات به هرحال جامعه ترکیه را برسر مسائل گرهی این کشور وارد فاز جدیدی میکند و کشمکش احزاب برسر مسائل مبرم و پیش روی جامعه را تشدید میکند. علاوه براین، نتیجه این انتخابات در گام نخست شکست یکه تازی و قدرقدرتی و رویاهای حزب عدالت و توسعه و شخص اردوغان را برای اهداف ارتجاعی و اسلامی خود نقش بر آب کرد. تهدید و کارشکنی های دولت اردوغان و اخلالگری نیروهای پلیسی و امنیتی و گرایشات راست و فاشیستی و اسلامی های افراطی، مزاحمتها و بمب گذاری و انفجارهای متعدد که آخرین آن در دیاربکر به کشته شدن چهار نفر و زخمی شدن بیش از صد نفر در جریان میتینگها و تبلیغات انتخاباتی حزب دموکراتیک خلق منجر شد، و حمله های مکرر به دفاتر این حزب در طول این انتخابات نتوانست در عزم و اراده مردم برای تغییر و گذار از شرایط کنونی ترکیه مانع ایجاد کند.

انتخابات اخیر فرصتی بود برای مردم کارگر و زحمتکش و بخش چپ و سکولار جامعه ترکیه که به ۱۲ سال حاکمیت حزب اسلامگرای عدالت و توسعه جواب رد بدهند و شرایط جدیدی را برای پیگیری و تحقق مطالبات برحق خود ایجاد کنند. پیروزی حزب دموکراتیک خلق که ائتلافی از (نیروهای چپ، سکولارها، سازمانهای طرفدار حقوق زن، اتحادیه های کارگری، گروه بندیهائی که خود را متعلق به مذهب و قومیت غیر ترک زیان میدانند، هموسکشوالها، حزب صلح و دموکراسی که طرفدار حزب کارگران مردم کرد زبان در ترکیه پ ک ک و حل مسئله کرد زبان از راه مسالمت آمیز است) حاصل  سالها مبارزه و اعتراض آشکار و رودرروئی مردم آزادیخواه ترکیه و اعتصاب و مبارزه کارگری در این کشور علیه دولت عدالت و توسعه اردوغان و تمایلات ارتجاعی احیای امپراطوری عثمانی است .

 فاز جدید در جامعه ترکیه عبارت از تلاش هرچه بیشتر جبهه آزادیخواهی و چپ برای تحمیل خواستها و مطالبات مردم و کارگران به دولت و جلوگیری از سرکوب و اختناق و ایجاد فضای باز سیاسی و آزادی بیان و مطبوعات برای طرح این مطالبات است. حل مسئله کرد و نفی ستم کشی بر مردم کرد زبان ترکیه و برداشتن موانع و بهانه تراشی های حزب حاکم و راستگرایان در این مسیر، تلاشی مثبت برای ایجاد نزدیکی و تفاهم و همسرنوشتی مردم ترکیه می باشد. بویژه که در این کشور نفرت قومی و ملی طی سالهای طولانی به یک معضل در راه گسترش مبارزه سراسری کارگران و وحدت طبقاتی آنها تبدیل شده بود. اینکه این حزب جدید بتواند در جهت کسب این خواستها گام بردارد، اساسا منوط به فشار از پائین و حضور مردم خواهان تغییر در صحنه سیاسی جامعه ترکیه است.

سه سال قبل که دولت ترکیه قصد داشت پارک قزی در شهر استانبول را به بهانه ساختن مرکز خرید اما با هدف درست کردن مسجد در راستای تحکیم و گسترش سیاست نئو عثمانی گری و اسلامیزه کردن بیشتر جامعه خراب کند، با اعتراض گسترده مردم سکولار و چپ در استانبول و سایر شهرهای ترکیه روبرو شد و نهایتا بشدت توسط دولت اردوغان سرکوب شد. متعاقب آن سرکوب کارگران در جریان اعتصابات کارگری و سرکوب مخالفین توسط پلیس ترکیه، حکومت نظامی در طول اعتراضات مردم به ویران کردن پارک قزی در استانبول، برملا شدن گوشه هائی از فساد و دزدی در میان مقامهای دولت ترکیه و اعتراضات خیابانی مردم در این رابطه، سانسور مطبوعات و اینترنت و محدود کردن آزادی بیان، جنگ در کوبانی و دفاع و حمایت آشکار دولت ترکیه از داعش در این جنگ نابرابر و بستن مرزهای این کشور به روی آوارگان مردم کوبانی، و در نهایت سرکوب اعتراضات مردم کردستان ترکیه در حمایت از مردم کوبانی همه عواملی بودند که زمینه ایجاد ائتلاف در بین احزاب چپ، سکولار و اتحادیه های کارگری و حمایت بخشهای مختلف مردم از آن شد. حاصل این واقعه جدید پیروزی و راه یافتن حزب نوپای دموکراتیک خلق به پارلمان این کشور و ایجاد تناسب قوای جدیدی در دو صف آزادیخواهی و ارتجاع در جامعه ترکیه است.

انتخابات پارلمانی اخیر ترکیه آخرین فرجه برای حزب عدالت و توسعه و تلاش برای کسب اکثریت آرا، تغییر قانون اساسی و تغییر سیستم سیاسی ترکیه در جهت سیاستهای امپراتوری عثمانی و اسلامیزه تر کردن جامعه و یک کاسه کردن قدرت بود. ساختن کاخ مجهز و مجلل ریاست جمهوری (کاخ سفید) با هزینه بیش از شش صد میلیون دلار از بودجه مردم کارگر و تهیدست جامعه و حفاظت و نگهبانی از آن به سبک پادشاهی امپراطوری اسلامی عثمانی با این هدف و در تکمیل این سیاست ساخته شد.

حزب نو پای دموکراتیک خلق با پیروزی در این انتخابات به یکی از احزاب مطرح و رقیب حزب عدالت و توسعه تبدیل شده است. اگر این حزب به وعده های انتخاباتی خود پایبند بماند، اگر در دفاع از حقوق مردم زحمتکش و تهیدست و گسترش آزادی بیان و مطبوعات و بالاخره تلاش در جهت حل مسئله مردم کرد در ترکیه و کاهش مشقات تاکنونی، آنطور که ادعا می کند گام بردارد، این حزب میتواند به نقطه امیدی برای جامعه ترکیه تبدیل شود.

روشن است که پایان درد و رنج مردم کارگر و زحمتکش ترکیه مثل همه جای دنیا اساسا در گرو رشد مبارزه و اعتصابات کارگری، رشد و تقویت جنبش سوسیالیستی و صف مستقل کارگری و تقویت این جبهه از مبارزه در جامعه ترکیه برای خلع ید از بورژوازی این کشور قابل تحقق است. موفقیت حزب دموکراتیک خلق در جریان این انتخابات قدمی در این جهت و در امتداد پیروزی و به قدرت رسیدن حزب چپ سیریزا در کشور یونان و مبارزه برحق مردم کوبانی و پیروزی آنها بر جریان فوق ارتجاعی داعش است که به درست و به حق مورد پشتیبانی مردم آزادیخواه و چپ جهان قرار گرفت. این پیروزی را میتوان گامی در این جهت و یک پیروزی دیگر برای جبهه آزادیخواهی در منطقه قلمداد کرد. خوشحالی بخش سکولار و چپ و مردم آزادیخواه ترکیه از نتیجه این انتخابات قابل درک و شایسته بیشترین حمایت از طرف مردم آزادیخواه جهان است. *