بنا به اخبار و گزارشات منتشر شدە در چهارمین سالگرد تظاهرات ۲۵ ژانویه مصر که در ادامه و بعد از یک ماه، به سرنگونی دیکتاتوری ٣٠ ساله “حسنی مبارک” و رژیم فاسدش منجر شد، بیش از ١۵ نفر از جمله “شیما صباح” زن ٢٣سالە، مادر و مبارز رادیکال و چپ مصری با گلوله پلیس این کشور در روز شنبه ٢۴ ژانویه در میدان تحریر از پای در آمد. بنا بر گزارشات مختلف ، تانک‌های ارتش مصر به منظور سرکوب تظاهرات مردمی در اطراف میدان تحریر قاهره، پایتخت مصر و تعدادی از شهرهای دیگر از جمله اسکندریه که احتمال تظاهرات مردمی در آنها وجود دارد، مستقر شده و تا عصر روز یکشنبه حداقل ١۵ تن کشتە و تعدادی نیز مجروح شدەاند. گروه سکولار “جنبش جوانان ششم آوریل” قبلآ اعلام کرده بود که برای سالگرد تظاهرات ۲۵ ژانویه ٢٠١١ چهار سال پیش، به خیابان خواهند آمد.
تظاهرات و خیزش مردمی تودەهای عاصی از سرکوب و ستم در مصر کە بعد از مبارزات انقلابی تونس و فرار “زین العابدین بن علی” و خانوادەش که با قدرت نمایی بزرگ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ در میدان تحریر قاهره ابعاد تازه و گستردەای به خود گرفت ، سرآنجام در فوریە همان سال به سرنگونی دولت حسنی مبارک بعد از ٣٠ سال حاکمیت منجر شد. دست آوردهای با ارزش قیام و خیزش مردمی مصر بعد از چندین ماه کشمکش میان مردم، اسلام گرایان مرتجع و ضد انقلاب و ارتش سرکوبگر و ضد مردمی این کشور که تا آخرین لحظه حامی مبارک و رژیم فاسدش بود، سرآنجام توسط ضدانقلاب اسلامی مصادرە شد . محمد مرسی در خرداد سال ۲۰۱۲ با حمایت اخوان المسلمین، کمک های مادی بی دریغ قطر و تبلیغات شبکه پربیننده عرب زبان “الجزیرە” حمایت می شد، بر مسند قدرت نشست. جریان اخوان المسلمین علارغم اینکه از قدیمی ترین جریانات اسلامی بعد از جنگ اول جهانی و در زادگاهش مصر بود و سالها به شکل غیررسمی اجازە فعالیت داشت و از مرسی فعالانه حمایت کرد،اما به دلیل اینکه هیچگونه راه حلی اقتصادی و اجتماعی برای حل معضلات جامعە مصر و مردم قیام کنندە در برنامه و سیاست خود نداشتە و ندارند، نتوانستند شعلەهای آتش خشم تودەهای ناراضی را که خواهان تحقق خواست ها و مطالباتشان بودند را خاموش کنند و بار دیگر مبارزات تودەای شعلەور و اینبار علیه آنان زبانه کشید . حدود یک سال بعد از زمامداری محمد مرسی، حکومت ایشان در گرماگرم اعتراضات تودەای و در وحشت از سرنگونی آن توسط مردم، ارتش مصر با برنامەای از پیش تعیین شدە و آمادە، در همکاری با آمریکا، به رهبری عبدالفتاح السیسی،حکومت اسلامیون را سرنگون و قدرت حکومتی در این کشور، باردیگر در دست ارتش و فرمانده نظامی آن ژنرال سیسی قرار گرفت . بعد از این رویداد، محمد مرسی و دیگر رهبران اخوان المسلمین دستگیر و راهی زندان و سازمان اخوان المسلمین گروە “تروریستی” اعلام شد. اخوان المسلمین و گروەهای اسلامی سیر قیام مردمی تودەهای زجرکشید مصر را به بیراە بردە و مسیر شکست آن توسط ارتش را فراهم نمودند. در دل بحران غیرقابل کنترل مصر توسط ضدانقلاب اسلامی به رهبری “محمد مرسی”، سیستم فاسد و ضدمردمی قبلی مصر به رهبری ارتش و حمایت امپریالیست ها، بویژه امپریالیسم آمریکا و با استفادە از فرسایش و خستگی تودەهای قیام کننده ، عدم شکل گیری و محدودیت های قطب چپ و رادیکال جامعه بعنوان بدیل مقبول اجتماعی و غیبت جنبش کارگری نیرومند، یاران و شاگردان “حسنی مبارک” این بار در سیمای ارتش سرکوبگر مصر کە گویا لباس مردمی برتن کردە و مخالف اسلامیون تندرو است ، در حمایت کامل مادی و تبلیغاتی عظیم آمریکا و متحدینش، افسار قدرت حکومتی در این کشور را در یک “انتخابات آزاد” مورد نظر و حمایت آمریکا در دست گرفتند و “عبدلفتاح سیسی” فرمانده نظامی ارتش را از صندوق های “رآی” بیرون آوردە و بر مردم مصر تحمیل کردند. طبق وعدەهای دادە شدە قرار بود این “ناپلئون بناپارت” مصر، بحران اجتماعی،سیاسی و اقتصادی این کشور را کنترل و امنیت مورد نظر سرمایە و مدافعان جهانی آن را فراهم نماید. از زمان رییس جمهور شدن “ژنرال سیسی” تا کنون تنها وظیفە انجام شدە توسط نامبردە ، دستگیری تعدادی از رهبران اسلامی در این کشور ، از جمله “محمد مرسی” رییس جمهور سابق و یارانش در حکومت اسلامی قبلی، و همزمان فراهم نمودن زمینه آزادی دیکتاتور سابق مصر “حسنی مبارک” و فرزندان فاسدش “علا و جمال مبارک” و تعدادی دیگر از دزدان و آدمکشان دوران مبارک بودە است. اما وظیفە اصلی و واگذار شدە به ارتش و ژنرال سیسی در واگذاری قدرت به آنان کە هنوز موفق به آنجام آن نشدە عبارتند از ، سرکوب مردم ناراضی و مبارز مصر ، بازگشت ثبات و آرامش به بازار کار ارزان این کشور و رواج جهانگردی در آن به سیاق سابق بعنوان یکی از منابع اصلی کسب درآمد و همچنین حفظ امنیت اسرائیل بعنوان یکی از ستون های اصلی حضور آمریکا در منطقە آشوب زدە و بحرانی خاورمیانه که در همسایگی مصر است و از خاک این کشور هیچگونه خطری آن را تهدید نکند .
ژنرال سیسی و ارتش سرکوبگر مصر تا به حال در آنجام دو وظیفە نسبتآ موفق بودە اند . اول ، اسلامی ها را از قدرت به زیرکشیدە و رهبران آن را در پشت میل های زندان حبس کردەاند . دوم، دیکتاتور و قاتل مردم مصر “حسنی مبارک” و فرزندانش و جمعی از یارانش را از پشت میل های زندان تبرئە و درصدد آزادی کامل آنان هستند که ژنرال سیسی و دیگر رهبران نظامی ارتش ، امکانات و توانایهای آنان را در پشت صحنه سیاسی مصر با خود همراه دارند. اما پیروزی ارتش که متآسفانه با توهم و خوشباوری تودەهای قیام کنندە همراه بود، و تبلیغات میدیایی عظیم جهانی آن را بعنوان یک نیروی مردمی به مردم قالب کردند که عکس آن صحت داشت و در صحنه سیاسی مصر اثبات شد، تا کنون نتوانستە وظیفە اصلی خود که همانا بازگرداندن ثبات و امنیت به این کشور است را آنجام دهند.
اعتراضات روزهای شنبه و یکشنبه مردم مصر در گرامیداشت چهارمین سالگرد خیزش تودەای ژانویە سال ٢٠١١ حاکی از زنده بود خواست ها و مطالبات مردم قیام کنندە این کشور است کە ریشە در خواستها و آرزوهای انسانی آنها برای آزادی و رهایی دارد. مبارزات مردم مصر و دیگر کشورهای عربی اگر چه تعدادی از قدیمی ترین دیکتاتورهای شمال افریقا و خاورمیانه را از عرش قدرت به کنج زندان کشید ،کسانی را فراری و دیگری را به کام مرگ فرستاد ،اما و متاسفانه به دلیل ناآمادگی سیاسی و تشکیلاتی نیروی چپ ، کمونیست و طبقه کارگر این جوامع و با وصف فداکاری و جانبازیهای زایدالوصف جوانان، زنان و تودەهای ستمکش ، باردیگر دست آوردهای حرکت انقلابی آنان در نیمه راه قربانی توطئە ،برنامه و همکاری نیروهای سرکوبگر، بورژوازی و آربابان امپریالیست آنان گردید.
یاد آخرین رزمندەگان قیام مردم مصر ، بویژه “شیما صباح” زن مبارز، چپ و سکولار این کشور برای تغییر را ، همراه با یاد دیگر جانباختگان قیام مردم کشورهای شمال افریقا و خاورمیانه ، با اگاهی ، اتحاد ، سازماندهی ، همراه با روشن بینی و استراتژی سوسیالیستی و کوتاه کردن دست جنایتکارن اسلامی در قدرت و در اپوزسیون، ارتش ها و حامیان امپریالیست و ضدمردمی آنان از جنبش های مبارزاتی و مردمی را، میتوان گرامی و پاس داشت.
یکشنبه ٢۵ ژانویه ٢٠١۵